ക​ഥ
എ.​കെ അ​നി​ൽ​കു​മാ​ർ

പു​തി​യ എ​ഴു​ത്തു​കാ​രി​ൽ പേ​രും പെ​രു​മ​യും നേ​ടി​യ ക​വി​യാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ. ഒ​രു ക​വി​താ​സ​മാ​ഹാ​രം പു​റ​ത്തി​റ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. ഫേ​സ്ബു​ക്കി​ൽ സ​ജീ​വ​മാ​ണ് ക​വി. കൃ​ത്യം അ​യ്യാ​യി​രം ഫ്ര​ണ്ട്‌​സു​ക​ൾ. ഫോ​ളോ​വേ​ഴ്‌​സു​മു​ണ്ട് മു​പ്പ​തി​നാ​യി​ര​ത്തോ​ളം. എ​ന്നി​ട്ടും ത​ന്റെ ഏ​ക ക​വി​താ​സ​മാ​ഹാ​ര​ത്തി​ന്റെ ആ​ദ്യ​പ​തി​പ്പു​പോ​ലും മു​ഴു​വ​ൻ വി​റ്റ​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല എ​ന്ന ചി​ന്ത അ​യാ​ളെ എ​പ്പോ​ഴും അ​ല​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. പ്ര​മു​ഖ വാ​രി​ക​ക​ളി​ൽ അ​യാ​ളു​ടെ ക​വി​ത​ക​ൾ പ്രാ​ധാ​ന്യ​ത്തോ​ടെ അ​ച്ച​ടി​ച്ചു​വ​രാ​റു​ണ്ട്. വാ​രി​ക​ക​ൾ പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങു​ന്ന​തി​ന്റെ ത​ലേ​ദി​വ​സം ത​ന്നെ അ​യാ​ൾ ഫേ​സ്ബു​ക്കി​ൽ പോ​സ്റ്റി​ടും. ‘നാ​ള​ത്തെ വാ​രി​ക​യി​ൽ എ​ന്റെ ക​വി​ത​യു​ണ്ട് കെ​ട്ടോ...’
ആ ​പോ​സ്റ്റി​ട്ട് ഒ​രു മ​ണി​ക്കൂ​റി​ന​കം ക​മ​ന്റ് ബോ​ക്‌​സ് ‘അ​ഭി​ന​ന്ദ​ന​ങ്ങ​ൾ’, ‘ആ​ശം​സ​ക​ൾ’, ‘ക​ൺ​ഗ്രാ​റ്റ്‌​സ് ’ തു​ട​ങ്ങി​യ പ​ദാ​വ​ലി​ക​ളാ​ൽ സ​മ്പ​ന്ന​മാ​കും. അ​തു കാ​ണു​മ്പോ​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ മ​നം മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ൽ വീ​ണ മ​ഴ​ത്തു​ള്ളി​ക​ൾ ക​ണ​ക്കെ കു​ളി​ർ​ക്കും.
പി​റ്റേ​ന്ന് അ​തി​രാ​വി​ലെ​ത്ത​ന്നെ ഫേ​സ്ബു​ക്കി​ൽ മ​റ്റൊ​രു പോ​സ്റ്റ്. ‘ഇ​ന്നി​റ​ങ്ങു​ന്ന വാ​രി​ക​യി​ൽ എ​ന്റെ ക​വി​ത. എ​ല്ലാ​രും വാ​യി​ക്ക​ണേ....’
അ​തി​നു കി​ട്ടു​ന്ന ക​മ​ന്റു​ക​ളി​ൽ തൊ​ണ്ണൂ​റു ശ​ത​മാ​ന​വും ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത് ഒ​ന്നു​ത​ന്നെ​യാ​ണ്; ‘അ​തി​ന്റെ പി.​ഡി.​എ​ഫ് ലി​ങ്ക് ത​രു​വോ...’
‘ഇ​ൻ​ബോ​ക്‌​സി​ൽ വ​രൂ...’ അ​യാ​ൾ വ​ർ​ധി​ത ആ​ഹ്ലാ​ദ​ത്തോ​ടെ മ​റു​പ​ടി​യും കൊ​ടു​ക്കും.

പ​ക്ഷേ, വാ​യ​നാ​കു​തു​കി​ക​ളാ​യ മു​പ്പ​തി​നാ​യി​ര​ത്തോ​ളം പേ​ർ ഫേ​സ്ബു​ക്കി​ലൂ​ടെ ത​ന്നെ പി​ന്തു​ട​ർ​ന്നി​ട്ടും ത​ന്റെ ആ​ദ്യ ക​വി​താ​സ​മാ​ഹാ​രം എ​ന്തു​കൊ​ണ്ട് ആ​യി​രം കോ​പ്പി​ക​ൾ പോ​ലും വി​റ്റ​ഴി​യു​ന്നി​ല്ല എ​ന്ന​ത് അ​യാ​ൾ​ക്കി​തു​വ​രെ​യും പി​ടി​കി​ട്ടാ​ത്ത സ​മ​സ്യ​യാ​യി​രു​ന്നു, ഇ​നി ത​ന്റെ ക​വി​താ​സ​മാ​ഹാ​രം പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി​യ​ത് ആ​രാ​ധ​ക​ർ അ​റി​യാ​ഞ്ഞി​ട്ടാ​ണോ എ​ന്ന​ത്. അ​യാ​ൾ ചി​ന്താ​മ​ഗ്‌​ന​നാ​യി.

