വയനാട് സ്വദേശിയായ യുവാവ് അഷ്റഫിനെ മംഗലാപുരത്ത് സംഘപരിവാർ അനുഭാവികൾ ചേർന്നു നടത്തിയ ക്രൂരമായ കൊലപാതകം, ഇന്ത്യയിലെ ആൾക്കൂട്ട ആക്രമണങ്ങളുടെ ചരിത്രത്തിലെ മറ്റൊരു ഞെട്ടിക്കുന്ന അധ്യായമാണ്. മലപ്പുറം വേങ്ങരയിൽ താമസിച്ചിരുന്ന അഷ്റഫിനെ, ഒരു ക്രിക്കറ്റ് മത്സരത്തിനിടെ "പാകിസ്ഥാൻ സിന്ദാബാദ്" എന്ന മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചുവെന്ന ആരോപണത്തിന്റെ പേര് പറഞ്ഞാണ് ആൾക്കൂട്ടം മർദ്ദിച്ച് കൊലപ്പെടുത്തിയത്. പുതിയ സംഭവം, സംഘപരിവാർ അനുഭാവികൾ നടത്തുന്ന നിയമവിരുദ്ധ ആക്രമണങ്ങളുടെ സാധാരണവൽക്കരണത്തിന്റെ ഭീതിജനകമായ സൂചനയാണ്. 

അഷറഫ്: സംഘപരിവാർ ഭീകരതയുടെ ഏറ്റവും പുതിയ കേസ്
പോലീസ് പറയുന്നതനുസരിച്ച്, മാനസിക വെല്ലുവിളികൾ നേരിട്ടിരുന്ന അഷ്റഫിനെ, ഒരു ക്രിക്കറ്റ് മത്സരത്തിനിടെ "പാകിസ്ഥാൻ സിന്ദാബാദ്" എന്ന മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചുവെന്ന് ആരോപിച്ച് മംഗലാപുരത്ത് ആൾക്കൂട്ടം ആക്രമിച്ചു. പോലീസിന്റെ എഫ്ഐആർ ഈ ആരോപണം രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, അഷ്റഫ് വെള്ളം കുടിച്ചതാണ് ആക്രമണത്തിന് കാരണമായതെന്ന് മറ്റു ചില റിപ്പോർട്ടുകൾ പറയുന്നു. കാരണം എന്തുതന്നെയായാലും, ഫലം ദാരുണമായിരുന്നു: ഒരു മനുഷ്യനെ ആൾക്കൂട്ടം മർദ്ദിച്ച് കൊലപ്പെടുത്തി, അവന്റെ ജീവൻ നിയമവിരുദ്ധമായ വിചാരണയിലൂടെ അവസാനിപ്പിച്ചു. ഈ സംഭവത്തിന്റെ ക്രൂരത, നിയമവ്യവസ്ഥയുടെ നിലവിലെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചും, സംഘപരിവാർ ബന്ധമുള്ള ഗ്രൂപ്പുകളുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ധാർഷ്ട്യത്തെക്കുറിച്ചും ഗുരുതരമായ ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർത്തുന്നു.

അഷ്റഫ്, മാനസിക വെല്ലുവിളികൾ നേരിട്ടിരുന്ന ഒരാൾ, രാഷ്ട്രീയമായി സെൻസിറ്റീവായ ഒരു മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചുവെന്ന വാദം സൂക്ഷ്മമായി പരിശോധിക്കേണ്ടതാണ്. അത് സത്യമാണെങ്കിൽപ്പോലും, അത്തരമൊരു പ്രവൃത്തി ആൾക്കൂട്ട ആക്രമണത്തെ ന്യായീകരിക്കുന്നുണ്ടോ? ഉത്തരം ഒട്ടും സംശയമില്ലാതെ "ഇല്ല"യെന്ന്, ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടനയുടെ ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം ഊന്നിക്കൊണ്ട് പറയാനാകും. ഒരു വ്യക്തിക്കോ ഗ്രൂപ്പിനോ, ഒരു കുറ്റത്തിന് ശിക്ഷ വിധിക്കാനുള്ള നിയമപരമായ അധികാരമില്ല. 
മംഗലാപുരം സംഭവം, സംഘപരിവാർ ബന്ധമുള്ള ഗ്രൂപ്പുകൾ തീവ്രഹിന്ദു ദേശീയതയുടെ കാവൽക്കാരായി നിയോഗം കൊണ്ട്, ന്യൂനപക്ഷങ്ങളെ ലക്ഷ്യമിടുന്ന ഭീതിജനകമായ ഭീകരവാദത്തെ ഉദാഹരിക്കുന്നു.

