ഒലവക്കോട്: ജീവിത വൈതരണികളില്‍ ഒരു നേരത്തെ വിശപ്പടക്കാന്‍ പാടുപെടുന്നവരില്‍ മലയാളിയെന്നോ തമിഴനെന്നോയുള്ള വര്‍ഗ വൈജാത്യങ്ങളില്ല. തെരുവു സര്‍ക്കസുകളിലും ട്രെയിനിലും ബസുകളിലും പാട്ടുപാടിയും ജീവിതത്തിന്റെ രണ്ടറ്റം കൂട്ടിമുട്ടിക്കാന്‍ പാടുപെടുന്നവരേറെയാണ്. ഒരു തൊഴിലിനുവേണ്ടിയും ഒരു ചാണ്‍ വയറിനു വേണ്ടിയും ഭാഷയും ദേശവും നോക്കാതെ ദൂരം താണ്ടുന്നവര്‍ നമ്മുടെ നാട്ടിലെങ്ങും ദിനകാഴ്ചകളാണ്.

ഇതരസംസ്ഥാനക്കാര്‍ തൊഴില്‍ മേഖല കയ്യടക്കിയ സംസ്ഥാനമായി കേരളം മാറുമ്പോള്‍ ഇവരിലുമുണ്ട് തൊഴില്‍ തേടുന്നവരിലെ പുതുമകളും ജീവിതത്തിലെ അനുഭവ പാഠങ്ങളും. വന്‍കിട കമ്പനികളിലും കാര്‍ഷിക മേഖലകളിലുമെന്നുവേണ്ട എന്തുപണിയും ചെയ്യുന്ന തമിഴ് മക്കളുടെ കരവിരുതു തൊഴില്‍ നൈപുണ്യതകളുമേറെയാണ്. പൊതു നിരത്തുകളിലെ മാലിന്യത്തില്‍ നിന്ന് പ്ലാസ്റ്റിക്കും കുപ്പികള്‍ പെറുക്കിയും വ്യവസായിക മേഖലകളിലെ ഇരുമ്പു പെറുക്കിയും ജീവിതം തള്ളിനീക്കുമ്പോള്‍ പാഴ്മണ്ണില്‍ നിന്നു പൊന്നു തിരയുന്ന തമിഴ് മങ്കമാരും നമ്മളില്‍ ജീവിതം പഠിപ്പിക്കുകയാണ് ഒരു നേരത്തെ വിശപ്പടക്കാനായി ദൂരങ്ങള്‍ താണ്ടി എത്തുന്നവര്‍ കുപ്പിയിലെ മാണിക്യം തിരയുന്നത് ഇവര്‍ക്ക് തൊഴിലാണെങ്കിലും കാണുന്നവരില്‍ കൗതുകമാണ്. നഗരത്തിലെയും പരിസരങ്ങളിലെയും ജ്വല്ലറികളില്‍ നിന്നും സ്വര്‍ണാഭരണ പണി ശാലകളില്‍ നിന്നും പുറന്തള്ളപ്പെടുന്ന മണ്ണുകളിലെ സ്വര്‍ണതരികളും വെള്ളിപ്പൊട്ടുകളും ചികഞ്ഞ് ചിലവുകണ്ടെത്തുന്ന തമിഴ് സംഘങ്ങള്‍ ഏറെയാണ്.

പാലക്കാട് തൃശൂര്‍ ജ്വല്ലറികളില്‍ വര്‍ഷങ്ങളായി ഇത്തരത്തില്‍ മണ്ണില്‍ നിന്ന് പൊന്നു തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന തൊഴിലാളികളേറെയാണ്. പൊള്ളാച്ചി കോട്ടൂര്‍ സ്വദേശികളായ സലോമി, മലര്‍, ശെല്‍വി എന്നീ മൂവര്‍ സംഘങ്ങള്‍ കാലങ്ങളായി ഇത്തരം തൊഴിലിലേര്‍പ്പെട്ടവരാണ്. നേരത്തെ സലോമിയും അമ്മയും വന്നിരുന്ന പാതയിലാണ് സലോമി പിന്തുടരുന്നത്. രാവിലെ പൊള്ളാച്ചിയില്‍ നിന്നുമെത്തുന്ന സംഘം ഇത്തരത്തില്‍ തങ്ങളുടെ സ്ഥിരം ജ്വല്ലറികളിലും ആഭരണശാലകളിലുമെത്തി അവിടുത്തെ പുറംഭാഗത്തെ മണ്ണുകള്‍ അടിച്ചുകൂട്ടി ചാക്കുകളിലാക്കി കൊണ്ടുപോകും. ഇത് പിന്നീട് റെയില്‍വെ ട്രാക്കിനോട് ചേര്‍ന്ന അഴുക്കുചാലുകളില്‍ കെട്ടിനില്‍ക്കുന്ന വെള്ളത്തില്‍ മുറം ഉപയോഗിച്ച് കുറശ്ശേയായി അരിച്ചെടുക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. ഇത്തരത്തില്‍ അരിച്ചെടുക്കുന്നതിലും ചെറിയ ചെറിയ പൊന്‍തരികളും വെള്ളി തുണ്ടുകളുമാണ് ലഭിക്കുന്നത്.
ഇത്തരത്തില്‍ ഓരോരുത്തര്‍ക്കും കിട്ടുന്ന തരികള്‍ പാത്രത്തിലാക്കി പൊള്ളാച്ചിയില്‍ കൊണ്ടുപോയി വില്‍ക്കുകയാണ് പതിവ്. ആഴ്ചയിലോ 10 ദിവസം കൂടുമ്പോഴാണ് ഒരു സ്ഥലത്ത് വീണ്ടും പോവുന്നത്. ഒരു പ്രാവശ്യം വന്നാല്‍ 300 - 400 രൂപയുടെ ലോഹത്തരികള്‍ കിട്ടുമെന്നാണ് പറയുന്നത്. രാവിലെ വന്നാല്‍ എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് വൈകുന്നേരമുള്ള ട്രെയിനില്‍ തിരിച്ചുപോകും. സ്ഥിരമായെത്തുന്നത് കൊണ്ടു സ്ഥാപനങ്ങളോട് നീതിയും സത്യവും പുലര്‍ത്തുന്നതുകൊണ്ടും ഇവരെ വിശ്വാസമാണെന്നാണ് ഇവര്‍ പറയുന്നത്.