ക​ഥ
നാ​സ​ർ ക​ക്ക​ട്ടി​ൽ

പു​ത​പ്പ​ക​റ്റി മെ​ല്ലെ ക​ണ്ണു​തു​റ​ന്നു നോ​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ച​താ​ണ് വൃ​ദ്ധ​യാ​യ ഉ​മ്മ. ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. ഏ​റെ പ്ര​യാ​സ​പ്പെ​ട്ടാ​ണ് ക​ണ്ണു​ക​ൾ തു​റ​ന്ന​ത്. ദേ​ഹം മു​ഴു​വ​നും ഒ​രു​ത​രം വേ​ദ​ന. ശ​രീ​രം വി​സ​മ്മ​തി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ഏ​ഴു​ന്നേ​ൽ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ത​പ്പി​ത്ത​ട​ഞ്ഞ്, ചു​മ​രി​ന​ടു​ത്തേ​ക്ക് ന​ട​ന്ന്, മേ​ശ​മേ​ലു​ള്ള ടേ​ബി​ൾ​ലാ​മ്പി​ൽ സ്വി​ച്ച​മ​ർ​ത്തി. ക​ര​ണ്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​രു​ട്ടി​ലൂ​ടെ പ​തു​ക്കെ ന​ട​ന്ന് കി​ളി​വാ​തി​ൽ ബ​ല​ഹീ​ന​മാ​യ കൈ​കൊ​ണ്ട് ത​ള്ളി​ത്തു​റ​ന്നു.
വെ​ളി​ച്ചം പ​ര​ന്നു​തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടി​ല്ല. ത​ണു​ത്ത കാ​റ്റി​നോ​ടൊ​പ്പം പ​ള്ളി​മി​നാ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​ഴു​കി​യെ​ത്തി​യ ത​ക്ബീ​ർ​ധ്വ​നി​ക​ൾ അ​വ​രു​ടെ മ​ന​സി​ൽ നേ​രി​യൊ​രാ​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ കു​ളി​രേ​കി. അ​ടു​ത്തു​ള്ള ക​ട്ടി​ലി​ൽ മൈ​മൂ​ന വാ​പി​ള​ർ​ന്ന് ന​ല്ല ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ലാ​ണ്. എ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യാ​ലും അ​റി​യി​ല്ല. വൈ​കി​ക്കാ​ണും അ​വ​ളു​റ​ങ്ങാ​ൻ. നീ​രു​വ​ന്ന് വീ​ർ​ത്ത കാ​ല് ഉ​റ​ക്കം വ​രും​വ​രെ അ​വ​ൾ ത​ട​വി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ളെ വി​ളി​ച്ച് ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​ക്കേ​ണ്ടെ​ന്നു ക​രു​തി. അ​ന്നേ​ര​മാ​ണ് ആ​ശ്വാ​സ​മെ​ന്നോ​ണം ടേ​ബി​ൾ​ലാ​മ്പ് പ്ര​കാ​ശി​ച്ച​ത്.

ചു​മ​രി​ന​ടു​ത്തേ​ക്ക് ന​ട​ന്ന് സ്വി​ച്ചി​ൽ വി​ര​ല​മ​ർ​ത്തി. കി​ണ​റി​നോ​ട് ചേ​ർ​ന്ന കു​ളി​മു​റി​യി​ൽ വെ​ളി​ച്ചം പ​ര​ന്നു. വാ​തി​ൽ മെ​ല്ലെ തു​റ​ന്ന്, അ​ടു​ക്ക​ള​യോ​ട് ചേ​ർ​ന്ന കു​ളി​മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് വേ​ച്ചു​വേ​ച്ച് ന​ട​ന്നു. നി​ല​ത്ത് വ​ഴു​വ​ഴു​പ്പു​ണ്ട്. മ​ക്ക​ൾ മു​ന്ന​റി​യി​പ്പു ന​ൽ​കി​യ​താ​ണ്; പ്രാ​യ​മാ​യി, പ​റ​മ്പി​ലും കു​ളി​മു​റി​യി​ലു​മൊ​ക്കെ പോ​കു​മ്പോ​ൾ ശ്ര​ദ്ധി​ക്ക​ണം. വീ​ണാ​ൽ നോ​ക്കാ​ൻ ആ​രു​മു​ണ്ടാ​വി​ല്ലെ​ന്ന്. നി​ല​ത്തു​നി​ന്നും കു​നി​ഞ്ഞ് തൊ​ട്ടി​യെ​ടു​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​തി​ന​ടു​ത്തി​രു​ന്ന ഒ​രു മു​ത്ത​ശ്ശിത്തവ​ള ക​ണ്ണു​രു​ട്ടി നോ​ക്കി. ഇ​രു​ട്ടു കു​മി​ഞ്ഞ കി​ണ​റ്റി​ലേ​ക്ക് തൊ​ട്ടി​യി​ട്ടു. തൊ​ട്ടി​യു​ടെ ഭാ​ര​ത്താ​ൽ കൈ​യി​ൽ​നി​ന്ന് ക​യ​ർ തെ​റി​ച്ചു​പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. പ​ണി​പ്പെ​ട്ട് ക​യ​ർ ശ​രീ​ര​ത്തോ​ടു ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ചു. വ​ള​രെ ആ​യാ​സ​പ്പെ​ട്ട് വെ​ള്ളം​നി​റ​ഞ്ഞ തൊ​ട്ടി വ​ലി​ച്ചു​ക​യ​റ്റി. ചെ​രി​ച്ചു​പി​ടി​ച്ച തൊ​ട്ടി​യി​ൽ​നി​ന്ന് കൈ​ക്കു​മ്പി​ളി​ൽ വെ​ള്ള​മൊ​ഴി​ച്ച് കു​ടി​ച്ചു.

പു​ണ്യ​തീ​ർ​ഥ​ം കു​ടി​ച്ച നി​ർ​വൃ​തി​യോ​ടെ അ​ൽ​ഹം​ദു​ലി​ല്ലാ​ഹ് എ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞ് കൈ​ക​ൾ മേ​ലോ​ട്ടു​യ​ർ​ത്തി പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചു. കു​ഞ്ഞു​നാ​ളി​ലെ മ​ക്ക​ളു​ടെ മു​ഖ​ങ്ങ​ൾ മ​ന​സി​ലേ​ക്ക് ക​ട​ന്നു​വ​ന്നു. പെ​രു​ന്നാ​ൾ​ദി​ന​ങ്ങ​ളി​ൽ നാ​ലു മ​ക്ക​ളെ​യും സു​ബ​ഹി​ക്കു മു​മ്പേ വി​ളി​ച്ചു​ണ​ർ​ത്തി, കി​ണ​റ്റി​ൻ​ക​ര​യി​ൽ നി​ർ​ത്തി, തൊ​ട്ടി​യി​ൽ വെ​ള്ളം കോ​രി കു​ളി​പ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ത​ണു​ത്ത വെ​ള്ളം ദേ​ഹ​ത്തു വീ​ഴു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ർ​ക്ക് എ​ന്തെ​ന്നി​ല്ലാ​ത്ത സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു. പു​തു​വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ള​ണി​ഞ്ഞ്, ന​ല്ല മ​ണ​മു​ള്ള അ​ത്ത​റും​പൂ​ശി, വ​ഴി​നീ​ളെ ദി​ക്റും ചൊ​ല്ലി ബാ​പ്പ​യോ​ടൊ​പ്പം പ​ള്ളി​യി​ൽ പോ​കാ​മ​ല്ലോ എ​ന്നോ​ർ​ത്ത്.

ബ​ലി​മൃ​ഗ​ത്തി​ന്റെ മാം​സം അ​ടു​പ്പ​ത്ത് തി​ള​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​തി​ന്റെ മ​ണം​പി​ടി​ച്ച് ആ​ർ​ത്തി​യോ​ടെ കു​ട്ടി​ക​ൾ വ​ന്നു​നി​ൽ​ക്കും. അ​ന്നേ​രം അ​വ​ർ​ക്ക് ഇ​ബ്റാഹിം ന​ബി​യു​ടെ​യും പ്രി​യ​പു​ത്ര​ൻ ഇ​സ്മാഇൗൽ ന​ബി​യു​ടെ​യും ച​രി​ത്രം പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ​റ്റു​നോ​റ്റു കി​ട്ട​ിയ മ​ക​നെ ദൈ​വ​ത്തി​ന്റെ അ​രു​ൾ​പ്പാ​ട് ശി​ര​സാ​വ​ഹി​ച്ച ഇ​ബ്റാഹിം ന​ബി​യു​ടെ ത്യാ​ഗം ഈ​ണ​ത്തി​ൽ പാ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു കേ​ൾ​പ്പി​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത്. ച​രി​ത്ര​ക​ഥ​ക​ളു​ടെ പാ​ട്ട് ഉ​മ്മ ഈ​ണ​ത്തി​ൽ പാ​ടു​ന്ന​തു കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ കു​ട്ടി​ക​ൾ​ക്ക് പെ​രു​ത്തി​ഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​തി​നാ​ൽ​ത​ന്നെ വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും ആ ​ക​ഥ​ക​ൾ അ​വ​ർ​ക്കു കേ​ൾ​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു.
