മുഹമ്മദ്

അ​ഞ്ചു മ​ക്ക​ളി​ൽ ഒ​രാ​ൾ ക​ല​ക്ട​റാ​ണ്. വേ​റൊ​രാ​ൾ ഡോ​ക്ട​ ർ. മ​റ്റൊ​രാ​ൾ എ​ൻ​ജി​നീ​യ​ർ. നാ​ലാ​മ​ൻ അ​ധ്യാ​പ​ക​ൻ. അ​ഞ്ചാ​മ​ൻ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ക്കാ​ര​ൻ... എ​ന്നി​ട്ടും അ​വ​രെ ഉ​ന്ന​ത​ങ്ങ​ളി​ലെ​ത്തി​ച്ച മാ​താ​വ് നി​ര​ക്ഷ​ര​യാ​യി തു​ട​ർ​ന്നു. ലോ​ക​വി​വ​രം ഒ​ട്ടു​മേ​യി​ല്ല. സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​രി​ൽ സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​രി. പ​ക്ഷേ, ഒ​ന്നു​ണ്ട്. ഒ​രാ​ളെ​യും വെ​റു​ക്കാ​നോ വെ​റു​പ്പി​ക്കാ​നോ അ​റി​യി​ല്ല. പ​ണ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി ഒ​രു മൂ​ല്യ​ത്തെ​യും ബ​ലി​ക​ഴി​ക്കി​ല്ല. അ​പ​ര​ന്റെ താ​ൽ​പ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​ണ് എ​പ്പോ​ഴും മു​ൻ​ഗ​ണ​ന ന​ൽ​കു​ക. പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചേ സം​സാ​രി​ക്കൂ. മ​ക്ക​ൾ പ​റ​യു​ക​യാ​ണ്: ‘എ​ത്ര ഉ​ന്ന​ത​ങ്ങ​ളി​ലെ​ത്തി​യി​ട്ടും ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ മാ​താ​വി​ന്റെ നി​ഷ്‌​ക​ള​ങ്ക​ത​യി​ലെ​ത്താ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്നി​ല്ല!’ കൈ​വ​രി​ക്ക​ലും കീ​ഴ​ട​ക്ക​ലും പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്ക​ലും മാ​ത്ര​മ​ല്ല ക​ഴി​വ്. ചി​ല​തൊ​ക്കെ ചെ​യ്യാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്ന​തും ഒ​രു ക​ഴി​വാ​ണ്. താ​ൽ​പ​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ നേ​ടി​യെ​ടു​ക്കാ​ൻ പ​റ്റും. ചെ​യ്യാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ ഉ​ള്ളു​റ​പ്പും മ​ന​ക്ക​രു​ത്തു​മാ​ണു വേ​ണ്ട​ത്. ആ​യി​ര​ക്ക​ണ​ക്കാ​യ രോ​ഗി​ക​ൾ​ക്ക് ആ​ശ്ര​യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ക എ​ന്ന​ത് ഒ​രു ഡോ​ക്ട​റെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം വി​ജ​യ​മാ​ണ്. അ​നേ​ക​മ​നേ​കം പ​രി​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഫ​ല​മാ​യി​ട്ടാ​യി​രി​ക്കും അ​ത്ത​ര​മൊ​രു ബ​ഹു​മ​തി​ക്ക് അ​ദ്ദേ​ഹം അ​ർ​ഹ​നാ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വു​ക. എ​ന്നാ​ൽ ഒ​രാ​ളു​ടെ​യും നി​സ്സ​ഹാ​യാ​വ​സ്ഥ​യെ വ​രു​മാ​ന​മാ​ർ​ഗ​മാ​ക്കി മാ​റ്റാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ ഒ​രാ​ൾ​ക്കു സാ​ധി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ൽ അ​താ​ണു ക​ഴി​വ്. മ​ന​സി​ൽ ന​ന്മ സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ​ക്കും അ​ല്ലാ​ത്ത​വ​ർ​ക്കും ഡോ​ക്ട​റാ​വാ​ൻ ക​ഴി​യും. അ​പ​ര​ന്റെ അ​വ​ശ​ത​ക​ളെ ജീ​വി​തോ​പാ​ധി​യാ​യി സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​തി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ മ​ന​സി​ൽ ന​ന്മ മാ​യാ​തെ ത​ന്നെ കി​ട​ക്ക​ണം. ഒ​രു മ​ഹാ​സാ​മ്രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ അ​ധി​പ​നാ​യി കാ​ല​ങ്ങ​ളോ​ളം വാ​ഴാ​ൻ ക​ഴി​യു​ക​യെ​ന്ന​ത് അ​പൂ​ർ​വ​മാ​ളു​ക​ൾ​ക്കു മാ​ത്രം പ​റ​ഞ്ഞ ക​ഴി​വാ​ണ്. സ്ഥൈ​ര്യ​വും ധൈ​ര്യ​വും വൈ​ദ​ഗ്ധ്യ​വു​മൊ​ക്കെ ഉ​ൾ​ച്ചേ​രു​മ്പോ​ൾ മാ​ത്രം പൂ​വ​ണി​യു​ന്ന സ്വ​പ്‌​ന​മാ​ണ​ത്. എ​ന്നാ​ൽ അ​തി​നേ​ക്കാ​ൾ വ​ലി​യ ഒ​രു ക​ഴി​വു​ണ്ട്; ഒ​രു കു​ഞ്ഞ​നു​റു​മ്പി​നു​പോ​ലും പീ​ഢ വ​രു​ത്താ​തെ ജീ​വി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ക. മ​റു​വാ​ദ​ങ്ങ​ളു​ന്ന​യി​ച്ചു വ​രു​ന്ന ഏ​താ​ളു​ക​ളെ​യും വാ​ക്കു​ക​ൾ​കൊ​ണ്ട് തോ​ൽ​പി​ച്ചു ക​ള​യു​ന്ന അ​തി​വി​ദ​ഗ്ധ​രാ​യ അ​ഭി​ഭാ​ഷ​ക​രെ കാ​ണാം.

