ഉക്രൈനിൽ യുദ്ധം ആരംഭിച്ച് ഒരാഴ്ച മാത്രം പിന്നിടുമ്പോൾ തോന്നുന്നത് വ്ലാദ്മിർ പുടിൻ ചരിത്രപരമായ തോൽവിയിലേക്കാണ് നീങ്ങുന്നതെന്നാണ്. അയാൾ എല്ലാ യുദ്ധങ്ങളിലും വിജയിച്ചേക്കാം പക്ഷേ ഇപ്പോഴും യുദ്ധത്തിൽ തോറ്റേക്കാം. റഷ്യൻ സാമ്രാജ്യം പുനർനിർമിക്കാനുള്ള പുടിന്റെ സ്വപ്നം എല്ലായ്‌പ്പോഴും ഉക്രൈൻ ഒരു യഥാർഥ രാഷ്ട്രമല്ലെന്നും അവിടത്തുകാർ ഒരു യഥാർഥ ജനതയല്ലെന്നും കീവ്, ഖാർകിവ്, ലിവീവ് നിവാസികൾ റഷ്യയുടെ ഭരണത്തിനായി കൊതിക്കുന്നു എന്നീ നുണകളിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുന്നു. അത് നുണയാണ്. ആയിരത്തിലധികം വർഷത്തെ ചരിത്രമുള്ള ഒരു രാഷ്ട്രമാണ് ഉക്രൈൻ. മോസ്‌കോ ഒരു ഗ്രാമം പോലുമല്ലാത്ത കാലത്ത് കീവ് ഒരു പ്രധാന നഗരമായിരുന്നു. എന്നാൽ റഷ്യൻ സ്വേച്ഛാധിപതി തന്റെ നുണ പലതവണ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, അയാൾ അത് സ്വയം വിശ്വസിക്കുന്നു.
ഉക്രൈനിലെ തന്റെ അധിനിവേശം ആസൂത്രണം ചെയ്യുമ്പോൾ അറിയപ്പെടുന്ന പല വസ്തുതകളും പുടിന് കണക്കാക്കാം. സൈനികമായി റഷ്യ ഉക്രൈനെ ചുരുക്കുന്നുവെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് അറിയാമായിരുന്നു. ഉക്രൈനെ സഹായിക്കാൻ നാറ്റോ സൈന്യത്തെ അയക്കില്ലെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് അറിയാമായിരുന്നു. റഷ്യയുടെ എണ്ണയിലും വാതകത്തിലും യൂറോപ്പിനുള്ള ആശ്രിതത്വം ജർമ്മനി പോലുള്ള രാജ്യങ്ങളെ കടുത്ത ഉപരോധം ഏർപ്പെടുത്തുന്നതിൽനിന്ന് പിന്തിരിപ്പിക്കുമെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് അറിയാമായിരുന്നു. അറിയപ്പെടുന്ന ഈ വസ്തുതകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഉക്രൈനിനെ ശക്തമായും വേഗത്തിലും ആക്രമിക്കുക, അവിടത്തെ സർക്കാരിനെ തകർക്കുക, കീവിൽ ഒരു പാവ ഭരണം സ്ഥാപിക്കുക, പാശ്ചാത്യ ഉപരോധങ്ങൾ ഒഴിവാക്കുക എന്നിവയായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ പദ്ധതി.
എന്നാൽ ഈ പദ്ധതിയെക്കുറിച്ച് അറിയാത്ത ഒരു കാര്യമുണ്ടായിരുന്നു. അമേരിക്കക്കാർ ഇറാഖിലും സോവിയറ്റുകൾ അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിലും പഠിച്ചതുപോലെ, ഒരു രാജ്യം കീഴടക്കുന്നത് അത് വരുതിയിൽ വയ്ക്കുന്നതിലും എളുപ്പമാണെന്ന കാര്യം. ഉക്രൈൻ കീഴടക്കാനുള്ള ശക്തി തനിക്കുണ്ടെന്ന് പുടിന് അറിയാമായിരുന്നു. എന്നാൽ ഉക്രൈനിയൻ ജനത മോസ്‌കോയുടെ പാവ ഭരണത്തെ അംഗീകരിക്കുമോ? അവർ അംഗീകരിക്കുമെന്ന ധാരണയിൽ പുടിൻ ഭാഗ്യപരീക്ഷണം നടത്തി. എല്ലാത്തിനുമുപരി, ഉക്രൈൻ ഒരു യഥാർഥ രാഷ്ട്രമല്ലെന്നും അവർ യഥാർഥ ജനതയല്ലെന്നും കേൾക്കാൻ തയാറുള്ള എല്ലാവരോടും അദ്ദേഹം ആവർത്തിച്ച് പറഞ്ഞു. 2014ൽ ക്രീമിയയിലെ ആളുകൾ റഷ്യൻ അധിനിവേശക്കാരെ ചെറുത്തുനിന്നിരുന്നില്ല. എന്തുകൊണ്ടാണ് 2022 വ്യത്യസ്തമാകുന്നത്?
