കൊടും വേനലില്‍ ഉരുകുമ്പോഴും കുടിവെള്ളത്തിനായി അലഞ്ഞിട്ടും മലയാളി ഇതുവരെയും പഠിക്കാത്ത പാഠമാണ് ജലസാക്ഷരത. ജലസ്രോതസ്സുകള്‍ വറ്റി വരളുന്നു. ഭൂഗര്‍ഭ ജലവിതാനം താഴ്ന്നില്ലാതാകുന്നു. കുടിനീരിനു വേണ്ടി ഈ യുഗത്തില്‍ യുദ്ധം വരെ ഉണ്ടാകുമെന്നാണ് ശാസ്ത്രജ്ഞന്മാര്‍ മുന്നറിയിപ്പു നല്‍കുന്നത്. എന്നാല്‍, ഇതെല്ലാം ഒരു ബുദ്ധിജീവി ജാഡയാണെന്ന് മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞ് ഊറി ചിരിക്കുന്നവരാണ് ഭൂരിഭാഗം പേരും. 

വേനല്‍മഴ കുറഞ്ഞ്, ചൂട് കനത്തതോടെ കേരളത്തില്‍ കേട്ടുകേള്‍വി ഇല്ലാത്തവിധം കുടി വെള്ളത്തിനായി ജനം പരക്കം പായുകയാണ്. നാട്ടിലെ കുടിവെള്ള സ്രോതസുകളെല്ലാം വറ്റിവരണ്ടു. തീര പ്രദേശത്ത് കുഴല്‍ക്കിണറില്‍ നിന്നും, സാധാരണ കിണറില്‍ നിന്നും ലഭിക്കുന്ന ജലത്തില്‍ ഉപ്പിന്റെ അംശം കൂടി. സര്‍ക്കാര്‍ ശുദ്ധജലവിതരണ പദ്ധതികളും താളംതെറ്റി. ജലസുരക്ഷയെക്കുറിച്ച് ആശങ്ക ജനിപ്പിക്കുന്ന വിധം കാര്യങ്ങള്‍ മാറിമറിഞ്ഞു.

വായു കഴിഞ്ഞാല്‍ ജീവന്‍ നിലനിര്‍ത്താന്‍ ആവശ്യമായ രണ്ടാമത്തെ ഘടകമാണ് ജലം. ഭൂമിയില്‍ ഉപരിതലത്തിന്റെ 71 ശതമാനവും
ജലമാണ്.അതില്‍ 97.5 ശതമാനവും ഉപ്പുവെള്ളവും. (1.78 ശതമാനം വീതം മഞ്ഞപ്പാളികളായും ഭൂഗര്‍ഭജലമായും സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു.) അവശേഷിക്കുന്ന 2.5 ശതമാനത്തിന്റെ 0.3 ശതമാനം മാത്രമാണ് ജീവജാലങ്ങള്‍ക്ക് ഉപയോഗിക്കാന്‍ കഴിയുന്നത്

ശരാശരി ഒരു വര്‍ഷം 3000 മില്ലിമീറ്ററിന് മുകളില്‍ മഴ ലഭിക്കുന്ന കേരളത്തിന് എന്തുകൊണ്ടീ ഗതി വന്നു..? ദീര്‍ഘവീക്ഷണമില്ലാത്ത വികസനതന്ത്രങ്ങള്‍ കേരളത്തിന്റെ ഉപരിതല ഭൂപ്രകൃതിയെ മാറ്റി മറിച്ചു. പശ്ചിമഘട്ടം മുതല്‍ തീരദേശം വരെ ചരിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന കേരളത്തിന്റെ ഉപരിതലത്തില്‍ ഉണ്ടായ ഇത്തരം മാറ്റങ്ങള്‍ ജലസുരക്ഷയെ തകര്‍ത്തു.കുളങ്ങളും വയലേലകളും തോടുകളും നദികളും സംരക്ഷിക്കാതിരുന്നതും വനങ്ങള്‍ ഇല്ലാതായതും മലകള്‍ ഇടിച്ചു നിരത്തിയതുമാണ് മറ്റു പ്രധാന കാരണങ്ങള്‍. മണ്ണ്-ജലം-ജൈവസമ്പത്ത് എന്നിവ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനും പരിപാലിക്കുന്നതിനുമായി ഒട്ടേറെ നിയമവ്യവസ്ഥകളുണ്ട്.നടപ്പാക്കുന്നതിനായി കേന്ദ്ര-സംസ്ഥാന-പ്രാദേശിക സര്‍ക്കാരുകളുണ്ട്. പ്രത്യേക സ്‌കീമുകളുണ്ട്. ഫണ്ടുകളുമുണ്ട്. പക്ഷേ തെറ്റായ മനോഭാവം , നിയമങ്ങള്‍ നടപ്പാക്കുന്നതിനെ പിന്നോട്ടു വലിക്കുകയാണ്. 

ജലസാക്ഷരതയില്‍ ഊന്നിയുള്ള പ്രതിരോധമാണ് ഇന്നിന്റെ ആവശ്യം. ജനപങ്ങളിത്തതോടെയും ദീര്‍ഘ വീക്ഷണത്തോടെയും തയ്യാറാക്കുന്ന പദ്ധതികളിലൂടെ മാത്രമേ പരിഹാരം സാധ്യമാവുകയുള്ളു.അതിന് ഭരണകൂടങ്ങള്‍ മുന്നിട്ടിറങ്ങണം.