സി​യാ​ഫ് അ​ബ്ദു​ൽ ഖാ​ദി​ർ

ഇ​രു​ട്ടി​ന്റെ ച​തു​പ്പി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​രു കൈ ​കാ​രു​ണ്യ​ത്തി​നാ​യി എ​നി​ക്കു​നേ​രെ നീ​ണ്ടു​വ​ന്നു.
അ​ന്നെ​ന്റെ ലോ​ക്കോ പൈ​ല​റ്റ് ജൗ​ഹ​ർ ആ​യി​രു​ന്നു. ഡോ​ണ​പ്പോ​ള സ്റ്റേ​ഷ​ൻ വി​ട്ടു​ക​ഴി​ഞ്ഞ് യാ​ത്ര​ക്കാ​രെ​ല്ലാം ക​യ​റി​യെ​ന്നും വ​ണ്ടി മെ​യി​ൻ ലൈ​നി​ലേ​ക്ക് പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു​വെ​ന്നും ഉ​റ​പ്പു​വ​രു​ത്തി തി​രി​ച്ചു​വ​ന്ന് ഞാ​ൻ മ​ഴ​ത്തൊ​പ്പി ഊ​രി​യ​തേ​യു​ള്ളൂ. ക്ഷാ​ർ​ർ​ർ​ർ ർ ​ർ ർ ​എ​ന്ന​ല​റി എ​മ​ർ​ജ​ൻ​സി ബ്രേ​ക്കു​ക​ൾ അ​പ്ലെ ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടു.
‘അ​വി​ടെ ആ​രോ വ​ണ്ടി​ക്ക​ടി​യി​ൽ പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. പോ​യി​നോ​ക്കൂ’ -തി​ക​ച്ചും സാ​ധാ​ര​ണ​മ​ട്ടി​ൽ ജൗ​ഹ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു. രാ​ത്രി, മ​ഴ, ഇ​രു​ട്ട്, ക​ല്ലും​മു​ള്ളും, വി​ജ​ന​ത, ഒ​ടു​ക്കം... ഇ​യാ​ൾ​ക്കു ചു​മ്മാ ആ​ജ്ഞാ​പി​ച്ചാ​ൽ മ​തി​യ​ല്ലോ! യാ​ത്ര​ക്കാ​രെ​ല്ലാം ഉ​റ​ക്കം​പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്നു. എ​ന്റെ ചെ​റി​യ ടോ​ർ​ച്ച് നി​റ​യെ ചാ​ർ​ജ് ചെ​യ്തി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും എ​ന്തോ ത​ക​രാ​റു​കാ​ര​ണം അ​തെ​ന്നോ​ടു ചു​മ്മാ പി​ണ​ങ്ങി. കു​ലു​ക്കി​യും ത​ട്ടി​യു​ണ​ർ​ത്തി​യും ഞാ​ൻ അ​തി​നെ സ​മാ​ധാ​നി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

ആ​റാ​മ​ത്തെ​യോ ഏ​ഴാ​മ​ത്തെ​യോ ബോ​ഗി​ക്ക​രി​കി​ൽ ആ​വ​ശ്യ​ത്തി​ലേ​റെ വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളും അ​തി​നു​മീ​തെ വൂ​ള​ൻ കോ​ട്ടും ധ​രി​ച്ച, ധ​നാ​ഢ്യ​ൻ എ​ന്നു തോ​ന്നി​ച്ച ഒ​രു കി​ഴ​വ​ൻ കി​ടക്കുന്നു. വീ​ലി​ന്റെ തൊ​ട്ട​രി​കി​ൽ റെ​യി​ലി​നോ​ട് ചേ​ർ​ന്ന്, പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​ത്തി​ൽ മു​റി​വു​ക​ൾ ഒ​ന്നു​മി​ല്ലാ​തെ. എ​ന്റെ ടോ​ർ​ച്ച് അ​യാ​ളു​ടെ അ​ടു​ത്തെ​ത്തേ​ണ്ട താ​മ​സം അ​ണ​ഞ്ഞു​പോ​യി. എ​ങ്കി​ലും നാ​ട്ടു​വെ​ളി​ച്ച​വും വ​ണ്ടി​യി​ൽ നി​ന്നെ​വി​ടു​ന്നോ ചാ​ടി​യൊ​ഴു​കി​യ വെ​ളി​ച്ച​വും അ​യാ​ളെ എ​നി​ക്കു കാ​ണി​ച്ചു​ത​ന്നു. ഞാ​ന​യാ​ളെ തൊ​ട്ടു​നോ​ക്കി. കു​റേ നേ​ര​മാ​യി ഇ​യാ​ൾ ഈ ​മ​ഴ​യ​ത്തി​ങ്ങ​നെ കി​ട​ക്കു​ക​യാ​വ​ണം. ചെ​തു​ക്കി​ച്ച മൊ​ളി​യ​ട​ർ​ന്ന തൊ​ലി ത​ണു​ത്ത് മ​ര​വി​ച്ചി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, ഞ​ര​മ്പു​ക​ളി​ൽ ര​ക്തം അ​പ്പോ​ഴും പി​ട​ച്ചൊ​ഴു​കു​ന്ന മി​ടി​പ്പ് ഞാ​ന​റി​ഞ്ഞു. ആ​രെ​ങ്കി​ലും ഇ​യാ​ളെ ഒ​ടി​ച്ചു​മ​ട​ക്കി കു​റെ​നേ​രം ഫ്രീ​സ​റി​ൽ വ​ച്ച ശേ​ഷം ഇ​വി​ടെ കൊ​ണ്ട് ത​ള്ളി​യ​താ​വു​മോ?
രാ​ത്രി ഏ​റെ വൈ​കി​യ​തു കൊ​ണ്ടാ​വാം യാ​ത്ര​ക്കാ​രും ന​ല്ല ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ലാ​ണ്. ലോ​ക്കോ പൈ​ല​റ്റി​നെ വി​വ​രം അ​റി​യി​ച്ചു​വ​രാം എ​ന്നു തീ​രു​മാ​നി​ച്ച് പി​ന്തി​രി​യു​ന്ന നേ​ര​ത്താ​ണ് അ​യാ​ൾ ഇ​രു​ട്ടി​ൽ​നി​ന്ന് എ​നി​ക്കു​നേ​രെ കൈ​നീ​ട്ടി​യ​ത്. ഞാ​ൻ കൈ​ക​ൾ കോ​ർ​ത്ത് അ​യാ​ളെ നെ​ഞ്ചോ​ട് ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ച് വ​ലി​ച്ചു. ട്രാ​ക്കി​ൽ നി​ന്നൊ​ര​ൽ​പ്പം നീ​ങ്ങി​യെ​ങ്കി​ലും അ​യാ​ളെ എ​നി​ക്ക് ഒ​ട്ടും ഉ​യ​ർ​ത്താ​നാ​യി​ല്ല. അ​യാ​ളെ ആ​രോ പ്ലാ​സ്റ്റി​ക് ച​ര​ടു​കൊ​ണ്ട് ബ​ല​മാ​യി ട്രാ​ക്കി​ൽ കെ​ട്ടി​യി​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു! മ​ര​ണ​വെ​പ്രാ​ള​ത്തി​നി​ടെ എ​ങ്ങ​നെ​യോ ട്രാ​ക്കി​ൽ​നി​ന്ന് നി​ര​ങ്ങി നീ​ങ്ങി​യെ​ങ്കി​ലും ച​ര​ടി​ന്റെ കെ​ട്ട് പൂ​ർ​ണ​മാ​യും അ​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നി​ല്ല.