ന​മു​ക്കേ​റ്റ​വും പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട​ത് ന​മ്മു​ടെ സ്ര​ഷ്ടാ​വി​നു ന​ൽ​ക​ണ​മെ​ന്ന് അ​വ​ർ മ​ക്ക​ളെ പ​ഠി​പ്പി​ച്ചു. മ​ക്ക​ൾ വ​ള​ർ​ന്നു, സ്നേ​ഹ​വും ഗു​രു​ത്വ​വു​മു​ള്ള​വ​രാ​യി. ഓ​രോ​രു​ത്ത​രാ​യി ജീ​വി​ത​ഭാ​ര​വും​പേ​റി ഗ​ൾ​ഫു​നാ​ടു​ക​ളി​ലെ​ത്തി. ത​ര​ക്കേ​ടി​ല്ലാ​ത്ത വി​വാ​ഹ​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളും വ​ന്നു​ചേ​ർ​ന്നു. സ്ത്രീ​ക​ളും കു​ട്ടി​ക​ളും നി​റ​ഞ്ഞ വീ​ട്. ഒ​ച്ച​യും ബ​ഹ​ള​വു​മാ​യി. സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ന്റെ നാ​ളു​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ക്ര​മേ​ണ ഭാ​ര്യ​മാ​രും കു​ട്ടി​ക​ളും ഗ​ൾ​ഫി​ലേ​ക്കു ക​യ​റി. എ​ല്ലാ​വ​രും പോ​യ​പ്പോ​ൾ വീ​ട് ആ​ളും അ​ന​ക്ക​വു​മി​ല്ലാ​താ​യി. ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ന​ല്ല​നാ​ളു​ക​ൾ അ​നു​ഭ​വി​ക്കാ​ൻ യോ​ഗ​മി​ല്ലാ​തെ, പു​തി​യ വീ​ട്ടി​ൽ താ​മ​സി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യാ​തെ കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ ബാ​പ്പ പ​ള്ളി​ക്കാ​ട്ടി​ൽ ആ​റ​ടി​മ​ണ്ണി​ന്റെ അ​വ​കാ​ശി​യാ​യി.

‘ഞ​മ്മ​ള് പോ​യാ​ലും നെ​ന്നെ അ​വ​ര് പൊ​ന്നു​പോ​ലെ നോ​ക്കും ഖ​ദീ​ജാ...’ ദീ​ന​ക്കി​ട​ക്ക​യി​ൽ​നി​ന്ന് ത​ള​ർ​ന്ന മു​ഖ​ത്തോ​ടെ കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ ബാ​പ്പ ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഏ​കാ​ന്ത​മാ​യ വി​ര​സ​ത തി​ന്നു​ള്ള ജീ​വി​ത​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഷു​ഗ​റും പ്ര​ഷ​റും എ​ളു​പ്പ​ത്തി​ൽ ക​യ​റി​വ​ന്നു, തി​രി​ച്ച​റി​യു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും...
‘ന​ല്ലോ​ര് ദി​വ​സാ​യി​ട്ടും ഇ​ങ്ങ​നെ ദുഃ​ഖി​ച്ചി​രി​ക്ക്യാ... ഞാ​ന​റി​യാ​തെ എ​പ്പ​ഴാ ഉ​മ്മ ഉ​ണ​ർ​ന്നേ...’