ഓരോ ദിവസം കഴിയുന്തോറും പുടിന്റെ പരീക്ഷണം പരാജയപ്പെടുകയാണെന്ന് വ്യക്തമാവുകയാണ്. ഉക്രൈൻ ജനത പൂർണഹൃദയത്തോടെ ചെറുത്തുനിൽക്കുന്നു, ലോകത്തിന്റെ മുഴുവൻ പ്രശംസ നേടുന്നു, യുദ്ധത്തിൽ വിജയിക്കുന്നു. ഒരുപാട് ഇരുണ്ട ദിനങ്ങളാണ് മുന്നിലുള്ളത്. റഷ്യക്കാർ ഇപ്പോഴും ആ രാജ്യം മുഴുവൻ കീഴടക്കിയേക്കാം. എന്നാൽ യുദ്ധം ജയിക്കണമെങ്കിൽ റഷ്യക്കാർക്ക് ഉക്രൈൻ പിടിച്ചുവയ്‌ക്കേണ്ടിവരും. ജനങ്ങൾ അനുവദിച്ചാൽ മാത്രമേ അവർക്ക് അത് ചെയ്യാൻ കഴിയൂ. ഇത് സംഭവിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.
ഓരോ റഷ്യൻ ടാങ്കും നശിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ഓരോ റഷ്യൻ സൈനികനും കൊല്ലപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നത് ഉക്രൈനിൻ്റെ ചെറുത്തുനിൽപ്പിനുള്ള ധൈര്യം വർധിപ്പിക്കുന്നു. കൊല്ലപ്പെടുന്ന ഓരോ ഉക്രൈൻ പൗരനും ആക്രമണകാരികളോടുള്ള അവിടത്തുകാരുടെ വിദ്വേഷത്തെ ആഴത്തിലുള്ളതാക്കുന്നു. വികാരങ്ങളിൽ ഏറ്റവും വൃത്തികെട്ടതാണ് വിദ്വേഷം. എന്നാൽ അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ട രാജ്യങ്ങൾക്ക് വിദ്വേഷം ഒരു മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന നിധിയാണ്. ഹൃദയത്തിൽ ആഴത്തിൽ കുഴിച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന ഇതിന് തലമുറകളോളം പ്രതിരോധം നിലനിർത്താൻ കഴിയും. റഷ്യൻ സാമ്രാജ്യം പുനഃസ്ഥാപിക്കാൻ പുടിന് താരതമ്യേന രക്തരഹിതമായ വിജയം ആവശ്യമാണ്. അത് താരതമ്യേന വിദ്വേഷരഹിതമായ അധിനിവേശത്തിലേക്ക് നയിക്കും. കൂടുതൽ കൂടുതൽ ഉക്രൈനിയൻ രക്തം ചൊരിയുന്നതിലൂടെ പുടിൻ തന്റെ സ്വപ്നം ഒരിക്കലും സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെടില്ലെന്ന് ഉറപ്പാക്കുകയാണ്. റഷ്യൻ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ മരണ സർട്ടിഫിക്കറ്റിൽ മിഖായേൽ ഗോർബച്ചേവിന്റെ പേരായിരിക്കില്ല ഉണ്ടായിരിക്കുക: പകരം പുടിന്റെ പേരായിരിക്കും. ഗോർബച്ചേവിന് റഷ്യക്കാരെയും ഉക്രൈൻകാരെയും സഹോദരങ്ങളെപ്പോലെ തോന്നി; പുടിൻ അവരെ ശത്രുക്കളാക്കി. ഇനി മുതൽ ഉക്രൈൻ എന്ന രാഷ്ട്രം റഷ്യയുടെ പ്രധാന ശത്രുവായി നിലനിൽക്കും.
രാഷ്ട്രങ്ങൾ ആത്യന്തികമായി കഥകളിൽ കെട്ടിപ്പടുത്തിയിരിക്കുന്നു. കടന്നുപോകുന്ന ഓരോ ദിവസവും ഉക്രൈനികൾ കൂടുതൽ കഥകൾ കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു. വരാനിരിക്കുന്ന ഇരുണ്ട ദിവസങ്ങളിൽ മാത്രമല്ല, വരും ദശകങ്ങളിലും തലമുറകളിലും അത് തുടരും. ആയുധങ്ങൾ വേണമെന്ന് യു.എസിനോട് പറഞ്ഞ് തലസ്ഥാനത്തുനിന്ന് പലായനം ചെയ്യാൻ വിസമ്മതിച്ച പ്രസിഡന്റ്; റഷ്യൻ യുദ്ധക്കപ്പലിനോട് രൂക്ഷമായ ഭാഷയിൽ പ്രതികരിച്ച സ്‌നേക്ക് ഐലൻഡിൽ നിന്നുള്ള പട്ടാളക്കാർ; തങ്ങളുടെ വഴിയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് റഷ്യൻ ടാങ്കുകൾ തടയാൻ ശ്രമിച്ച സാധാരണക്കാർ - ഇതിൽ നിന്നെല്ലാമാണ് രാജ്യങ്ങൾ കെട്ടിപ്പടുത്തത്. ദീർഘകാലാടിസ്ഥാനത്തിൽ, ഈ കഥകൾ ടാങ്കുകളേക്കാൾ പ്രധാനമാണ്.
