ഉൾക്കാഴ്ച
മുഹമ്മദ്

ഭ​ക്ഷ​ണ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം നി​രീ​ശ്വ​ര​ത്വ​വും വി​ള​മ്പി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന ഒ​രു ഹോ​ട്ട​ൽ ജീ​വ​ന​ക്കാ​ര​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ക​ഴി​ച്ച ഭ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നു പ​ണം ഈ​ടാ​ക്കു​മെ​ങ്കി​ലും നി​രീ​ശ്വ​ര​ചി​ന്ത​ക​ൾ തി​ക​ച്ചും സൗ​ജ​ന്യം. ഹോ​ട്ട​ലി​ൽ ക​യ​റു​ന്ന​വ​രെ​ല്ലാം നി​ർ​ബ​ന്ധ​മാ​യും അ​തു കേ​ട്ടി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന​താ​ണ് അ​യാ​ളു​ടെ ന​യം. അ​തി​നാ​ൽ ആ​രെ​യും വെ​റു​തെ വി​ടി​ല്ല. എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും ആ​ശ​യ​ക്കു​ഴ​പ്പ​ത്തി​ലാ​ക്കി​യേ അ​യാ​ൾ പോ​കാ​ന​നു​വ​ദി​ക്കു​ക​യു​ള്ളൂ.

ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഒ​രു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ൻ അ​വി​ടെ ഭ​ക്ഷ​ണം ഓ​ർ​ഡ​ർ ചെ​യ്തു. ഭ​ക്ഷ​ണ​മെ​ത്തു​ന്ന​തു​വ​രെ കൈ​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പ​ത്രം അ​യാ​ൾ വാ​യി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​പ്പോ​ഴ​താ ന​മ്മു​ടെ ക​ഥാ​പു​രു​ഷ​ൻ ക​സേ​ര നീ​ക്കി​യി​ട്ട് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘എ​ന്റെ അ​ഭി​പ്രാ​യ​ത്തി​ൽ ദൈ​വ​ത്തി​ന് ഒ​ര​സ്തി​ത്വ​വു​മി​ല്ല’-
ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ൻ നെ​റ്റി​ചു​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ചോ​ദി​ച്ചു: ‘എ​ന്താ നി​ങ്ങ​ള​ങ്ങ​നെ പ​റ​യാ​ൻ കാ​ര​ണം?’
‘കാ​ര​ണ​മു​ണ്ട്, നി​ങ്ങ​ളാ ജ​ന​ല​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ ഒ​ന്നു പാ​ളി​നോ​ക്കൂ.. എ​ത്ര​യെ​ത്ര പി​ഞ്ചു​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളാ​ണ് അ​ഭ​യ​മി​ല്ലാ​തെ, പാ​ർ​ക്കാ​നി​ട​മി​ല്ലാ​തെ ക​ഴി​യു​ന്ന​ത്. എ​ത്ര​യെ​ത്ര വി​ധ​വ​ക​ളാ​ണ് അ​ര​പ്പ​ട്ടി​ണി​യും മു​ഴു​പ്പ​ട്ടി​ണി​യു​മാ​യി ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്. ദുഃ​ഖ​ത്തി​ന്റെ ക​യ്പ്പു​നീ​ർ കു​ടി​ച്ചു ക​ഴി​യു​ന്ന എ​ത്ര ആ​ളു​ക​ളാ​ണ് ന​മ്മു​ടെ പ​രി​സ​ര​ങ്ങ​ളി​ലു​ള്ള​ത്. ദൈ​വം എ​ന്നൊ​രാ​ളു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ ഇ​ങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ക്കു​മോ? ത​ന്റെ സൃ​ഷ്ടി​ക​ളു​ടെ ഈ ​ദൈ​ന്യ​ത​ക​ളെ​ല്ലാം ക​ണ്ട​റി​ഞ്ഞ് പ​രി​ഹ​രി​ക്കേ​ണ്ട​വ​ന​ല്ലേ അ​വ​ൻ? അ​വ​ൻ കാ​രു​ണ്യ​വാ​നാ​വ​ണ്ടേ? ഇ​തൊ​ന്നും കാ​ണു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ പി​ന്നെ അ​വ​നി​ല്ലെ​ന്ന​ല്ലേ വി​ധി​ക്കേ​ണ്ട​ത്....’

