ഉൾക്കാഴ്ച
മുഹമ്മദ്

മ​രം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘മ​നു​ഷ്യാ, ജീ​വി​തം എ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള​ത​ല്ല, കൊ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള​താ​ണ്. എ​ടു​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്ക​മ്പോ​ഴും കൊ​ടു​ക്ക​ലാ​യി​രി​ക്ക​ണം ഉ​ദ്ദേ​ശ്യം. നി​ന്റെ വ​ള​ർ​ച്ച​യ്ക്കു വെ​ള്ള​വും വ​ള​വും ആ​വ​ശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കാം. എ​ന്നാ​ൽ, അ​തു സ്വീ​ക​രി​ച്ച് നീ ​സു​ഖ​മാ​യി ക​ഴി​യ​രു​ത്. നി​ന്നെ ആ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള​വ​ർ ചു​റ്റി​ലു​മു​ണ്ട്. അ​വ​ർ​ക്ക് നീ ​താ​ങ്ങും ത​ണ​ലു​മാ​യി മാ​റ​ണം. നി​ന​ക്കു കൂ​ലി ആ​വ​ശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കാം. എ​ന്നു​ക​രു​തി നീ ​ചെ​യ്യു​ന്ന ജോ​ലി കേ​വ​ലം കൂ​ലി​ക്കു​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള​താ​വ​രു​ത്. നി​ന്റെ ജോ​ലി മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്കു വ​ലി​യ സേ​വ​ന​മാ​യി അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട​ണം. എ​ന്തു കി​ട്ടു​മെ​ന്ന​ത് എ​ന്തു​കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​മെ​ന്ന ചി​ന്ത​യ്ക്കു ശേ​ഷം മ​തി’.