അ​വ​രു​ടെ ന്യാ​യ​വാ​ദ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു മു​ന്നി​ൽ ഉ​ന്ന​ത​നീ​തി​പീ​ഠ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​പോ​ലും വ​ഴ​ങ്ങു​ക​യ​ല്ലാ​തെ മ​റു​വ​ഴി​യു​ണ്ടാ​കി​ല്ല. ബു​ദ്ധി​സാ​മ​ർ​ഥ്യ​വും വാ​ഗ്സാ​മ​ർ​ഥ്യ​വും ത​ന്ത്ര​ജ്ഞ​ത​യു​മെ​ല്ലാം സ​മം​ചേ​രു​മ്പോ​ൾ രൂ​പ​പ്പെ​ടു​ന്ന മ​ഹ​ത്താ​യ ഒ​രു ക​ഴി​വാ​ണ​ത്. എ​ന്നാ​ൽ, അ​തി​ലും വ​ലി​യ ഒ​രു ക​ഴി​വി​നെ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്താം. ഒ​രി​ക്ക​ൽ​പോ​ലും ചെ​റി​യൊ​രു ക​ള​വു​പോ​ലും പ​റ​യാ​തി​രി​ക്കു​ക. ക​ള​വു പ​റ​ഞ്ഞ് ‘വി​ജ​യം’ നേ​ടു​ന്ന​തി​നു​പ​ക​രം സ​ത്യം പ​റ​ഞ്ഞ് ‘തോ​ൽ​വി’ ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങാ​ൻ ക​ഴി​യ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ വൈ​ദ​ഗ്ധ്യ​മ​ല്ല, ചോ​ർ​ന്നു​പോ​കാ​ത്ത മൂ​ല്യ​ബോ​ധ​മാ​ണു പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കേ​ണ്ട​ത്. പ്ര​കൃ​തി​പോ​ലും കാ​തോ​ർ​ത്തു​പോ​കു​ന്ന ശ​ബ്ദ​ത്തി​നു​ട​മ​യാ​യി​രി​ക്കു​ക​യെ​ന്ന​ത് എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും ല​ഭി​ക്കു​ന്ന ക​ഴി​വ​ല്ല. വാ​ക്കു​ക​ൾ​കൊ​ണ്ട് അ​മ്മാ​ന​മാ​ടി സ​ദ​സി​നെ കൈ​യി​ലെ​ടു​ക്കു​ന്ന സ​മ​ർ​ഥ​രെ വി​സ്മ​യ​ത്തോ​ടെ​യാ​യി​രി​ക്കും ആ​രും ക​ണ്ടും കേ​ട്ടു​മി​രി​ക്കു​ക. എ​ന്നാ​ൽ അ​വ​രേ​ക്കാ​ൾ മി​ക​ച്ച വേ​റൊ​രു വി​ഭാ​ഗ​ത്തെ പ​റ​യാം. ത​ങ്ങ​ളു​ടെ ശ​ബ്ദം ഒ​രി​ക്ക​ൽ​പോ​ലും ഒ​രാ​ളു​ടെ​യും മ​ന​സ് മു​റി​പ്പെ​ടാ​ൻ നി​മി​ത്ത​മാ​യി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ർ. ആ​യി​ര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ൾ ന​ട​ത്തി ക​ഴി​വു തെ​ളി​യി​ച്ച​വ​രേ​ക്കാ​ൾ മേ​ലെ​യാ​ണ​വ​ർ. രാ​ഷ്ട്രീ​യ രം​ഗ​ത്ത് ശോ​ഭി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ക​യെ​ന്ന​ത് എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും സാ​ധി​ക്കു​ന്ന ഒ​ന്ന​ല്ല. ത​ന്ത്ര​ങ്ങ​ൾ മെ​ന​യാ​ൻ ക​ഴി​യ​ണം.

