ബഷീര്‍ എലത്തൂര്‍

സമ്പര്‍ക്കം കുറയ്ക്കാന്‍ വേണ്ടിയാണ് കൊവിഡ് കാലത്ത് ആ ഒറ്റപ്പെട്ട കടയില്‍ സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങാന്‍ പോയിത്തുടങ്ങിയത്. ബസാറില്‍ നിന്നു മാറി അല്‍പം അകലെയുള്ള ആ കടയില്‍ അങ്ങനെ അധികമാരും വരാറുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവിടെ തിരക്ക് തീരെ കുറവായിരുന്നു.
സ്ഥിരമായി പോയിത്തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഒരുകാര്യം മനസിലായി. ആ ചെറിയ കടയില്‍ എല്ലാ സാധനങ്ങളും ഉണ്ട്. ഗുണനിലവാരമുള്ള നല്ല സാധനങ്ങള്‍. മിതമായ വില. സര്‍വോപരി നല്ല സേവനം. അതില്‍പരം എന്തു വേണം ഒരു ഉപഭോക്താവിന്.

എപ്പോഴും ഒരാള്‍ മാത്രമായിരുന്നു കടയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത്. സ്ഥിരമായി മാസ്‌ക് വെക്കുന്നതുകൊണ്ട് മുഖം തിരിച്ചറിയാന്‍ പറ്റിയിരുന്നില്ല. ശരീരഭാഷ കണ്ടിട്ട് അയാള്‍ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനാണെന്നു തോന്നി. അധികം സംസാരിക്കുന്ന കൂട്ടത്തില്‍ ആയിരുന്നില്ല അയാള്‍. ശീട്ടും സഞ്ചിയും കൊടുത്താല്‍ വേഗത്തില്‍ സാധനങ്ങള്‍ എടുത്തുതരും.
ഇന്ന് ഞാന്‍ കടയില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ വേറെ ഒരാളെയാണ് കണ്ടത്. ചെറുപ്പക്കാരന് പകരം ഒരു വൃദ്ധന്‍. അയാളാണെങ്കില്‍ മാസ്‌ക് താടിയിലേക്ക് താഴ്ത്തിവെച്ചിരിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് നരച്ച താടിരോമങ്ങള്‍ വളര്‍ന്ന മുഖം വ്യക്തമായി കാണാം. എന്നും കാണാറുള്ള ആ ചെറുപ്പക്കാരന്‍ എവിടെ പോയി. അയാള്‍ക്ക് കൊവിഡ് പിടിപെട്ടോ?
ഞാന്‍ ശീട്ടും സഞ്ചിയും കൊടുത്തു മാറിനിന്നു. അയാള്‍ സാധനങ്ങള്‍ എടുത്തുതന്നു. പൈസ കൊടുക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
''മറ്റെയാള്‍ എവിടെ?''
''മറ്റേയാളോ. ഇവിടെ ഞാന്‍ ഒരാള്‍ മാത്രമേയുള്ളൂ''- അയാള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തുടര്‍ന്നു. ''അത് ഞാന്‍ തന്നെയാണ്. മാസ്‌കിടാത്തതുകൊണ്ട് നിങ്ങള്‍ക്ക് എന്നെ മനസിലാകാതെ പോയതായിരിക്കും. സ്വതവേ ശ്വാസംമുട്ടുള്ള എനിക്ക് മാസക് സ്ഥിരമായി ഇടാന്‍ വലിയ പ്രയാസമാണ്. അതുകൊണ്ട് ആളില്ലാത്തപ്പോള്‍ ഞാന്‍ മാസ്‌ക് താഴ്ത്തിവെക്കും. ഇന്ന് നിങ്ങളെ കണ്ടപ്പോള്‍ നേരെയാക്കിവെക്കാന്‍ മറന്നു. ഇപ്പോള്‍ കൊവിഡ് കുറയുകയല്ലേ. അതുകൊണ്ട് മാസ്‌ക് ഇനി അങ്ങനെ നിര്‍ബന്ധമായി വേണ്ടിവരില്ലെന്ന് വിചാരിക്കുന്നു.''