ക​ഥ
മു​ഹ​മ്മ​ദ് ഉ​വൈ​സ് എ.​പി

‘അ​മ്മേ... ഞാ​ൻ പാ​ട​ത്തേ​ക്ക് പോ​കാ​ണ്...’
‘ആ... ​പെ​ട്ടെ​ന്നു​ത​ന്നെ വ​ര​ണം, സൂ​ര്യ​ൻ അ​സ്ത​മി​ക്കാ​ന​ടു​ക്കു​ന്നു...’
ഇ​ന്ന​ലെ കൂ​ട്ടു​കാ​രു​മാ​യി ക​ളി​ച്ചാ​സ്വ​ദി​ച്ച അ​പ്പു​വി​ന്റെ ഇ​ന്ന​ത്തെ വൈ​കു​ന്നേ​ര​ത്തെ ആ​ന​ന്ദം, പാ​ട​ത്തു മു​ള​ച്ച്, പ​റി​ച്ചു​ന​ട്ട ഞാ​റി​ൻ​തൈ​ക​ളി​ലെ വ​ള​ർ​ച്ച​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. പ​ര​ന്ന ഹ​രി​ത​നി​റം പ​ച്ച​പ്പ​ര​വ​താ​നി വി​രി​ച്ച​തു പോ​ലെ തോ​ന്നി​പ്പി​ച്ചു. കാ​റ്റി​ൻ കു​ളി​ർ​മ​യി​ൽ ക​തി​രു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ക​ണ്ണു​ന​ട്ടി​രു​ന്ന അ​വ​ന് കൊ​ഴി​ഞ്ഞു​പോ​യ സ​മ​യ​ത്തെ കു​റി​ച്ചോ​ർ​ക്കാ​ൻ ഒ​രു​നി​മി​ഷം പോ​ലും കി​ട്ടി​യി​ല്ല. പ​റ​വ​ക​ളു​ടെ ചി​ല ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ൾ കേ​ട്ട് ആ​കാ​ശ​ത്തി​ന്റെ ഉ​ച്ചി​യി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കു​മ്പോ​ൾ മേ​ഘ​ങ്ങ​ളി​ലെ വെ​ള്ള​യി​ൽ ക​റു​പ്പി​ൻ​ക​ള​റു​ക​ൾ ക​ല​ങ്ങി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യി​രുന്നു.

‘ഇ​തു കൊ​യ്താ​ൽ ഭ​ക്ഷ​ണ​കാ​ര്യം ഭ​ദ്രം, മാ​യം ക​ല​രാ​ത്ത പ്ര​കൃ​തി, രുചികരമായ ഭക്ഷണം...’ അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് മാ​താ​വി​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ൾ ഓ​ർ​മ​യി​ൽ​നി​ന്ന് ക​ർ​ണ​പു​ട​ങ്ങ​ളി​ലേ ​ക്ക് തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യ​ത്. തി​രി​ച്ചു വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങാ​നു​ള്ള ഒ​രു​ക്ക​ത്തി​നി​ട​യി​ലാ​ണ് ആ ​കാ​ഴ്ച ശ്ര​ദ്ധ​യി​ൽ​പെ​ട്ട​ത്! മ​യി​ൽ​കൂ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ പാ​ട​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി ക​തി​രു​ക​ൾ കൊ​ത്തു​ന്നു.
‘ശൂ.....​ശൂൂ.. പോ​കൂ, ഇ​തൊ​ന്നും നാ​ശാ​ക്ക​ല്ലേ...’
അ​വ പോ​കാ​തി​രു​ന്ന​പ്പോ​ൾ അ​ടു​ത്ത അ​ട​വെ​ന്നോ​ണം താ​ഴെ​യു​ള്ള ക​ല്ലു​ക​ൾ പെ​റു​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് കി​ട​ക്കു​ന്ന ക​ട്ടി​ലി​ൽ​നി​ന്ന് അ​പ്പു​വി​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ വി​ട​ർ​ന്ന​ത്.
‘ഏ.... ​ഞാ​ൻ സ്വ​പ്ന​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നോ!?’