എ​തി​ർ​ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളെ നേ​രി​ടാ​നു​ള്ള ച​ങ്കു​റ​പ്പു വേ​ണം. പ്ര​തി​സ​ന്ധി​ക​ളെ ത​ര​ണം ചെ​യ്യാ​നു​ള്ള ഉ​ൾ​ക്ക​രു​ത്തു വേ​ണം. അ​ണി​ക​ളു​ടെ വി​ശ്വാ​സ്യ​ത കാ​ത്തു​സൂ​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യ​ണം. ഇ​തൊ​ക്കെ മേ​ളി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ​ക്കാ​ണു രാ​ഷ്ട്രീ​യ മേ​ഖ​ല​യി​ൽ ശോ​ഭ​ന​മാ​യ ഭാ​വി. എ​ന്നാ​ൽ ഇ​പ്പ​റ​ഞ്ഞ​തി​നേ​ക്കാ​ളൊ​ക്കെ മു​ക​ളി​ൽ​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ഒ​രു ക​ഴി​വു​ണ്ട്; സ്ഥാ​ന​മോ​ഹം തൊ​ട്ടു​തീ​ണ്ടി​യി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത മ​ന​സി​നു​ട​മ​യാ​യി​രി​ക്കു​ക. എ​ന്തു വ​ന്നാ​ലും മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ൾ മു​റു​കെ​പ്പി​ടി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്ന​തി​നോ​ളം വ​രി​ല്ല മ​റ്റൊ​രു ക​ഴി​വും. അ​സാ​മാ​ന്യ​മാ​യ ത​ന്റെ ബു​ദ്ധി​ശ​ക്തി​യെ ആ​ളു​ക​ൾ​ക്കു മു​ന്നി​ൽ പ്ര​ദ​ർ​ശ​ന​വ​സ്തു​വാ​ക്കു​ന്ന​ത​ല്ല, ഒ​രി​ക്ക​ൽ​പോ​ലും അ​തി​നെ തി​ന്മ​യു​ടെ മാ​ർ​ഗ​ത്തി​ൽ തി​രി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു ക​ഴി​വ്. വാ​ക്കു​ക​ൾ​കൊ​ണ്ട് അ​മ്മാ​ന​മാ​ടു​ന്ന​ത​ല്ല, ത​ന്റെ ഒ​രു വാ​ക്കു​പോ​ലും ഒ​രാളുെ​ട​യും മ​ന​സി​നെ മു​റി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന ക​ത്തി​യാ​വാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു ക​ഴി​വ്. എ​ന്തൊ​ക്കെ ചെ​യ്യാ​ൻ ക​ഴി​യും എ​ന്ന​ത​ല്ല, ന​ന്മ​യി​ലാ​യി ശു​ദ്ധ​ഹൃ​ദ​യ​ത്തോ​ടെ എ​ത്ര​കാ​ലം നി​ല​കൊ​ള്ളാ​ൻ ക​ഴി​യും എ​ന്ന​താ​ണു പ്ര​ധാ​നം. മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു വി​ല​ക​ൽ​പി​ക്കാ​ത്ത​വ​ന്റെ എ​ത്ര വ​ലി​യ സാ​മ​ർ​ഥ്യ​വും വൈ​ദ​ഗ്ധ്യ​വും സ​മൂ​ഹ​ത്തി​നു വി​നാ​ശ​ക​ര​മാ​യേ ഭ​വി​ക്കു​ക​യു​ള്ളൂ. നാ​ശം വി​ത​ച്ചു ക​ട​ന്നു​പോ​യ ഏ​കാ​ധി​പ​തി​ക​ളെ​ല്ലാം ക​ഴി​വു​റ്റ​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ൾ മു​റു​കെ​പ്പി​ടി​ക്കു​ക​യെ​ന്ന ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ ക​ഴി​വ് അ​വ​ർ​ക്കു ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു​പോ​യി. എ​ന്തൊ​ക്കെ ചെ​യ്യാ​ൻ ക​ഴി​യു​മെ​ന്നു മാ​ത്രം ചി​ന്തി​ച്ചാ​ൽ പോ​രാ, എ​ന്തൊ​ക്കെ ചെ​യ്യാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​മെ​ന്നു​കൂ​ടി ആ​ലോ​ചി​ക്ക​ണം. ചെ​യ്യാ​നു​ള്ള ക​ഴി​വി​ന്റെ അ​ത്ര​ത​ന്നെ പ്രാ​ധാ​ന്യ​മു​ണ്ട് ചെ​യ്യാ​തി​രി​ക്കാ​നു​ള്ള ക​ഴി​വി​നും. ചെ​യ്യാ​ൻ ക​ഴി​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്യാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ലും മ​തി. ഉ​പ​കാ​രം ചെ​യ്തി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഉ​പ​ദ്ര​വി​ക്ക​രു​തെ​ന്ന​ല്ലേ. •