കി​ഴ​വ​ന്റെ ഭാ​രം നി​റ​ഞ്ഞ ശ​രീ​രം കെ​ട്ട​ഴി​ച്ച് സ​മീ​പ​ത്തു പ​ന്ത​ലി​ച്ച മ​ര​ച്ചോ​ട്ടി​ൽ പ്ര​തി​ഷ്ഠി​ക്കു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും അ​ര​മ​ണി​ക്കൂ​റി​ൽ കൂ​ടു​ത​ൽ ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. അ​ക്ഷ​മ​മാ​യ നീ​ണ്ട ഹോ​ണ​ടി​ക​ൾ പ​ല​തും എ​ന്റെ ചെ​വി പ​റി​ച്ചെ​ടു​ത്തു. അ​യാ​ളോ​ട് ആ​രെ​ന്നും എ​ന്തെ​ന്നും കെ​ട്ടി​യി​ട്ട​താ​രെ​ന്നു​മൊ​ക്കെ വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും മ​റു​പ​ടി പ​റ​യു​ക​യോ ക​ണ്ണു തു​റ​ക്കു​ക​യോ ഉ​ണ്ടാ​യി​ല്ല. ഞാ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​തൊ​ക്കെ അ​യാ​ളു​ടെ ബോ​ധ​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തി​ലേ​ക്ക് എ​ത്തി​യോ എ​ന്നു​പോ​ലും സം​ശ​യ​മാ​ണ്. അ​ത്ര​യും നേ​ര​ത്തി​നി​ടെ ആ ​കൈ​നീ​ട്ട​ൽ ഒ​ഴി​കെ മ​റ്റൊ​രു പ്ര​തി​ക​ര​ണ​വും അ​യാ​ളി​ൽ​നി​ന്ന് ഉ​ണ്ടാ​യ​തേ​യി​ല്ല. എ​ന്റെ പി​ടി​യൊ​ന്ന് അ​യ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ ശ​രീ​ര​മ​പ്പാ​ടെ മ​ണ്ണി​ലേ​ക്ക് കു​ഴ​ഞ്ഞു​വീ​ണു.
മ​ഴ ഒ​രു കാ​രു​ണ്യ​വും കാ​ണി​ച്ചി​ല്ല. മ​ണ്ണും വെ​ള്ള​വും ക​രി​യി​ല​ക​ളും ചേ​ർ​ന്ന കു​ഴ​മ്പ് അ​യാ​ളു​ടെ മൂ​ക്കി​ന​രി​കി​ലൂ​ടെ ചീ​റ്റി​യൊ​ഴു​കി. കു​റ​ച്ചു​നേ​രം ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ ഇ​ല​ക​ൾ​ക്കൊ​പ്പം അ​യാ​ളും ഒ​ഴു​കി​പ്പോ​യെ​ന്നു വ​രാം. പി​ന്നെ​യും പ​ണി​പ്പെ​ട്ട് അ​യാ​ളെ ഉ​യ​ർ​ത്തി. അ​തി​നി​ടെ അ​യാ​ൾ എ​ന്റെ കൈ​യി​ൽ തി​രു​കി​യ​തെ​ന്തെ​ന്ന് ഞാ​ൻ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​ല്ല, ടോ​ർ​ച്ചി​നൊ​പ്പം അ​തും മു​റു​ക്കെ​പ്പി​ടി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും.

ജൗ​ഹ​റി​നോ​ട് വി​വ​ര​ങ്ങ​ൾ പ​റ​യു​ന്ന​തി​നി​ടെ ഞാ​ൻ അ​ബോ​ധ​പൂ​ർ​വം കൈ​യി​ലു​ണ്ടാ​യി രു​ന്ന​തെ​ല്ലാം ക​ൺ​ട്രോ​ൾ സ്റ്റാ​ൻ​ഡി​ന്റെ മേ​ലെ വ​ച്ചു.
‘ട്രാ​ക്കി​ൽ​നി​ന്നു മാ​റ്റി​യി​രു​ത്തി​യോ?’
‘ഉം, ​പ​ക്ഷേ, അ​യാ​ൾ​ക്ക് ഇ​ന്റേ​ണ​ൽ ഇ​ഞ്ചു​റി വ​ല്ല​തും ഉ​ണ്ടോ എ​ന്നെ​നി​ക്ക് അ​റി​ഞ്ഞൂ​ടാ സ​ർ’.
‘അ​യാ​ൾ സേ​ഫ് അ​ല്ലേ? ട്രാ​ക്കി​ലേ​ക്ക് വീ​ഴി​ല്ല​ല്ലോ, ന​മു​ക്കു പോ​കാം...’