റഷ്യൻ സ്വേച്ഛാധിപതിക്ക് ഇത് എല്ലാരെയും പോലെ അറിയാവുന്നതാണ്. കുട്ടിക്കാലത്ത്, ലെനിൻഗ്രാഡ് ഉപരോധത്തിലെ ജർമ്മൻ അതിക്രമങ്ങളെയും റഷ്യൻ ധീരതയെയും കുറിച്ചുള്ള കഥകൾ കേട്ടാണ് അദ്ദേഹം വളർന്നത്. അദ്ദേഹം ഇപ്പോൾ സമാനമായ കഥകൾ നിർമിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഹിറ്റ്‌ലറുടെ വേഷത്തിൽ സ്വയം അഭിനയിക്കുന്നു.
ഉക്രൈനിലെ ധീരതയുടെ കഥകൾ അവിടത്തുകാരുടേത് മാത്രമല്ല, ലോകമെമ്പാടുമുള്ളവർക്ക് ദൃഢനിശ്ചയം നൽകുന്നു. അവർ യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളിലെ സർക്കാരുകൾക്കും യു.എസ് ഭരണകൂടത്തിനും റഷ്യയിലെ അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ട പൗരന്മാർക്കും ധൈര്യം നൽകുന്നു. ഉക്രൈൻ നിവാസികൾ നഗ്നമായ കൈകൊണ്ട് ഒരു ടാങ്ക് നിർത്താൻ ധൈര്യപ്പെടുകയാണെങ്കിൽ, ജർമ്മൻ സർക്കാർ അവർക്ക് ടാങ്ക് വിരുദ്ധ മിസൈലുകൾ നൽകാൻ ധൈര്യപ്പെടാം, റഷ്യയെ വെട്ടിമുറിക്കാൻ യു.എസ് സർക്കാരിന് ധൈര്യപ്പെടാം, റഷ്യൻ പൗരന്മാർ ഈ വിവേകശൂന്യ യുദ്ധത്തോടുള്ള എതിർപ്പ് പ്രകടിപ്പിക്കാൻ ധൈര്യപ്പെടാം. എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ ധൈര്യപ്പെടാൻ നമുക്കെല്ലാവർക്കും അത് പ്രചോദനം നൽകാം. അത് സംഭാവന നൽകലോ അഭയാർഥികളെ സ്വാഗതം ചെയ്യലോ ഓൺലൈനിൽ സമരത്തിൽ സഹായിക്കലോ ആകാം. ഉക്രൈനിലെ യുദ്ധം ലോകത്തിന്റെ മുഴുവൻ ഭാവിയെ രൂപപ്പെടുത്തും. സ്വേച്ഛാധിപത്യവും ആക്രമണവും വിജയിക്കാൻ അനുവദിച്ചാൽ നാമെല്ലാവരും അതിന്റെ അനന്തരഫലങ്ങൾ അനുഭവിക്കും. വെറുതെ നിരീക്ഷകരായി തുടരുന്നതിൽ അർഥമില്ല. എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് എണ്ണപ്പെടേണ്ടവരാവേണ്ട സമയമാണിത്.
നിർഭാഗ്യവശാൽ, ഈ യുദ്ധം ദീർഘകാലം നിലനിൽക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. വ്യത്യസ്ത രൂപങ്ങളിലാവുമ്പോൾ അത് വർഷങ്ങളോളം തുടരാം. എന്നാൽ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട പ്രശ്‌നം ഇതിനകം തീരുമാനത്തിലെത്തി. ഉക്രൈൻ ഒരു യഥാർഥ രാഷ്ട്രമാണെന്നും അവിടത്തുകാർ യഥാർഥ ജനതയാണെന്നും അവർ തീർച്ചയായും ഒരു പുതിയ റഷ്യൻ സാമ്രാജ്യത്തിന് കീഴിൽ ജീവിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ലെന്നും കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് ദിവസങ്ങളിലായി ലോകത്തിന് മുമ്പാകെ തെളിയിച്ചുതന്നു. ഈ സന്ദേശം ക്രെംലിൻ്റെ കട്ടികൂടിയ ചുവരുകൾ തുളച്ചുകയറാൻ എത്ര സമയമെടുക്കും എന്നതാണ് ഇപ്പോഴത്തെ പ്രധാന ചോദ്യം.

(പ്രമുഖ ചരിത്രകാരനായ ലേഖകൻ ദി ഗാർഡിയനിൽ എഴുതിയത്)