മ​രം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ജ​ന​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ നി​ന്റെ ശ​രീ​രം വേ​ണ്ട​വ​രു​ണ്ട്. നി​ന്റെ ത​ണ​ലി​നാ​യി കൊ​തി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ണ്ട്. നി​ന്റെ അ​ന്ന​ത്തി​നാ​യി വി​ശ​ന്നു ക​ഴി​യു​ന്ന​വ​രു​ണ്ട്. നി​ന്റെ സൗ​ന്ദ​ര്യം കാ​ണാ​ൻ കൊ​തി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​മു​ണ്ട്. ചി​ല​ർ​ക്കു നീ ​ത​ണ​ലാ​ണ്. ചി​ല​ർ​ക്കു നീ ​അ​ഭ​യ​മാ​ണ്. മ​റ്റു ചി​ല​ർ​ക്ക് ഔ​ഷ​ധ​മാ​ണ്. വേ​റെ ചി​ല​ർ​ക്കു താ​ങ്ങാ​ണ്. ചി​ല​ർ​ക്ക് ഉ​പ​ക​ര​ണ​മാ​ണ്. ഓ​രോ​രു​ത്ത​ർ​ക്കും വേ​ണ്ട​ത് വേ​ണ്ട അ​ള​വി​ൽ ന​ൽ​കു​ക. ഉ​ണ്ടാ​യി​ട്ടും കൊ​ടു​ക്കാ​തി​രു​ന്നാ​ൽ നി​ന്റെ ജ​ന്മം നി​ഷ്ഫ​ല​മാ​യി മാ​റും. ഉ​ണ്ടാ​യി​ട്ടും കൊ​ടു​ക്കാ​തെ എ​ടു​ത്തു​വ​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ട് നി​ന​ക്കൊ​രു പ്ര​യോ​ജ​ന​വും വ​രാ​നു​മി​ല്ല.
ശ​രീ​ര​ത്തി​നാ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള​തു മാ​ത്രം കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു കാ​ര്യ​മി​ല്ല. മ​ന​സി​നാ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള​തും കൊ​ടു​ക്ക​ണം. മ​ക്ക​ൾ​ക്കു സ്‌​നേ​ഹ​വും പ​രി​ഗ​ണ​ന​യും ന​ൽ​കാ​തെ അ​വ​രു​ടെ ശാ​രീ​രി​കാ​വ​ശ്യ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്രം പൂ​ർ​ത്തീ​ക​രി​ച്ചാ​ൽ നീ ​ദൗ​ത്യം നി​റ​വേ​റ്റി​യ​വ​നാ​ണെ​ന്ന് അ​വ​ർ പ​റ​യി​ല്ല. ഒ​രു​നാ​ൾ അ​വ​ർ നി​ന്നെ വെ​ട്ടി​മു​റി​ച്ചേ​ക്കും. അ​ന്നം കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തോ​ടൊ​പ്പം ത​ണ​ലും കൊ​ടു​ക്ക​ണം’.
മ​രം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘നീ ​എ​ത്ര ന​ന്നാ​യി ദൗ​ത്യ​നി​ർ​വ​ഹ​ണം ന​ട​ത്തി​യാ​ലും ശ​ത്രു​ക്ക​ൾ നി​ന്നെ വ​ച്ചേ​ക്കി​ല്ല. അ​വ​ർ നി​ന​ക്കെ​തി​രേ ആ​ക്ഷേ​പ​ഹാ​സ്യ​ങ്ങ​ൾ ചൊ​രി​ച്ചേ​ക്കാം. ഇ​ല്ലാ​ക്ക​ഥ​ക​ൾ കെ​ട്ടി​യു​ണ്ടാ​ക്കി​യേ​ക്കാം. നി​ന്നെ വേ​രോ​ടെ പി​ഴു​തെ​റി​യാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചേ​ക്കാം. അ​വ​ർ എ​ന്തു​ത​ന്നെ ചെ​യ്താ​ലും നീ ​നി​ന്റെ ജോ​ലി​യെ​ടു​ത്തി​രു​ന്നാ​ൽ മ​തി. നീ ​അ​വ​രു​ടെ സ്വ​ഭാ​വ​ത്തി​ല​ല്ല, നി​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വ​ത്തി​ലാ​ണ് അ​വ​രോ​ട് പ്ര​തി​ക​രി​ക്കേ​ണ്ട​ത്. വെ​ട്ടാ​ൻ വ​രു​ന്ന​വ​നും ത​ണ​ൽ ന​ൽ​ക​ണം. വെ​ട്ടാ​ൻ വ​രു​ന്ന​വ​നാ​ണെ​ന്നു ക​രു​തി നീ ​അ​വ​ർ​ക്ക് ആ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള​തു നി​ഷേ​ധി​ച്ചാ​ൽ അ​വ​രും നീ​യും ത​മ്മി​ൽ യാ​തൊ​രു വ്യ​ത്യാ​സ​വു​മി​ല്ലാ​തെ വ​രും. അ​വ​രേ​ക്കാ​ൾ ഒ​രു​പ​ടി മു​ന്നി​ലെ​ത്താ​ൻ നീ ​എ​പ്പോ​ഴും ന​ന്മ​കൊ​ണ്ട് പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ക. നി​ന​ക്കെ​തി​രേ ക​ല്ലെ​റി​യു​ന്ന​വ​ർ​ക്കു ക​ല്ല​ല്ല, പ​ഴ​മാ​ണു തി​രി​ച്ചു​ന​ൽ​കേ​ണ്ട​ത്.
തി​ന്മ​യു​ടെ വ​ക്താ​ക്ക​ൾ തി​ന്മ പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും. ന​ന്മ​യു​ടെ വ​ക്താ​ക്ക​ൾ ന​ന്മ​യും പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കും. ഓ​രോ​രു​ത്ത​രും അ​വ​ര​വ​രു​ടെ പ​ണി ചെ​യ്യ​ട്ടെ. മ​റ്റു​ള്ള​വ​ന്റെ പ​ണി​ക​ണ്ട് നീ ​നി​ന്റെ പ​ണി മാ​റ്റ​രു​ത്. അ​വ​ൻ മ​ർ​ദി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ട് നീ​യും അ​വ​നെ​പ്പോ​ലെ മ​ർ​ദ​ക​നാ​വ​രു​ത്. നീ ​എ​പ്പോ​ഴും സ​ഹാ​യി​യും സ​ഹ​കാ​രി​യു​മാ​യി തു​ട​രു​ക.

