ജമ്മു: 'കുന്നും മലയും കല്ലും മുള്ളും താണ്ടിയാണ് ഞങ്ങൾ സ്കൂളിൽ പോയിരുന്നത്...' - ഈ വാചകം പലർക്കും തമാശയായി തോന്നാം. എന്നാൽ, ചിലർക്ക് ഇത് വേദനയുളവാക്കുന്ന ഓർമകളാണ്. എന്നിട്ടും ഇന്നും ഇത്തരം ദുരിത ജീവിതം നയിക്കുന്നവർ നമ്മുടെ രാജ്യത്തുണ്ടെന്ന് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയുമോ? ജമ്മു കശ്മീരിലെ മനോഹരമായ ഗ്രാമമായ ഘാത്തിന്റെ കഥ ഇതാണ്.

പുറത്തു നിന്ന് നോക്കുമ്പോൾ, ഘാത്ത് പച്ചപ്പ് നിറഞ്ഞ പുൽമേടുകളും ചെറിയ കുന്നുകളും കൊണ്ട് ആകർഷകമാണ്. എന്നാൽ, ഇവിടുത്തെ ജനങ്ങളുടെ ജീവിതം ദുരിതം നിറഞ്ഞതാണ്. വർഷങ്ങളായി, സേവാ നദിക്ക് കുറുകെ ഒരു പാലം നിർമിക്കണമെന്ന ആവശ്യം ഉന്നയിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അധികൃതർ ഒരു നടപടിയും സ്വീകരിച്ചിട്ടില്ല.

ഗ്രാമത്തിലെ 300-ലധികം പേർ, വിദ്യാർഥികൾ ഉൾപ്പെടെ, ദിവസവും ജീവൻ പണയം വെച്ച് നദി കടക്കുന്നു. കോൺക്രീറ്റ് പാലം എന്നത് ഇവിടെ വെറും സ്വപ്നമാണ്. ഇരുമ്പ് വടവും കപ്പിയും കയറും ഉപയോഗിച്ചാണ് കുട്ടികളും പ്രായമായവരും നദി മുറിച്ചുകടക്കുന്നത്. ഒരു ചെറിയ തെറ്റ് പോലും കുത്തിയൊലിക്കുന്ന നദിയിൽ വീണ് മരണത്തിന് കാരണമാകാം.

ദുരിത ജീവിതം

സേവാ നദി രണ്ട് പ്രധാന ഗ്രാമങ്ങളെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു. ഒരു പാലം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഗതാഗതം എളുപ്പമാകുമായിരുന്നു. മറ്റൊരു വഴി തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് സമയം നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നതും ബുദ്ധിമുട്ടേറിയതുമാണ്. 'ബേട്ടി ബച്ചാവോ, ബേട്ടി പഠാവോ' എന്ന മുദ്രാവാക്യം ഇവിടെ പാഴ്‌വാക്കായി മാറുന്നുവെന്ന് രണ്ട് കുട്ടികളുടെ അമ്മയായ മംമ്ത പറയുന്നു. വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് പ്രാധാന്യം നൽകുന്നവർക്ക് പോലും, പാലമില്ലാത്തതിനാൽ പലരും വീട്ടിൽ തന്നെ കഴിയേണ്ടി വരുന്നു.

"എല്ലാ ദിവസവും കയറിൽ തൂങ്ങി നദി കടക്കുമ്പോൾ ഭയമാണ്. കൈ വഴുതിയാൽ ജീവൻ പോലും പോകാം," മംമ്ത വേദനയോടെ പറഞ്ഞു. എട്ടാം ക്ലാസ് വിദ്യാർഥിയായ വിശാൽ പറയുന്നു: "ഞാനും കൂട്ടുകാരും ഭയത്തോടെയാണ് ദിവസവും നദി കടക്കുന്നത്."

അധികൃതരുടെ അവഗണന

പാലം നിർമിക്കണമെന്ന് ഭരണകൂടത്തോടും ജനപ്രതിനിധികളോടും പലതവണ ആവശ്യപ്പെട്ടെങ്കിലും ഫലമുണ്ടായില്ലെന്ന് നാട്ടുകാർ പറയുന്നു. "നദിയാണ് ഞങ്ങളുടെ പ്രധാന യാത്രാമാർഗം, പക്ഷേ പാലമില്ലാത്തത് ജീവൻ അപകടത്തിലാക്കുന്നു," പ്രദേശവാസിയായ കുൽദീപ് സിങ് പറഞ്ഞു. എംഎൽഎ വിഷയം സർക്കാരുമായി ചർച്ച ചെയ്യുമെന്ന് ഉറപ്പ് നൽകിയെങ്കിലും, ഒരു മാറ്റവും ഉണ്ടായിട്ടില്ലെന്ന് അധ്യാപകനായ ചന്ദർ സിങ് വ്യക്തമാക്കി.

In Jammu's Ghat village, over 300 residents, including students, risk their lives daily to cross the Seva River using a precarious rope and pulley system. Despite years of demands for a concrete bridge, authorities have taken no action. A single slip could lead to death in the raging river, yet villagers, including schoolchildren, have no alternative. Locals like Mamta and student Vishal express fear and frustration, while the absence of a bridge continues to hinder education and connectivity.