മംഗലാപുരത്തെ കൊലപാതകം ഒറ്റപ്പെട്ട സംഭവമല്ല, മറിച്ച്, രാഷ്ട്രീയ സ്വയംസേവക് സംഘ് (ആർഎസ്എസ്), വിശ്വഹിന്ദു പരിഷത്ത് (വിഎച്ച്പി), ബജ്റംഗ് ദൾ തുടങ്ങിയ ഹിന്ദു ദേശീയവാദി സംഘടനകളുടെ കൂട്ടായ്മയായ, സംഘപരിവാർ ബന്ധമുള്ള ആൾക്കൂട്ട ആക്രമണങ്ങളുടെ ഭീതിജനകമായ ഒരു രീതിയുടെ ഭാഗമാണ്. കഴിഞ്ഞ ഒരു ദശാബ്ദത്തിനിടെ, പശുക്കടത്ത്, ബീഫ് ഉപഭോഗം, അല്ലെങ്കിൽ ദേശവിരുദ്ധ പെരുമാറ്റം എന്നിവ ആരോപിച്ച്, പ്രധാനമായും മുസ്ലീങ്ങളെയും മറ്റു ന്യൂനപക്ഷങ്ങളെയും ലക്ഷ്യമിട്ടുള്ള ആൾക്കൂട്ട കൊലപാതകങ്ങൾ ഇന്ത്യയിൽ വർദ്ധിച്ചുവരുന്നു. 

താഴെ പറയുന്ന കേസുകളിലൂടെ ഒന്ന് വിരലോടിക്കാം 

1. മുഹമ്മദ് അഖ്‌ലാഖ് (2015)
2015-ൽ, ഉത്തർപ്രദേശിലെ ദാദ്രിയിൽ, ബീഫ് സൂക്ഷിച്ചുവെന്ന സംശയത്തിൽ മുഹമ്മദ് അഖ്‌ലാഖിനെ ആൾക്കൂട്ടം മർദ്ദിച്ച് കൊലപ്പെടുത്തി. പ്രാദേശിക സംഘപരിവാർ അനുഭാവികളുടെ  ആൾക്കൂട്ടമാണ് ഈ ക്രൂരത നടത്തിയത്. ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന വസ്തുത, പ്രതികളിലൊരാളായ രവീൻ സിസോദിയ ജയിലിൽ മരിച്ചപ്പോൾ, അയാളുടെ മൃതദേഹം ഇന്ത്യൻ ദേശീയ പതാകയിൽ പൊതിഞ്ഞ്, 2002-ലെ പതാകാ നിയമത്തിന്റെ ലംഘനമായി, കേന്ദ്രമന്ത്രി മഹേഷ് ശർമ ഉൾപ്പെടെയുള്ളവർ ഏറ്റുവാങ്ങി. മറ്റൊരു പ്രതിയായ രൂപേന്ദ്ര റാണയെ, 2019-ലെ ലോക്സഭാ തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ, സംഘപരിവാർ ബന്ധമുള്ള യുപി നവനിർമ്മാൻ സേന സ്ഥാനാർത്ഥിയായി നിർത്തി, ആൾക്കൂട്ട കൊലപാതകങ്ങളിലെ പ്രതികളെ മഹത്വവൽക്കരിക്കുന്ന പ്രവണത വരച്ചുകാട്ടുന്നത് അവർക്ക് ലഭിക്കുന്ന സ്വീകാര്യതയാണ്.