നി​ന​ക്കെ​തി​രേ ക​ല്ലേ​റു​ക​ളും മ​ർ​ദ​ന​മു​റ​ക​ളു​മെ​ല്ലാം വ​രു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ സ​ന്തോ​ഷി​ക്കു​ക; കാ​ര​ണം, നീ ​വി​ജ​യി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന​തി​നു​ള്ള തെ​ളി​വാ​ണ​ത്. നീ ​നേ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ കൈ​വ​രി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് നി​ന​ക്കെ​തി​രേ അ​സൂ​യാ​ലു​ക്ക​ൾ രം​ഗ​ത്തി​റ​ങ്ങു​ന്ന​ത്. ഒ​ന്നും ചെ​യ്യാ​ത്ത​വ​ന് ഒ​രു പ​രു​ക്കു​മേ​ൽ​ക്കി​ല്ല. ക​ര​യി​ൽ കി​ട​ക്കു​ന്ന ക​പ്പ​ലി​ന് അ​പ​ക​ട​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും പ​റ്റി​ല്ല​ല്ലോ. നി​നെ​ക്കെ​തി​രേ എ​ത്ര ക​ല്ലേ​റു​ക​ൾ വ​രു​ന്നു​ണ്ടോ അ​ത്ര​യ്ക്കു നേ​ട്ട​ങ്ങ​ളും നീ ​കൈ​വ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നാ​ണ് അ​ത​റി​യി​ക്കു​ന്ന​ത് ’.

മ​രം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘നി​ന്നെ ആ​രു ത​ക​ർ​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചാ​ലും കീ​ഴ​ട​ങ്ങ​രു​ത്. നീ ​ഉ​യ​ർ​ച്ച​യി​ലേ​ക്കു​ത​ന്നെ വ​ള​രാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ക. ജീ​വ​നു​ള്ള കാ​ല​ത്തോ​ളം നി​ന്റെ വ​ള​ർ​ച്ച മു​ക​ളി​ലേ​ക്കു ത​ന്നെ​യാ​യി​രി​ക്ക​ട്ടെ. മ​റ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ നി​രു​ത്സാ​ഹ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യ​തി​ന്റെ പേ​രി​ൽ ദൗ​ത്യം നി​ർ​ത്തി​വ​ച്ചാ​ൽ ഉ​ണ​ങ്ങി​പ്പോ​കും; വ​ള​ർ​ച്ച​യു​ണ്ടാ​വി​ല്ല. അ​വ​സാ​നം ഉ​ണ​ങ്ങി​ന​ശി​ച്ച് ക​ത്തി​ക്കാ​നെ​ടു​ക്കു​ന്ന വി​റ​കാ​യി അ​ധഃ​പ​തി​ക്കും. നി​ന്നെ ഒ​രു സ്ഥാ​ന​ത്തു​നി​ന്ന് വെ​ട്ടി​മാ​റ്റി​യാ​ൽ പോ​ലും മ​റ്റൊ​രി​ട​ത്തു​പോ​യി നീ ​വ​ള​രു​ക. എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​ക്കാ​നാ​കാ​ത്ത​വി​ധം നി​ല​ത്തു​കി​ട​ക്കേ​ണ്ടി വ​ന്നാ​ൽ കി​ട​ന്നി​ട​ത്തു നി​ന്നു​ത​ന്നെ പു​തു​നാ​മ്പു​ക​ൾ വ​രു​ത്തി നീ ​ഉ​യ​രു​ക. കി​ട​പ്പി​ലാ​കേ​ണ്ട ഗ​തി​യു​ണ്ടാ​യാ​ൽ പോ​ലും വ​ള​രാ​ൻ ക​ഴി​യു​മെ​ന്ന​താ​ണു നി​ന്റെ സ​വി​ശേ​ഷ​ത. അ​തി​നാ​ൽ ജീ​വ​നു​ള്ള കാ​ല​ത്തോ​ളം നീ ​ഉ​ണ​ങ്ങ​രു​ത്. എ​പ്പോ​ഴും ഉ​ന്മേ​ഷ​ത്തോ​ടെ, ഉ​ണ​ർ​വോ​ടെ ഉ​യ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്ന് ഉ​യ​ര​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു ഉ​യ​രു​ക.

