അകന്നുമാറാന്‍ കുതറിയിട്ടും

ഒറ്റകൊളുത്താല്‍,
നിര്‍ബന്ധിച്ചൊരു
വലിച്ചുകൊണ്ടുപോക്ക്..
കുതിപ്പിന്റെ ഓരോ ഇടവേളകളിലും
സ്വാതന്ത്ര്യം മോഹിക്കുന്ന
ബോഗികളില്‍നിന്ന്,
ഇനിയൊരിക്കലും
കണ്ടുമുട്ടില്ലെന്നുറപ്പുണ്ടായിട്ടും
യാത്രപറയാതെ
ഇറങ്ങിപ്പോകുന്ന പ്രതീക്ഷകള്‍..
നിര്‍ത്താതെപോയ സ്റ്റേഷനില്‍നിന്ന്
ആളൊഴിഞ്ഞ കുപ്പയിലേക്ക്
കൂട്ടത്തോടെ കയറിയ മറവികള്‍
ഓര്‍മത്തുരുത്തിലേക്കൊരിക്കല്‍-
പ്പോലും തിരിഞ്ഞുനോക്കിയില്ല...
കറുത്ത ഗൗണിട്ടൊരു ഒറ്റക്കൈ
അപ്പോഴും ഇരകളെ തേടുകയായിരുന്നു...
തുരങ്കത്തെ ഓര്‍മിപ്പിച്ച
വാതിലുകള്‍കടന്ന്
ചോരച്ചുവയുള്ളൊരു നിലവിളി
പ്രാണരക്ഷാര്‍ഥം പുറത്തേക്കോടിയത്
വേഗത കൂടുതലായതുകൊണ്ടാകാം
ആരും കേട്ടില്ല...
എല്ലാറ്റിനും സാക്ഷിയായ കാലമപ്പോഴും,
എത്ര ഓടിയിട്ടും ഒപ്പമെത്താത്തൊരു
തീവണ്ടിപോലെ
കിതപ്പില്ലാതെ കുതിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു...!