‘സാ​ർ അ​യാ​ൾ...’
‘സ്റ്റേ​ഷ​നി​ൽ മെ​സേ​ജ് കൊ​ടു​ക്കാ​ഡാ ഉ​വ്വേ, ഇ​പ്പൊ​ത്ത​ന്നെ ഒ​ത്തി​രി​നേ​രം വൈ​കി... സ്റ്റേ​ഷ​ൻ സ്റ്റാ​ഫ് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ഏ​ർ​പ്പാ​ട് ചെ​യ്യാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല’ -ഞാ​ൻ കി​ടു​കി​ടു​പ്പോ​ടെ എ​ന്നെ​ത്ത​ന്നെ കു​ട​ഞ്ഞു​ണ​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു.

അ​ടു​ത്ത സ്റ്റേ​ഷ​നി​ൽ സി​ഗ്‌​ന​ൽ കൈ​മാ​റാ​ൻ പോ​യി വ​രും​നേ​ര​മാ​ണ് അ​തെ​ന്റെ ക​ണ്ണി​ൽ​പ്പെ​ട്ട​ത്. ഞാ​ൻ ധൃ​തി​യി​ൽ ക​ൺ​ട്രോ​ൾ സ്റ്റാ​ൻ​ഡി​നു മേ​ലെ ടോ​ർ​ച്ചി​നും കൈ​യു​റ​ക​ൾ​ക്കു​മൊ​പ്പം വ​ച്ച, അ​യാ​ളെ​ന്നെ ഏ​ൽ​പ്പി​ച്ച ആ ​വ​സ്തു ഒ​രു ലോ​ക്ക​റ്റ് ആ​യി​രു​ന്നു. മൂ​ന്നോ നാ​ലോ പ​വ​ൻ സ്വ​ർ​ണ​ത്തി​ൽ തീ​ർ​ത്ത ന​ല്ല പൊ​ലി​മ​യു​ള്ള ഒ​രു താ​ലി. ലൈ​റ്റി​ന്റെ അ​ര​ണ്ട​വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ൽ ആ ​സ്വ​ർ​ണ​പ്പ​ത​ക്കം ചോ​ര​നി​റ​മു​ള്ള​താ​യി. ആ​രു​ടേ​താ​യി​രി​ക്കും ഇ​ത്? ഇ​ത് കൈ​ക്ക​ലാ​ക്കാ​നാ​ണോ ഇ​യാ​ളെ ട്രാ​ക്കി​ൽ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന് കെ​ട്ടി​യി​ട്ട​ത്? പ​ക്ഷേ, അ​യാ​ളു​ടെ കൈ​യി​ൽ​ത്ത​ന്നെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും അ​വ​ർ​ക്കി​ത് കൈ​ക്ക​ലാ​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യാ​ഞ്ഞ​തെ​ന്താ​ണ്? അ​തോ, ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ൽ വാ​യി​ച്ച ഡി​റ്റ​ക്ടീ​വ് ക​ഥ​ക​ളി​ലെ​യൊ​ക്കെ​പ്പോ​ലെ ഇ​തു വ​ല്ല മാ​ന്ത്രി​ക​പ്പ​ത​ക്ക​വും ആ​ണോ?
‘അ​ത് നി​ന​ക്കു കി​ട്ടി​യ മെ​ഡ​ലാ, നീ ​ചെ​യ്ത ഉ​പ​വി​യു​ടെ പ​ത​ക്കം’ -ജൗ​ഹ​ർ ഉ​റ​ക്കെ ചി​രി​ച്ചു.
‘അ​യ്യേ...’ ഞാ​ൻ വ​ല്ലാ​താ​യി. ‘ഇ​ത​യാ​ൾ​ക്കു​ത​ന്നെ തി​രി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്ക​ണം’.