ബാ​ഹ്യ​മാ​യ വ​ള​ർ​ച്ച മാ​ത്രം പോ​രാ, ആ​ന്ത​രി​ക​മാ​യ വ​ള​ർ​ച്ച​യും വേ​ണം. നി​ന്റെ ആ​ന്ത​രി​ക​മാ​യ വ​ള​ർ​ച്ച​യാ​ണ് ബാ​ഹ്യ​മാ​യ വ​ള​ർ​ച്ച​യെ ദൃ​ഢീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. ആ​ന്ത​രി​ക​മാ​യ വ​ള​ർ​ച്ച​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ചെ​റി​യ പ്ര​തി​സ​ന്ധി​ക​ൾ വ​രു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും നി​ന​ക്കു പി​ടി​ച്ചു​നി​ൽ​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യി​ല്ല. മ​ന​സ് എ​ത്ര​ത്തോ​ളം ദൃ​ഢ​വും ശ​ക്ത​വു​മാ​ണോ, അ​ത്ര​മേ​ൽ നീ ​ക​രു​ത്ത​നാ​യി​രി​ക്കും. എ​ത്ര വ​ലി​യ പ്ര​തി​സ​ന്ധി​ക​ൾ വ​ന്നാ​ലും ത​ക​ർ​ച്ച​യോ ത​ള​ർ​ച്ച​യോ നി​ന്നെ ബാ​ധി​ക്കി​ല്ല’.

മ​രം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘എ​ന്നും ഒ​രേ സ്ഥി​തി​യാ​യി​രി​ക്കി​ല്ല. കാ​ലം മാ​റി​മ​റി​യും. ത​ണു​പ്പും ചൂ​ടും മ​ഴ​യും വെ​യി​ലു​മെ​ല്ലാം ഊ​ഴ​മ​നു​സ​രി​ച്ച് ക​ട​ന്നു​വ​രും. എ​ല്ലാം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട് ശൂ​ന്യ​ഹ​സ്ത​നാ​യി ക​ഴി​യേ​ണ്ട ഗ​തി​പോ​ലും ഉ​ണ്ടാ​യേ​ക്കും. അ​ത്ത​രം അ​വ​സ്ഥ​ക​ളി​ൽ പ്ര​തീ​ക്ഷ കൈ​വെ​ടി​യ​രു​ത്. നി​ന്റെ കൈ​ക​ൾ പ​ച്ച​പി​ടി​ക്കു​ന്ന കാ​ലം, അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൽ വ​ന്നു​നി​റ​ഞ്ഞ് നി​ന്റെ കൈ​ക​ൾ​പോ​ലും കാ​ണാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന സ്ഥി​തി​വി​ശേ​ഷം അ​ടു​ത്തു​ത​ന്നെ വ​രാ​നി​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു മ​ന​സി​ലാ​ക്കി​യാ​ൽ മ​തി. ഇ​രു​ളി​ന്റെ​യും വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ന്റെ​യും ക​റ​ക്ക​മാ​ണു ജീ​വി​തം’.

മ​രം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘നീ ​ഒ​രി​ക്ക​ലും വേ​ര​റ്റു​പോ​ക​രു​ത്. നി​ന​ക്കു​ശേ​ഷം നി​ന്റെ ദൗ​ത്യം നി​ർ​വ​ഹി​ക്കാ​ൻ പി​ൻ​ഗാ​മി വേ​ണം. അ​തു​നി​ന്റെ വേ​രി​ൽ​നി​ന്നു ത​ന്നെ​യാ​യാ​ൽ അ​ത്ര​യും ന​ന്ന്. അ​തി​നാ​ൽ നി​ന്റെ പി​ൻ​ഗാ​മി​ക​ളെ നീ ​നി​ന്റെ കു​ടും​ബ​ത്തി​ൽ നി​ന്നു​ത​ന്നെ വ​ള​ർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​രി​ക. നി​ന​ക്കൊ​രി​ക്ക​ലും മ​ര​ണ​മി​ല്ലാ​ത്ത ജീ​വി​തം കി​ട്ടും’.