ജീ​വ​ന​ക്കാ​ര​ന്റെ ഈ ​വാ​ദ​ത്തി​ന് എ​ന്തു മ​റു​പ​ടി പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്ന​റി​യാ​തെ ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ൻ ആ​ദ്യ​മൊ​ന്ന് പ​രു​ങ്ങി. എ​ത്ര ചി​ന്തി​ച്ചി​ട്ടും യു​ക്തി​സ​ഹ​മാ​യ ഒ​രു മ​റു​പ​ടി ന​ൽ​കാ​ൻ അ​യാ​ൾ​ക്കാ​യി​ല്ല. ഭ​ക്ഷ​ണം മു​ന്നി​ലെ​ത്തി അ​തു ക​ഴി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ഴും ചി​ന്ത ഭ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ലേ​ക്കു വ​ന്നി​ല്ല. ജീ​വ​ന​ക്കാ​ര​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ളി​ൽ​ത​ന്നെ കു​രു​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്നു. അ​വ​സാ​നം കൈ ​ക​ഴു​കി പ​ണ​മ​ട​ച്ച് പോ​കാ​നൊ​രു​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ഴും ആ ​ചി​ന്ത അ​യാ​ളെ കൈ​വി​ട്ടി​ല്ല. എ​ന്തു മ​റു​പ​ടി​യാ​ണ് ക​ണ്ടെ​ത്തു​ക?

ഹോ​ട്ട​ലി​ൽ​നി​ന്ന് പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി ത​ന്റെ ജോ​ലി​സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്ക് പോ​വു​ക​യാ​ണ്. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് വ​ഴി​യ​രി​കി​ൽ യാ​ചി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന സാ​ധു​വി​നെ ക​ണ്ട​ത്. അ​ക​ത്തേ​ക്ക് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ചെ​ന്നി​ട്ട് ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളാ​യി​ക്കാ​ണും. അ​യാ​ളെ ക​ണ്ട​തും ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്റെ മ​ന​സി​ലേ​ക്ക് ചി​ന്ത വ​ന്നു. ത​ന്നെ ആ​ശ​യ​ക്കു​ഴ​പ്പ​ത്തി​ലാ​ഴ്ത്തി​യ ആ ​ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു​ള്ള മ​റു​പ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്.
പി​ന്നെ സ​മ​യം ക​ള​ഞ്ഞി​ല്ല. നേ​രെ ഹോ​ട്ട​ലി​ലേ​ക്കു​ത​ന്നെ മ​ട​ങ്ങി. ജീ​വ​ന​ക്കാ​ര​നെ അ​ടു​ത്തി​രു​ത്തി​പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ലോ​ക​ത്ത് ഹോ​ട്ട​ൽ എ​ന്നൊ​രു സം​ഗ​തി​യി​ല്ല. അ​തി​ന് അ​സ്തി​ത്വ​മേ​യി​ല്ല!’
ജീ​വ​ന​ക്കാ​ര​ൻ അ​ത്ഭു​ത​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു: ‘എ​ന്തു​പ​റ്റി നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക്? ഇ​വി​ടെ നി​ന്നി​റ​ങ്ങു​ന്ന​തു​വ​രെ യാ​തൊ​രു കു​ഴ​പ്പ​വും ക​ണ്ടി​രു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ?’
‘എ​നി​ക്കൊ​രു കു​ഴ​പ്പ​വു​മി​ല്ല. ഹോ​ട്ട​ൽ ഇ​ല്ലെ​ന്നേ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ളൂ...’

‘അ​തെ​ന്താ അ​ങ്ങ​നെ പ​റ​യാ​ൻ....’
‘കാ​ര​ണ​മു​ണ്ട്. നി​ങ്ങ​ളീ ഹോ​ട്ട​ലി​നു മു​ന്നി​ൽ ഒ​രു നേ​ര​ത്തെ അ​ന്നം​കി​ട്ടാ​തെ മ​ര​ണ​ത്തോ​ടു മു​ഖാ​മു​ഖം നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ആ ​മ​നു​ഷ്യ​നെ ക​ണ്ടി​ല്ലേ. ഹോ​ട്ട​ൽ എ​ന്നൊ​രു സം​ഭ​വ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ ഇ​യാ​ൾ​ക്ക​ങ്ങ​നെ ക​ഴി​യേ​ണ്ട ഗ​തി വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നോ? ഹോ​ട്ട​ലു​ള്ള കാ​ല​ത്തോ​ളം ഇ​തു​പോ​ലു​ള്ള ആ​ളു​ക​ൾ ഉ​ണ്ടാ​കു​മോ?'