എ​ന്താ​യാ​ലും മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ കാ​ഴ്ച​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​പ്ര​താ​പ​കാ​ല​ത്തെ ഓ​ർ​മ​ക​ൾ​ക്കാ​യി പാ​ട​ത്ത് കു​റ​ച്ചു കൃ​ഷി​യി​റ​ക്കി​യാ​ലോ?... നേ​രം പു​ല​ര​ട്ടെ..,
നി​ശ​ബ്ദ​മാ​യ രാ​ത്രി​യ്ക്കു ശേ​ഷം ശാ​ന്ത​മാ​യ പു​ല​രി​യു​ടെ വെ​ളി​ച്ചം പ​ര​ന്നു. പ​ഴ​യ​കാ​ല കൃ​ഷി​രീ​തി​ക​ൾ ഓ​ർ​മ​ക​ളി​ൽ​നി​ന്ന് വ​ലി​ച്ചെ​ടു​ത്തു ചി​ന്താ​കു​ല​നാ​യി, അ​പ്പു. പി​ന്നെ ക​ള​മൊ​രു​ക്കി, വി​ത്തു വി​ത​റി, ഞാ​റു​ക​ൾ പ​റി​ച്ചു​ന​ട്ടു.
‘ന്താ ​അ​പ്പൂ.. ഇ​ങ്ങ​നെ ഒ​രു തീ​രു​മാ​നം’- വേ​ലാ​യു​ധേ​ട്ട​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചൊ​ന്നു​മി​ല്ല, ഇ​തൊ​ക്കെ മ്മ​ക്ക് സ​ന്തോ​ഷ​മ​ല്ലേ... മ​ന​സ്സ​മാ​ധാ​നം ല​ഭി​ക്കു​മ​ല്ലോ..’
‘ന്നാ ​പ​ണ്ട​ത്തെ പോ​ലെ​യ​ല്ല ഇ​പ്പോ​ൾ; കൃ​ഷി​യൊ​ക്കെ ന​ഷ്ട​ത്തി​ലാ​കാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ രാ​സ​വ​ള​ങ്ങ​ളും കീ​ട​നാ​ശി​നി​ക​ളും ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്ക​ണം. എ​ന്നാ​ലെ കീ​ട​ങ്ങ​ൾ കൊ​ഴി​ഞ്ഞു​പോ​കൊ​ള്ളൂ...’
ആ ​വാ​ക്കു​ക​ൾ മ​ന​സി​ൽ വേ​ദ​നാ​വി​ത്തു​ക​ൾ വി​ത​ച്ചു​വെ​ങ്കി​ലും അ​പ്പു​വി​ന് ഈ ​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്ക്; അ​ല്ല, ഈ ​ക്രൂ​ര​കൃ​ത്യ​ത്തി​നു ത​യാ​റാ​കേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. ത​ളി​ർ​ത്തു​കൊ​ഴു​ത്ത ക​തി​രു​ക​ൾ...
ഒ​ന്നി​ട​വി​ട്ട ദി​ന​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​വി​ടം സ​ന്ദ​ർ​ശി​ക്കാ​റു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ഒ​രു പ​ക്ഷി​പോ​ലും പാ​ട​ത്തി​റ​ങ്ങി നെ​ൽ​മ​ണി​ക​ൾ ശേ​ഖ​രി​ക്കു​ന്ന​ത് കാ​ണാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.
‘എ​ന്താ​യി​രി​ക്കും കാ​ര​ണം?’ ഇ​താ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന്റെ പി​ടി​കി​ട്ടാ​ത്ത ചി​ന്ത​ക​ൾ. ഒ​രു പ​ക്ഷി​യെ പി​ടി​ച്ചു അ​തി​ന്റെ വാ​യി​ലേ​ക്ക് ക​തി​രു വ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. അ​ത് ക​ഴി​ച്ച് അ​ധി​കം​വൈ​കി​യി​ല്ല, പ​ക്ഷി പി​ട​ഞ്ഞു ച​ത്തു.
നെ​ൽ​ക്ക​തി​രു​ക​ൾ കൊ​യ്യാ​നു​ള്ള സ​മ​യ​മാ​യി; കൊ​യ്യാ​നും തു​ട​ങ്ങി. ഓ​രോ ക​തി​രു​ക​ൾ കൊ​യ്യു​മ്പോ​ഴും അ​പ്പു​വി​ന്റെ ന​യ​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്ന് മാ​യം​ചേ​രാ​ത്ത അ​ശ്രു​ക​ണ​ങ്ങ​ൾ അ​ട​ർ​ന്നു​വീ​ഴാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി.
പ​ണ്ടൊ​ക്കെ കൊ​യ്ത്തു ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ വി​ശ​പ്പ​ട​ക്കാ​നു​ള്ള അ​ന്നം​കി​ട്ടി​യ സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​പ്പോ​ൾ ക​ഴി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ മ​ര​ണ​മ​ട​യും എ​ന്ന പേ​ടി​യും. ന്നാ ​പി​ന്നെ അ​ങ്ങാ​ടീ​ൽ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി വി​റ്റാ​ലോ?
•