‘തി​രി​ച്ചു​പോ​കു​മ്പോ​ൾ ലോ​ബി​യി​ൽ ഏ​ൽ​പ്പി​ക്കാം. അ​വരത് ഉ​ട​മ​സ്ഥ​ർ​ക്ക് എ​ത്തി​ച്ചോ​ളും’ -ജൗ​ഹ​ർ എ​ന്നെ ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു. പി​റ്റേ​ന്നി​ന്റെ പി​റ്റേ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് മ​ട​ക്ക​വ​ണ്ടി. അ​തും രാ​ത്രി​ത​ന്നെ. ഉ​റ​ക്ക​ച്ച​ട​വോ​ടെ ഞ​ങ്ങ​ൾ എ​ത്തും​മു​ന്നേ ത​ന്നെ ക്രൂ ​മാ​നേ​ജ​ർ പ​റ​ഞ്ഞു.
‘നി​ന​ക്ക് വി​സി​റ്റ​ർ ഉ​ണ്ട് ’.

ലോ​ഞ്ചി​ൽ അ​തി​സു​ന്ദ​രി​യാ​യ ഒ​രു സ്ത്രീ​യും തി​ടം​വ​ച്ച മ​സി​ലു​ക​ളു​ള്ള ക​രു​ത്ത​നാ​യ ഒ​രു പു​രു​ഷ​നും കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. പോ​കാ​ൻ ധൃ​തി​യു​ള്ള മ​ട്ടി​ൽ ത​ന്റെ സ്‌​ട്രോ ഹാ​റ്റ് ആ ​സ്ത്രീ ഉ​യ​ർ​ത്തു​ക​യും താ​ഴ്ത്തു​ക​യും ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. വ​ല്ലാ​തെ പ​രി​ഭ്ര​മി​ച്ചി​രു​ന്ന അ​വ​രു​ടേ​തി​നു നേ​രെ​വി​പ​രീ​ത​മാ​യ ശ​രീ​ര​ഭാ​ഷ​യാ​യി​രു​ന്നു പു​രു​ഷ​ന്റേ​ത്.
‘ഇ​ന്ന​ല​ത്തെ ആ ​വ​യ​സ്സ​നി​ല്ലേ, അ​യാ​ളു​ടെ മ​ക​നാ​ണ​ത്. ന​മ്മ​ളെ കാ​ണാ​ൻ വ​ന്ന​താ’ -ജൗ​ഹ​ർ അ​വ​രു​മാ​യി സം​സാ​രി​ച്ചു വ​ന്ന ശേ​ഷം ഗൂ​ഢ​സ്മി​ത​ത്തോ​ടെ മ​ന്ത്രി​ച്ചു. ‘ചെ​ല്ല്, നി​ന്നെ​യും കാ​ണ​ണം എ​ന്നു പ​റ​യു​ന്നു​ണ്ട് ’.
എ​നി​ക്കു ചെ​റി​യ പു​ള​ക​മൊ​ക്കെ തോ​ന്നി. ഒ​രാ​ളു​ടെ ജീ​വ​ൻ ര​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​ത് അ​ത്ര ചെ​റി​യ കാ​ര്യ​മ​ല്ല​ല്ലോ. ഇ​വ​രെ ആ ​പ​ത​ക്കം തി​രി​ച്ചേ​ൽ​പ്പി​ക്കു​ക​യു​മാ​വാം. കി​ഴ​വ​ൻ ത​ന്ന ലോ​ക്ക​റ്റ് മ​റ​ക്കാ​തെ ഞാ​ൻ കൈ​യി​ലെ​ടു​ത്തു.
ലോ​ഞ്ചി​ൽ ഞാ​ൻ പ്രവേശിച്ചയുടൻ പു​രു​ഷ​ൻ എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​ക്കാ​ൻ തു​നി​ഞ്ഞു. സ്ത്രീ ​അ​യാ​ളെ വി​ല​ക്കി. അ​യാ​ളു​ടെ ശ​രീ​ര​ഭാ​ഷ​യി​ൽ എ​ന്തോ പ​ന്തി​കേ​ട് മ​ണ​ത്തെ​ങ്കി​ലും കാ​ര്യ​മാ​ക്കാ​തെ ഞാ​ൻ അ​വ​ർ​ക്കെ​തി​രേ ക​സേ​ര വ​ലി​ച്ചി​ട്ടി​രു​ന്നു.