മൈ​മൂ​ന​യാ​യി​രു​ന്നു. പെ​രു​ന്നാ​ളാ​യി​ട്ടും അ​വ​ൾ സ്വ​ന്തം വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് പോ​കാ​തെ ഉ​മ്മ​ക്ക് കൂ​ട്ടി​നു കി​ടക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഉ​മ്മ​യെ പ​രി​ച​രി​ക്കാ​ൻ മ​ക്ക​ൾ നാ​ലു​പേ​രും ചേ​ർ​ന്ന് ഏ​ർ​പ്പാ​ടാ​ക്കി​യ​താ​ണ് അ​വ​ളെ. ആ​ഴ്ച​യി​ലൊ​രി​ക്ക​ൽ മൂ​ത്ത​മ​ക​ന്റെ ഭാ​ര്യാ​സ​ഹോ​ദ​ര​നോ​ടൊ​പ്പം ഡ​യാ​ലി​സി​സ് ചെ​യ്യാ​ൻ പോ​കു​ന്ന​ത് അ​വ​ളു​ടെ ഒ​റ്റ നി​ർ​ബ​ന്ധം കൊ​ണ്ടാ​ണ്.
നി​സ്‌​ക​രി​ക്കാ​നാ​യി അം​ഗ​ശു​ദ്ധി വ​രു​ത്താ​ൻ കൈ​യി​ൽ വെ​ള്ളം ഒ​ഴി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്ക​വെ അ​വ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു:
‘പെ​രു​ന്നാ​ള​ല്ലേ, ഇ​ന്നേ​താ​യാ​ലും അ​വ​ർ വി​ളി​ക്കാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല ഉ​മ്മാ...’

കു​ടും​ബ ഡോ​ക്ട​ർ പ​റ​ഞ്ഞ​താ​ണ് ഒ​രേ ഗ്രൂ​പ്പ് ര​ക്ത​മാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന്. വൃ​ക്ക സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ​പ്പോ​ലെ അ​തു ന​ൽ​കു​ന്ന​വ​ർ​ക്കും ശ്ര​ദ്ധ​യും പ​രി​ച​ര​ണ​വും ഒ​രു​പോ​ലെ വേ​ണ​മെ​ന്ന്. മ​ക്ക​ളാ​രെ​ങ്കി​ലും ത​യാ​റാ​യാ​ൽ അ​താ​ണ് സൗ​ക​ര്യ​മെ​ന്നും. രോ​ഗ​ത്തി​ന്റെ ഗൗ​ര​വം ഡോ​ക്ട​ർ നേ​രി​ട്ട് അ​വ​രെ ഫോ​ണി​ൽ വി​ളി​ച്ച് ധ​രി​പ്പി​ച്ച​താ​ണ്.
ഒ ​നെ​ഗ​റ്റീ​വ് വൃ​ക്ക​യ്ക്കാ​യി പ​ത്ര​ത്തി​ൽ പ​ര​സ്യം ചെ​യ്തി​ട്ടും ഒ​രു പ്ര​തി​ക​ര​ണ​വും ഇ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. പ​ണം എ​ത്ര​വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും ന​ൽ​കാ​ൻ മ​ക്ക​ൾ ത​യാ​റാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​നി​യും വൈ​കി​യാ​ൽ... ളു​ഹ്ര് നി​സ്‌​കാ​രം വ​രെ ഉ​മ്മ കാ​ത്തി​രു​ന്ന​താ​ണ്, മ​ക്ക​ളു​ടെ വി​ളി​ക്കായ്​. അ​ഞ്ചാ​റു ദി​വ​സ​മാ​യി അ​വ​രു​ടെ ശ​ബ്ദ​മൊ​ന്ന് കേ​ട്ടി​ട്ട്.

‘ന്റെ ​കു​ട്ട്യേ​ക്ക് എ​ന്താ പ​റ്റ്യേ... ബ​ല്ല ദീ​നോം പി​ടി​പെ​ട്ടോ റ​ബ്ബേ...’ അ​വ​ർ വേ​വ​ലാ​തി​പ്പെ​ട്ടു. ബ​ന്ധു​ക്ക​ളും അ​ല്ലാ​ത്ത​വ​രു​മാ​യി ഒ​രു​പാ​ടു​പേ​ർ കാ​ണാ​ൻ വ​ന്നു. നെ​യ്ച്ചോ​റും ഇ​റ​ച്ചി​ക്ക​റി​യും തൊ​ട്ടു​നോ​ക്കു​ക​പോ​ലും ചെ​യ്തി​ല്ല. മൈ​മൂ​ന നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ച​പ്പോ​ൾ, എ​നി​ക്കു തീ​രെ വ​യ്യ മോ​ളേ എ​ന്നും​പ​റ​ഞ്ഞ് ക​ണ്ണി​ൽ വെ​ള്ള​വും നി​റ​ച്ച് കി​ട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.