2. അഫ്രസുൽ ഖാൻ (2017)
രാജസ്ഥാനിലെ രാജ്സമന്ദിൽ, "ലൗ ജിഹാദ്" ആരോപിച്ച് ഷംഭുലാൽ റഗാർ, അഫ്രസുൽ ഖാനെ വെട്ടിക്കൊന്ന് തീയിട്ടു. റഗാറിന്റെ അറസ്റ്റ്, സംഘപരിവാർ അനുഭാവികളുടെ പ്രതിഷേധങ്ങൾക്ക് കാരണമായി, അവർ അയാളുടെ നിയമപോരാട്ടത്തിനായി 3 ലക്ഷം രൂപ സമാഹരിക്കുകയും റാലികൾ സംഘടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. 2019-ൽ, റഗാറിനും യുപി നവനിർമ്മാൻ സേന ലോക്സഭാ ടിക്കറ്റ് നൽകി, കൂടാതെ ഒരു രാമനവമി ഘോഷയാത്രയിൽ അയാളുടെ പ്രതിമയെ മഹത്വവൽക്കരിച്ചു.

3. അലിമുദ്ദീൻ അൻസാരി (2018)
ജാർഖണ്ഡിൽ, പശുക്കടത്ത് ആരോപിച്ച് അലിമുദ്ദീൻ അൻസാരിയെ കൊലപ്പെടുത്തി. എട്ട് പ്രതികൾ ജാമ്യത്തിൽ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ, കേന്ദ്രമന്ത്രി ജയന്ത് സിന്ഹ അവരെ ഹാരമണിയിച്ച് സ്വീകരിച്ചു, ഇത് വിജിലന്റ്  ഗ്രൂപ്പുകളെ കൂടുതൽ ധൈര്യപ്പെടുത്തി. സംഭവം, മറ്റു പ്രതികൾക്ക് നൽകിയ വീരസ്വീകരണങ്ങളുമായി സമാനമാണ്.

4. തബ്രേസ് അൻസാരി (2019)
ജാർഖണ്ഡിൽ, മോഷണ ആരോപണത്തിൽ തബ്രേസ് അൻസാരിയെ ആൾക്കൂട്ടം ക്രൂരമായി മർദ്ദിച്ച്, "ജയ് ശ്രീറാം" വിളിപ്പിക്കുകയും, പിന്നീട് പോലീസ് കസ്റ്റഡിയിൽ മരിക്കുകയും ചെയ്തു. ആശുപത്രിയിൽ എത്തിക്കാതെ, പോലീസ് അൻസാരിയെ അറസ്റ്റ് ചെയ്തു. 2023 വരെ വിചാരണ നീണ്ടുപോയി, പ്രതികൾ ജാമ്യം നേടി.

5. നാസിർ, ജുനൈദ് (2023)
രാജസ്ഥാനിൽ, പശുക്കടത്ത് ആരോപിച്ച് നാസിർ, ജുനൈദ് എന്നിവരെ മർദ്ദിച്ച് തീവെച്ച് കൊലപ്പെടുത്തി. ഈ ക്രൂരതയും, വേഗത്തിലുള്ള നീതി ലഭിക്കാത്തതും, പ്രതികൾക്കുള്ള ശിക്ഷാരാഹിത്യത്തെ എടുത്തുകാണിക്കുന്നു. 

അരുന്ധതി റോയിയുടെ ആസാദി എന്ന പുസ്തകത്തിൽ പരാമർശിക്കുന്ന റിപ്പോർട്ട് പ്രകാരം, 2015 മുതൽ 2020 വരെ ഇന്ത്യയിൽ 115 ആൾക്കൂട്ട കൊലപാതകങ്ങൾ നടന്നു, പ്രധാനമായും മുസ്ലീങ്ങളെ ലക്ഷ്യമിട്ട്. നാഷണൽ ക്രൈം റെക്കോർഡ്സ് ബ്യൂറോ (എൻസിആർബി) ആൾക്കൂട്ട കൊലപാതകങ്ങളെക്കുറിച്ച് പ്രത്യേക ഡാറ്റാ സൂക്ഷിക്കുന്നില്ല, ഇത്തരം സംഭവങ്ങൽ ദി ക്വിന്റ് പോലുള്ള സ്വതന്ത്ര മാധ്യമങ്ങളുടെ റിപ്പോർട്ടുകളെ മാത്രം ആശ്രയിച്ചുള്ളതാകുന്നു. ഔദ്യോഗിക ഡോക്യുമെന്റേഷന്റെ അഭാവം, ഈ പ്രതിസന്ധിയുടെ വ്യാപ്തിയെ മറച്ചുവെക്കുന്നു എന്ന് തന്നെ വേണം പറയാൻ. 