മ​രം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘എ​ത്ര ഉ​യ​ര​ത്തി​ലെ​ത്തി​യാ​ലും വി​ന​യം കൈ​വി​ട​രു​ത്. നി​ന്റെ താ​ഴെ​യു​ള്ള​വ​ർ​ക്കു നീ ​അ​പ്രാ​പ്യ​മാ​കു​ന്ന അ​വ​സ്ഥ ഒ​രി​ക്ക​ലും ഉ​ണ്ടാ​യി​ക്കൂ​ടാ​ത്ത​താ​ണ്. താ​ഴെ​യു​ള്ള​വ​ർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി നീ ​താ​ഴ്ന്നു കൊ​ടു​ക്കു​ക. എ​ത്ര​ത്തോ​ളം നേ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ കൈ​വ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ, അ​ത്ര​ത്തോ​ളം താ​ഴ്മ കാ​ണി​ക്കു​ക. എ​ത്ര ഉ​യ​ർ​ന്നാ​ലും നി​ലം വി​ട്ടു​പോ​ക​രു​ത്. നി​ന്റെ കാ​ലു​ക​ൾ എ​പ്പോ​ഴും നി​ല​ത്തു​ത​ന്നെ​യാ​ണെ​ന്ന ബോ​ധം വേ​ണം. നി​ലം വി​ട്ടു​ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ​പി​ന്നെ എ​ല്ലാം ക​ഴി​ഞ്ഞു. താ​ഴെ വീ​ണു​കി​ട​ക്കേ​ണ്ട ഗ​തി​യാ​യി​രി​ക്കും പി​ന്നീ​ടു​ണ്ടാ​വു​ക.

നി​ന്നെ​പ്പോ​ലെ ഉ​യ​ര​ത്തി​ലെ​ത്താ​ൻ കൊ​തി​ക്കു​ന്ന പ​ല​രു​മു​ണ്ടാ​കും. നി​ന്റെ സാ​ഹ​യ​വും താ​ങ്ങു​മാ​യി​രി​ക്കും അ​വ​ർ​ക്കു​ള്ള ശ​ര​ണം. അ​ത്ത​ര​ക്കാ​രെ ഇ​ത്തി​ക്ക​ണ്ണി​ക​ളാ​യി കാ​ണാ​തെ വേ​ണ്ട സ​ഹാ​യ​ങ്ങ​ൾ ചെ​യ്തു​കൊ​ടു​ക്കു​ക. നി​ന്നെ ആ​ശ്ര​യി​ച്ച് ഉ​യ​ര​ത്തി​ലെ​ത്താ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ ഒ​രി​ക്ക​ലും ആ​ട്ടി​യ​ക​റ്റ​രു​ത്. നീ ​കാ​ര​ണം ആ​രെ​ങ്കി​ലും വ​ള​ർ​ന്നു​വ​ന്നാ​ൽ അ​തു നി​ന​ക്കു​കൂ​ടി പ്ര​യോ​ജ​ന​മാ​യി​രി​ക്കും.
അ​വ​സാ​ന​മാ​യി ഒ​ന്നു​കൂ​ടി പ​റ​യ​ട്ടെ, പ്ര​കാ​ശ​സാ​ന്നി​ധ്യ​ത്തി​ലാ​ണ്‌​നി​ന​ക്കു വ​ള​രാ​നും ഉ​യ​രാ​നും ക​ഴി​യു​ക. അ​തി​നാ​ൽ എ​പ്പോ​ഴും പ്ര​കാ​ശം തേ​ടി​പ്പോ​വു​ക. പ്ര​കാ​ശ​ത്തി​ന്റെ വ​ഴി​യെ സ​ഞ്ച​രി​ക്കു​ക. ഇ​രു​ട്ടി​നെ പ്ര​ണ​യി​ച്ചാ​ൽ പ്രാ​ണ​ന​റ്റു​പോ​കും’.
•