അ​സ​ർ നി​സ്‌​കാ​ര​വും ക​ഴി​ഞ്ഞു, മ​ഗ്രി​ബും പി​ന്നി​ട്ടു. പെ​രു​ന്നാ​ൾ ആ​ഘോ​ഷി​ച്ച​വ​രൊ​ക്കെ വീ​ട​ണ​ഞ്ഞു. മ​ക്ക​ളാ​രും വി​ളി​ച്ചി​ല്ല. മൈ​മൂ​ന ഫോ​ൺ​വി​ളി​ക്ക് കാ​തോ​ർ​ത്ത് നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​ണ്. പെ​ട്ടെ​ന്നാ​ണ് ഫോ​ൺ മു​ഴ​ങ്ങി​യ​ത്. പ്ര​തീ​ക്ഷ​യോ​ടെ അ​വ​ൾ ഓ​ടി​ച്ചെ​ന്ന് എ​ടു​ത്ത​താ​ണ്. അ​വ​ളു​ടെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന വി​ഫ​ല​മാ​യി.
ഡോ​ക്ട​റാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ളു​ടെ ഡോ​ക്ട​റു​മാ​യു​ള്ള സം​സാ​രം കേ​ട്ടാ​വാം ഉ​മ്മ മെ​ല്ല ക​ണ്ണു​തു​റ​ന്നു. ക്ഷീ​ണി​ച്ച് നീ​രു​വ​ന്ന് വീ​ർ​ത്ത മു​ഖ​ത്തോ​ടെ മൈ​മൂ​ന​യെ നോ​ക്കി ത​ള​ർ​ന്ന ശ​ബ്ദ​ത്തോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു:
‘എ​ന്താ ഇ​പ്പ ചെ​യ്യാ...’
‘എ​ന്താ ഉ​മ്മാ...’ അ​വ​ൾ തി​ര​ക്കി.

‘മ​ക്ക​ള് എ​ന്നെ കൊ​യ​പ്പ​ത്തി​ലാ​ക്കീ​ലോ മോ​ളേ...’ അ​വ​ർ ഏ​റെ സ​ങ്ക​ട​ത്തോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു. കാ​ര്യം മ​ന​സി​ലാ​വാ​തെ മൈ​മൂ​ന ചോ​ദി​ച്ചു. ‘എ​ന്ത് കൊ​യ​പ്പം?’
‘നെ​ന​ക്കെ​ന്താ ഒ​ന്നും തി​രി​യാ​ത്ത പോ​ലെ. അ​വ​ര് ഇ​പ്പം ഫോ​ണ് ബി​ളി​ച്ച് പ​റ​ഞ്ഞ​ത് നീ​യ്യും കേ​ട്ട​ത​ല്ലേ. അ​വ​ര് നാ​ലു​പേ​രും വൃ​ക്ക ത​രാ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞാ ഞാ​നെ​ന്താ ചെ​യ്യാ...’
മൈ​മൂ​ന​യു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ വെ​ള്ളം നി​റ​ഞ്ഞു. ഉ​മ്മ​കാ​ണാ​തെ അ​വ​ൾ ത​ട്ട​ത്തി​ന്റെ തു​മ്പു​കൊ​ണ്ട് ക​ണ്ണു​ക​ൾ തു​ട​ച്ചു. അ​വ​ൾ നോ​ക്കി​നി​ൽ​ക്കെ, എ​ന്താ ചെ​യ്യാ, എ​ന്താ​പ്പ ചെ​യ്യാ എ​ന്നു പി​റു​പി​റു​ത്തു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ർ മ​യ​ക്ക​ത്തി​ലേ​ക്ക് സാ​വ​ധാ​നം ക​ണ്ണ​ട​ച്ചു. പ​ള്ളി​യി​ൽ​നി​ന്നും ക്ഷീ​ണി​ച്ച ശ​ബ്ദ​ത്തോ​ടെ​യു​ള്ള ബാ​ങ്കൊ​ലി ഉ​യ​ർ​ന്നു. അ​ത​വ​സാ​നി​ക്ക​വെ, വ​യ​ലി​ന​ക്ക​രെ​നി​ന്ന് ഒ​രു കാ​ല​ൻ​കോ​ഴി നീ​ട്ടി​ക്ക​ര​യു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.
•