‘താ​നാ​ണോ ദാ​ദ​യെ എ​ടു​ത്തു മാ​റ്റി​യ​ത്?’
‘അ​തേ’ -ഞാ​ൻ അ​ഭി​മാ​ന​ത്തോ​ടെ ചി​രി​ച്ചു.

‘ഇ​പ്പോ എ​ങ്ങ​നെ​യു​ണ്ട് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്? ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ​നി​ന്ന് ഡി​സ്ചാ​ർ​ജ് ആ​യോ?’
‘ആ, ​എ​നി​ക്കെ​ങ്ങ​നെ അ​റി​യാം? ചെ​ന്നു​തി​ര​ക്ക​ണം മി​സ്റ്റ​ർ’ -എ​നി​ക്ക് അ​യാ​ളു​ടെ മ​ര്യാ​ദ​യി​ല്ലാ​യ്മ ഒ​ട്ടും ര​സി​ച്ചി​ല്ല.
‘എ​വി​ടെ​യു​ണ്ട് ദാ​ദ ഇ​പ്പോ​ൾ?’ -പ​രു​ക്ക​ൻ ശ​ബ്ദ​ത്തി​ൽ അ​യാ​ളെ​ന്നോ​ട് വീ​ണ്ടും കു​ര​ച്ചു.
‘ങ്‌​ഹേ!’ -എ​പ്പോ​ഴും ഞാ​ൻ അ​പ്ര​തീ​ക്ഷി​ത​മാ​യ ഇ​ത്ത​രം ചോ​ദ്യം ചെ​യ്യ​ലു​ക​ൾ​ക്കു മു​ന്നി​ൽ അ​ടി​പ​ത​റും.
‘ആ ​മ​ര​ച്ചോ​ട്ടി​ൽ. ഞ​ങ്ങ​ൾ സ്റ്റേ​ഷ​നി​ൽ വി​വ​ര​മ​റി​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട് ’ -എ​ന്റെ ഉ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ൾ അ​യാ​ളെ വ​ല്ലാ​തെ വെ​റി​പി​ടി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട് എ​ന്നെ​നി​ക്ക് മ​ന​സി​ലാ​യി. ആ ​സ്ത്രീ​യാ​വ​ട്ടെ ഒ​രു പാ​തി​യി​രി​പ്പി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ത​ന്റെ തൊ​പ്പി കീ​റി​പ്പോ​കു​ന്ന​വി​ധം അ​വ​ര​ത് ഇ​ട​ക്കി​ടെ വ​ലി​ച്ചു താ​ഴ്ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.
‘സ​ത്യ​ത്തി​ൽ എ​നി​ക്ക​റി​ഞ്ഞൂ​ടാ, നി​ങ്ങ​ൾ ഡോ​ണ​പ്പോ​ള സ്റ്റേ​ഷ​നി​ൽ ഒ​ന്ന് അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കൂ. അ​വ​രാ​ണ് ആം​ബു​ല​ൻ​സ് ഏ​ർ​പ്പാ​ടാ​ക്കി​യ​തും മ​റ്റും...’
‘നീ ​അ​ല്ലെ ദാ​ദ​യെ ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചു​വ​ച്ച​ത്? എ​വി​ടെ​യാ​ണെ​ന്നു പ​റ​യാ​തെ ഞാ​ൻ നി​ന്നെ വി​ടി​ല്ല...’
അ​യാ​ളു​ടെ അ​ല​ർ​ച്ച എ​ന്നെ പ​രി​ഭ്രാ​ന്ത​നാ​ക്കി. ‘ഞാ​ൻ സ​ത്യ​മാ​ണ് പ​റ​ഞ്ഞ​ത്...’
‘നി​ന്നെ ഞാ​ൻ കോ​ട​തി ക​യ​റ്റും റാ​ണി​ജേ...’ -എ​നി​ക്ക് മൂ​ക​നാ​വു​ക എ​ന്ന​ത​ല്ലാ​തെ വേ​റെ വ​ഴി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ആ ​സ്ത്രീ ആ​ശ​ന​ശി​ച്ച മ​ട്ടി​ൽ ത​ന്റെ ബാ​ഗി​ൽ തെ​രു​പ്പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. ഞാ​നാ​കെ മൈ​ന​സാ​യി ഇ​രി​ക്കു​ന്നു. എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​ക്കാ​ൻ പോ​ലും ആ​വ​തി​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന ആ ​മ​നു​ഷ്യ​ൻ എ​വി​ടെ​പ്പോ​യ​താ​വും?
