റമദാന്‍ ഉയര്‍ത്തുന്നത് ഇസ്‌ലാമിന്റെ പൊതുമുഖം. സമര്‍പ്പണം, ത്യാഗം, സഹനം, സമഭാവന, സമയനിഷ്ട, വിശുദ്ധി, സഹാനുഭൂതി, പരസ്പരം അറിയല്‍ അങ്ങനെ വിശുദ്ധ ഇസ്‌ലാമിന്റെ പൂര്‍ണതകള്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്നതാണ് റമദാന്‍ വ്രതകാലം. എങ്ങുനിന്നോ ഇറക്കുമതി ചെയ്യുന്ന ഒന്നും വിശ്വാസി സ്വീകരിക്കുന്നില്ല. അവന് സ്വയം നിശ്ചയിച്ചുറച്ച ജീവിതക്രമം ഉണ്ട്. അത് പ്രാവര്‍ത്തികമാക്കാനുള്ള പുറപ്പാടിലാണ് റമദാന്‍ മാസത്തെ സമീപിക്കുന്നത്. നാഗരിക, സാമൂഹിക, സാംസ്‌കാരിക മാറ്റങ്ങളില്‍ പരുക്കേല്‍ക്കാതെ മുസ്‌ലിംകള്‍ക്ക് പിടിച്ചുനില്‍ക്കാനായത് അതുകൊണ്ടാണ്. വന്യവല്‍കൃത മനസുകളില്‍ നിന്നുള്ള മോചനം, അതിലൂടെ ഉല്‍കൃഷ്ടാവസ്ഥ പ്രാപിക്കാനുള്ള പരിശ്രമം, ഇതും റമദാന്റെ മുഖ്യപ്രതിഫലനമാണ്.

ലോകത്ത് നൂറ് കോടിയോളം ജനങ്ങള്‍ ഇപ്പോഴും പട്ടിണിയിലാണ്. എത്രയോ മനുഷ്യര്‍ക്ക് കയറികിടക്കാനൊരിടം ഇതുവരെയും തരപ്പെട്ടിട്ടില്ല. വേദന സംഹാരിപോലും വിലക്കപ്പെട്ട എത്രമനുഷ്യര്‍ ഭൂമുഖത്തുണ്ട്. ഇതെല്ലാം നിവര്‍ത്തിച്ചുകൊടുക്കാനുള്ള ധാര്‍മിക ബാധ്യത മുഖ്യമായും ഒരുപക്ഷേ ഭരണാധികാരികള്‍ക്കുണ്ടാവാം. എന്നാല്‍ ഇതില്‍ വിശ്വാസികളുടെ പങ്ക് ഏറെ വലുതാണ്. ''അയല്‍വാസി പട്ടിണി കിടക്കുമ്പോള്‍ വയര്‍ നിറയെ ആഹാരം കഴിക്കുന്നവന്‍ മുസ്‌ലിമല്ലെന്ന'' പ്രവാചകവചനം മുസ്‌ലിമിന്റെ ചുമതലാ ബോധത്തെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നു.

മനുഷ്യരുടെ ക്ഷേമമാണ് ഇസ്‌ലാമിന്റെ നയസമീപന രേഖ. മനുഷ്യസമൂഹം ഒരു കുടുംബമാണ്. അവരുടെ സന്തോഷവും സ്‌നേഹവും നിലനിര്‍ത്തുന്നതാണ് ഒരു വിശ്വാസിയുടെ കര്‍മ്മങ്ങള്‍. ''സന്തോഷത്തിലും ദുരിതാവസ്ഥയിലും ധനം ചെലവ് ചെയ്യുകയും കോപത്തെ അടക്കിവെക്കുകയും ജനങ്ങള്‍ക്ക് മാപ്പ് കൊടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരാണവര്‍ (മുത്തഖീങ്ങള്‍), അല്ലാഹു സല്‍കര്‍മ്മകാരികളെ സ്‌നേഹിക്കുന്നതാണ്. (വി.ഖു. അല്‍ബഖറ:134). നല്ലവരാകാന്‍ പരിശീലനം നല്‍കുന്നു.
നമുക്ക് ചുറ്റും നടക്കുന്നത് നാമറിയണം. നമ്മളാല്‍ കഴിയുന്ന ഇടപെടലുകളും ഉണ്ടാവണം. തിന്മവരാതെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നതോടൊപ്പം നന്മവളര്‍ത്തി എടുക്കാനും കഴിയണം. ഒരു യോദ്ധാവിനെയാണ് റമദാന്‍ സജ്ജമാക്കുന്നത്.

(സമസ്ത കേരള ജംഇയ്യത്തുല്‍ മുഅല്ലിമീന്‍ സംസ്ഥാന
ട്രഷററാണ് ലേഖകന്‍)