നടന്നതും നടക്കുന്നതുമായ സംഘപരിവാറിന്റെ ആൾക്കൂട്ട ആക്രമണങ്ങൾ, ഹിന്ദുത്വ എന്ന ഹിന്ദു ദേശീയവാദ ആശയത്തിൽ വേരൂന്നിയതാണ്, ഇത് ഇന്ത്യയെ ഒരു ഹിന്ദു രാഷ്ട്രമായി പുനർനിർവചിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു, ന്യൂനപക്ഷങ്ങൾ, പ്രത്യേകിച്ച് മുസ്ലീങ്ങൾ, രണ്ടാംതരം പൗരന്മാരായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. "പശുസംരക്ഷണം", "ലൗ ജിഹാദ്", "ദേശവിരുദ്ധത" തുടങ്ങിയ ആഖ്യാനങ്ങളിലൂടെ, ന്യൂനപക്ഷങ്ങളെ രാജ്യദ്രോഹികളായി ചിത്രീകരിച്ച്, ആൾക്കൂട്ട നീതിയെ ന്യായീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. 

മംഗലാപുരത്തെ അഷ്റഫിന്റെ കൊലപാതകം, ഈ വിദ്വേഷ ആഖ്യാനത്തിന്റെ ഏറ്റവും പുതിയ ഉദാഹരണമാണ്, അവിടെ ഒരു മുദ്രാവാക്യം, മരണശിക്ഷയ്ക്ക് കാരണമായി. സംഘപരിവാർ, തങ്ങളുടെ ഭീകരതയെ ദേശസ്നേഹത്തിന്റെ മുഖംമൂടിയിൽ മറയ്ക്കുന്നു, അവരുടെ പ്രവൃത്തികൾ, തീവ്രവാദികളുടെ മനോഭാവത്തോട് ഭയാനകമായ സാമ്യം പുലർത്തുന്നു എന്ന് തന്നെ വേണം പറയാൻ. പഹൽഗാമിൽ മതം നോക്കി വെടിവെച്ച് കൊലപ്പെടുത്തിയവരുടെ മനോഭാവവും, അഷ്റഫിനെ തല്ലിക്കൊന്നവരുടെ മനോഭാവവും തമ്മിൽ എന്താണ് വ്യത്യാസം? രണ്ടും, വിദ്വേഷവും അസഹിഷ്ണുതയും പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു, നിയമവ്യവസ്ഥയെ അട്ടിമറിക്കുന്നു. സംഘപരിവാർ അനുഭാവികൾ, തങ്ങളുടെ പ്രവൃത്തികളെ "ദേശീയത"യുടെ പേര് പറഞ്ഞ് ന്യായീകരിക്കുമ്പോൾ, അവർ യഥാർത്ഥത്തിൽ ഭീകരവാദത്തിന്റെ ഒരു രൂപം തന്നെയാണ് പ്രകടിപ്പിക്കുന്നത്.

സംഘപരിവാർ ബന്ധമുള്ള ആൾക്കൂട്ട കൊലപാതകങ്ങൾ തുടരുന്നതിന് പ്രധാന കാരണം, പ്രതികൾക്ക് ശിക്ഷ ലഭിക്കാത്തതും, രാഷ്ട്രീയ പിന്തുണയുമാണ്. മേൽപ്പറഞ്ഞ കേസുകളിൽ, പ്രതികൾ വേഗത്തിൽ ജാമ്യം നേടുകയും, രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കളാൽ മഹത്വവൽക്കരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. മഹേഷ് ശർമ, ജയന്ത് സിന്ഹ തുടങ്ങിയ കേന്ദ്രമന്ത്രിമാർ ഇതിനേറേ ഉദാഹരണം. യുപി നവനിർമ്മാൻ സേന പോലുള്ള സംഘടനകൾ, പ്രതികൾക്ക് ലോക്സഭാ ടിക്കറ്റുകൾ നൽകി, അവരെ രാഷ്ട്രീയമായി ഉയർത്തിക്കാട്ടി.

നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥയുടെ കാലതാമസവും ഒരു പ്രധാന പ്രശ്നമാണ്. തബ്രേസ് അൻസാരിയുടെ കേസിൽ, 2019-ൽ നടന്ന കൊലപാതകത്തിന്റെ വിധി 2023-ൽ മാത്രമാണ് വന്നത്. ഇത്തരം കാലതാമസങ്ങൾ, പ്രതികൾക്ക് ശിക്ഷയിൽനിന്ന് രക്ഷപ്പെടാനുള്ള അവസരം നൽകുന്നു, ഇത് കുറ്റവാളികൾക്ക് "നഷ്ടപ്പെടാൻ ഒന്നുമില്ല" എന്ന മനോഭാവം വളർത്തുന്നു. കൂടാതെ, പോലീസിന്റെ നിഷ്ക്രിയതയും, ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ പോലീസ് തന്നെ കൂട്ടുപ്രതിയാകുന്നതും, നീതി ലഭിക്കുന്നതിനുള്ള തടസ്സമാണ്. തബ്രേസിന്റെ കേസിൽ, പോലീസ് ആശുപത്രിയിൽ എത്തിക്കുന്നതിനുപകരം അറസ്റ്റ് ചെയ്യുകയാണുണ്ടായത്.

സംഘപരിവാർ ബന്ധമുള്ള ആൾക്കൂട്ട കൊലപാതകങ്ങൾ, ഇന്ത്യൻ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അടിത്തറയെ തന്നെ ഇളക്കിമറിക്കുന്ന ഒരു പ്രതിസന്ധിയാണ്. മംഗലാപുരത്തെ അഷ്റഫിന്റെ കൊലപാതകം, ഈ പ്രശ്നത്തിന്റെ ഏറ്റവും ദുഃഖകരമായ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലാണ്. ഈ ആക്രമണങ്ങൾ, ഹിന്ദുത്വ ആശയത്തിൽ വേരൂന്നിയതാണ്, അത് വിദ്വേഷവും അസഹിഷ്ണുതയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന തീവ്രവാദം തന്നെ. ശിക്ഷാരാഹിത്യവും, രാഷ്ട്രീയ പിന്തുണയും, നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥയുടെ കാലതാമസവും, ഈ പ്രവൃത്തികളെ കൂടുതൽ ധൈര്യപ്പെടുത്തുന്നു.

നീതി ഉറപ്പാക്കാൻ, സർക്കാരും നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥയും ശക്തമായ നടപടികൾ സ്വീകരിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ആൾക്കൂട്ട കൊലപാതകങ്ങൾക്കെതിരെ കർശനമായ നിയമങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കുകയും, പ്രതികൾക്ക് വേഗത്തിൽ ശിക്ഷ ഉറപ്പാക്കുകയും വേണം. കൂടാതെ, സംഘപരിവാർ പ്രചരിപ്പിക്കുന്ന വിദ്വേഷ ആഖ്യാനങ്ങളെ ചെറുക്കാൻ, സമൂഹത്തിൽ സഹിഷ്ണുതയും ഐക്യവും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അഷ്റഫിന്റെ മരണം, ഇന്ത്യയിലെ ന്യൂനപക്ഷങ്ങൾ നേരിടുന്ന അനീതിയുടെ ഏറ്റവും പുതിയ ഉദാഹരണമാണ്.

English Summary; Ashraf, a mentally challenged man originally from Wayanad, was brutally lynched in Mangaluru during a cricket match after allegedly shouting “Pakistan Zindabad.” While the police FIR records this claim, multiple reports suggest that Ashraf may have only been drinking water and did not make any slogans, raising serious doubts about the mob’s justification. His death has sparked outrage and is viewed as part of a disturbing pattern of vigilante violence in India, often linked to Hindutva-affiliated groups like the RSS, VHP, and Bajrang Dal. These mob lynchings, frequently targeting Muslims, have grown in recent years, with past cases including Mohammad Akhlaq (2015), Afrazul Khan (2017), and Tabrez Ansari (2019). In many cases, the accused have received political support or public glorification, while justice has been delayed or denied. The absence of official mob lynching data in NCRB records conceals the full scale of the crisis. The Mangaluru incident is the latest reminder of the urgent need for legal reform, swift justice, and resistance against hate narratives. Ashraf’s killing underscores the growing impunity with which vigilante groups operate, threatening India's democratic and secular foundations.