അ​ടു​ത്ത​ദി​വ​സം രാ​വി​ലെ​ത്ത​ന്നെ ത​ന്റെ പു​സ്ത​ക​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് പോ​സ്റ്റി​ട്ടു, ക​വ​ർ​ചി​ത്രം സ​ഹി​തം. അ​തി​നും കി​ട്ടി, നൂ​റു​ക​ണ​ക്കി​നു ലൈ​ക്കു​ക​ൾ. പു​തു​മ​ഴ​പോ​ലെ ക​മ​ന്റ് ബോ​ക്‌​സ് നി​റ​ഞ്ഞു.
അ​ടു​ത്ത​ദി​വ​സം ത​ന്നെ അ​യാ​ൾ പു​സ്ത​ക ഡീ​ല​റെ വി​ളി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ, ഒ​രു കോ​പ്പി​പോ​ലും ഈ​യ​ടു​ത്ത കാ​ല​ത്ത് വി​റ്റു​പോ​യി​ട്ടി​ല്ല എ​ന്ന​വ​ർ അ​ത്യ​ധി​കം ഖേ​ദ​ത്തോ​ടെ അ​റി​യി​ച്ചു.
അ​യാ​ൾ കൂ​ടു​ത​ൽ വി​ഷ​ണ്ണ​നാ​യി. ആ​ദ്യ ക​വി​താ​സ​മാ​ഹാ​രം ഒ​രു മൂ​ന്നു പ​തി​പ്പെ​ങ്കി​ലും വി​റ്റു​പോ​യാ​ലേ അ​യാ​ളു​ടെ അ​ടു​ത്ത പു​സ്ത​ക​ത്തെ കു​റി​ച്ച് ചി​ന്തി​ക്കാ​ൻ​പോ​ലും പ​റ്റൂ എ​ന്നാ​ണ് പ്ര​സാ​ധ​ക​ർ പ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. വാ​രി​ക​ക​ളി​ലും പി​ന്നെ ഫേ​സ്ബു​ക്കി​ൽ ഓ​രോ മ​ണി​ക്കൂ​ർ ഇ​ട​വി​ട്ടും പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന ക​വി​ത​ക​ൾ എ​ല്ലാം​കൂ​ടി കൂ​ട്ടി​വ​ച്ചാ​ൽ​ത​ന്നെ പ​ത്തു സ​മാ​ഹാ​ര​ങ്ങ​ൾ ഇ​റ​ക്കാ​ൻ വേ​ണ്ട​ത് ഇ​പ്പോ​ൾ​ത​ന്നെ സ്റ്റോ​ക്കു​ണ്ടു​താ​നും.
ക​വി വീ​ണ്ടും പോ​സ്റ്റി​ട്ടു. ‘എ​ന്റെ ക​വി​താ​സ​മാ​ഹാ​രം വാ​യി​ക്കാ​ത്ത​വ​ർ ആ​രെ​ങ്കി​ലും ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ താ​ഴെ കാ​ണു​ന്ന ന​മ്പ​റി​ലേ​ക്ക് വി​ളി​ക്കൂ.. പു​സ്ത​കം വി.​പി.​പി ആ​യി നി​ങ്ങ​ളു​ടെ വീ​ട്ടു​പ​ടി​ക്ക​ൽ എ​ത്തും....’
അ​തി​നു കി​ട്ടി​യ മ​റു​പ​ടി ക​മ​ന്റു​ക​ൾ അ​യാ​ളെ സ്‌​നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ കെ​ട്ടി​വ​രി​ഞ്ഞു. ‘പു​സ്ത​ക​ത്തി​ന്റെ പി.​ഡി.​എ​ഫ് ലി​ങ്ക് ഉ​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ ത​രാ​വോ....’
പി.​ഡി.​എ​ഫ് ലി​ങ്കു​ക​ളു​ടെ പ്ര​സ​ക്തി​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് അ​ന്നാ​ദ്യ​മാ​യി അ​യാ​ൾ ബോ​ധ​വാ​നാ​യി. ത​ന്റെ പു​സ്ത​ക​ത്തി​ന്റെ അ​ച്ച​ടി​ച്ച കോ​പ്പി​ക​ൾ അ​യാ​ൾ ഒ​രു മൂ​ല​യി​ൽ വാ​രി​യി​ട്ടു. പി​ന്നെ കം​പ്യൂ​ട്ട​റി​ൽ ത​ന്റെ പു​സ്ത​ക​ത്തി​ന്റെ പി.​ഡി.​എ​ഫ് ലി​ങ്കു​ക​ൾ തി​ര​ഞ്ഞു. ഒ​ടു​വി​ൽ കം​പ്യൂ​ട്ട​റി​ന്റെ ജാ​ല​ക​ങ്ങ​ൾ മ​ല​ർ​ക്കെ തു​റ​ന്ന് ഒ​രു കൊ​ച്ചു​കു​ഞ്ഞി​നെ​പ്പോ​ലെ അ​യാ​ൾ നാ​ലു​കാ​ലു​ക​ളി​ൽ ആ ​പി.​ഡി.​എ​ഫ് ലി​ങ്കു​ക​ൾ​ക്കു​ള്ളി​ലേ​ക്ക് ഇ​ഴ​ഞ്ഞി​ഴ​ഞ്ഞ് മ​റ​ഞ്ഞു.
•