നോ​ക്കൂ... എ​ന്റെ വി​ളി​കേ​ട്ട് അ​യാ​ൾ മാ​ത്രം തി​രി​ഞ്ഞു​നി​ന്നു. ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​ത് സ്റ്റാ​ച്യൂ എ​ന്നാ​ണെ​ന്ന മ​ട്ടി​ൽ സ്ത്രീ​യും.
‘അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ നി​ങ്ങ​ൾ ഉ​ട​നെ ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​ൻ ശ്രമി​ക്ക​ണം. ആ​രോ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ദാ​ദ​യെ അ​പ​ക​ട​പ്പെ​ടു​ത്താ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്...’
‘അ​ന്വേ​ഷി​ക്കാ​നോ? പോ​യി തു​ല​യ​ട്ടെ ആ ​ക​ള്ള​ക്കി​ള​വ​ൻ...’

‘അ​ങ്ങ​നെ​യ​ല്ല, ആ​രോ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ട്രാ​ക്കി​ൽ കെ​ട്ടി​യി​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഞാ​ൻ ര​ക്ഷി​ച്ച ശേ​ഷ​വും അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ കാ​ണാ​നി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​ന​ർ​ഥം ആ​രോ പി​ന്തു​ട...’
‘ഏ​യ് ജേ​ഡ​ജ, ആ ​കാ​മ​ക്കി​ള​വ​നെ ആ​രെ​ങ്കി​ലും കൊ​ന്നോ​ട്ടെ. ത​നി​ക്കെ​ന്താ ചേ​തം? എ​ന്റെ കൈ​യി​ൽ കി​ട്ടി​യാ​ൽ ഞാ​ൻ ത​ന്നെ അ​തു ചെ​യ്യും... ക​ഴി​ഞ്ഞ ദി​വ​സം അ​ടി​ച്ചു​പൂ​സാ​യി വ​ന്ന് ഇ​വ​ളെ, അ​യാ​ളു​ടെ മ​ക​ന്റെ ഭാ​ര്യ​യെ​ന്നു​പോ​ലും ഓ​ർ​ക്കാ​തെ, കേ​റി​പ്പി​ടി​ച്ച് ഉ​രു​ട്ടി​പ്പി​ടു​ത്തോം പി​ടി​വ​ലി​യും ക​ഴി​ഞ്ഞ് താ​ലി​മാ​ല​യും പൊ​ട്ടി​ച്ചെ​ടു​ത്ത് വീ​ട്ടി​ന്നി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യ ആ ​പ​ര​നാ​റി​യെ കൈ​യി​ലൊ​ന്ന് കി​ട്ടാ​നാ ഞാ​നും ര​ണ്ടു ദി​വ​സ​മാ​യി ഈ ​ന​ട​പ്പു ന​ട​ക്കു​ന്ന​ത്...’ -അ​യാ​ള​തു ചെ​യ്യു​മെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പാ​യി​രു​ന്നു. സ്ത്രീ ​ത​ന്റെ സ്‌​ട്രോ ഹാ​റ്റ് മു​ഖം പ​ര​മാ​വ​ധി മ​റ​യു​ന്ന ത​ര​ത്തി​ൽ താ​ഴ്ത്തി. അ​വ​രു​ടെ മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ ക​ഴു​ത്തി​ലൂ​ടെ വി​യ​ർ​പ്പ് ചാ​ലി​ട്ടൊ​ഴു​കു​ന്ന​ത് ഞാ​ൻ ക​ണ്ടു. ഉ​പ​വി​യു​ടെ പ​ത​ക്കം എ​ന്റെ ഉ​ള്ളം കൈ​യി​ലി​രു​ന്ന് ചു​ട്ടു​പൊ​ള്ളി.
•