‘ഹോ​ട്ട​ലു​ക​ൾ ഒ​രോ വ​ഴി​യ​രി​കി​ലു​മു​ണ്ട്. പ​ക്ഷേ, അ​യാ​ള​തു തേ​ടി​പ്പോ​കാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ്. ഇ​ങ്ങോ​ട്ടു വ​ന്നി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ ഞ​ങ്ങ​ള​യാ​ൾ​ക്കു ഭ​ക്ഷ​ണം കൊ​ടു​ക്കു​മ​ല്ലോ...’
ഒ​രു ചെ​റു​പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ഇ​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണ് ദൈ​വ​ത്തി​ന്റെ വി​ഷ​യ​ത്തി​ലും സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്. നി​ങ്ങ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ പ​ട്ടി​ണി​പ്പാ​വ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും അ​ല്ലാ​ത്ത​വ​ർ​ക്കു​മെ​ല്ലാം ദൈ​വ​ത്തെ നി​ര​ന്ത​രം ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ട്. പ​ക്ഷേ, ആ​വ​ശ്യ​നേ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ ആ ​ദൈ​വ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ക​ട​ന്നു​ചെ​ല്ലാ​ൻ പ​ല​രും ത​യാ​റാ​കു​ന്നി​ല്ല. അ​വ​നോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു​വാ​ങ്ങാ​നും ഒ​രു​ക്ക​മ​ല്ല. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് പ്ര​ശ്‌​ന​ങ്ങ​ളി​ൽ പ​ല​തും പ​രി​ഹ​രി​ക്ക​പ്പ​ടാ​തെ കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത്...’

നി​ങ്ങ​ളി​ലോ​രോ​രു​ത്ത​രു​ടെ​യും ക​ണ്ഠ​നാ​ഡി​യെ​ക്കാ​ൾ സ​മീ​പ​സ്ഥ​നാ​ണ് ദൈ​വം ത​മ്പു​രാ​ൻ. പ​ക്ഷേ, നി​ങ്ങ​ൾ അ​വ​ന്റെ അ​ടു​ത്തു​ണ്ടോ എ​ന്ന​താ​ണു വി​ഷ​യം. എ​ന്നോ​ട് ചോ​ദി​ക്കൂ, ഞാ​ൻ ത​രാം എ​ന്നാ​ണ് അ​വ​ൻ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ച​ത്. അ​വ​നോ​ട് ചോ​ദി​ക്കാ​ൻ നി​ങ്ങ​ൾ ഒ​രു​ക്ക​മാ​ണോ എ​ന്ന​താ​ണു വി​ഷ​യം. ത​ന്റെ കാ​രു​ണ്യം ല​ഭി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ നി​ങ്ങ​ൾ ആ​ശ​യ​റ്റ​വ​രാ​യി മാ​റ​രു​തെ​ന്നാ​ണ് അ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. ആ ​കാ​രു​ണ്യ​ത്തി​ൽ ആ​ശ​വ​ച്ചു​ന​ട​ക്കാ​ൻ നി​ങ്ങ​ൾ ത​യാ​റാ​ണോ എ​ന്ന​താ​ണു വി​ഷ​യം.

ച
ജ​ന​ങ്ങ​ളോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചാ​ൽ അ​വ​ർ നെ​റ്റി​ചു​ളി​ക്കും. നി​ര​ന്ത​രം ചോ​ദി​ച്ചാ​ൽ അ​വ​ർ ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ടും. ദൈ​വം നേ​ർ​വി​പ​രീ​ത​മാ​ണ്. ചോ​ദി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കി​ലാ​ണ് അ​വ​ൻ ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ടു​ക.
എ​ന്തി​നും ഏ​തി​നും ത​യാ​റാ​യി നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ദൈ​വം. പാ​പി​ക​ൾ​ക്കു മാ​പ്പ​രു​ളാ​നാ​യി കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ദൈ​വം. നി​ർ​ധ​ന​ർ​ക്ക് സ​ഹാ​യം ചെ​യ്യാ​ൻ, രോ​ഗി​ക​ൾ​ക്ക് ആ​രോ​ഗ്യം ന​ൽ​കാ​ൻ, അസ​ംതൃ​പ്ത​ർ​ക്ക് സ​ന്തോ​ഷ​മേ​കാ​ൻ കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു ദൈ​വ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കെ അ​വ​ന​ല്ലാ​ത്ത​വ​രി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ഞ്ഞു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന അ​വ​സ്ഥ മ​ഹാ​ക​ഷ്ടം ത​ന്നെ.
•