പി.ബി.ജിജീഷ്

ഇന്ത്യൻ പീനൽ കോഡ്, ക്രിമിനൽ പ്രൊസീജർ കോഡ്, ഇന്ത്യൻ എവിഡൻസ് ആക്ട് എന്നിവയ്ക്കു പകരം ‘ഭാരതീയ ന്യായ സംഹിത’, ‘ഭാരതീയ നാഗരിക് ശിക്ഷാ സംഹിത’, ‘ഭാരതീയ സാക്ഷ്യ ബിൽ’ എന്നിങ്ങനെ മൂന്ന് കരടുനിയമങ്ങൾ പാർലമെന്റിൽ അവതരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് നിയമവൃത്തങ്ങളെ ഞെട്ടിച്ചിരിക്കുകയാണ് നരേന്ദ്രമോദി സർക്കാർ. കൊളോണിയൽ ശീലങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള മോചനമായിരിക്കും പുതിയ നിയമം എന്നാണ് ബിൽ അവതരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, കേന്ദ്ര ആഭ്യന്തരമന്ത്രി അമിത്ഷാ പ്രസ്താവിച്ചത്. 'നിയമത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം ശിക്ഷിക്കുക എന്നതല്ല, നീതി നടപ്പാക്കുക എന്നതായിരിക്കു'മെന്നും അദ്ദേഹം കൂട്ടിച്ചേർത്തു. ഈ ലക്ഷ്യങ്ങൾ സാക്ഷാത്കരിക്കാൻ പുതിയ ക്രിമിനൽ നിയമങ്ങൾക്ക് കഴിയുമോ എന്ന് പരിശോധിക്കുകയാണിവിടെ.

ഇന്ത്യയിലെ ക്രിമിനൽ നീതിനിർവഹണ സംവിധാനത്തിന് കാലോചിത മാറ്റങ്ങൾ അനിവാര്യമാണെന്ന കാര്യത്തിൽ ആർക്കും അഭിപ്രായ വ്യത്യാസമുണ്ടെന്ന് കരുതുന്നില്ല. 1860ൽ മെക്കാളെ രൂപം നൽകിയ ഇന്ത്യൻ ശിക്ഷാനിയമം ആ കാലഘട്ടത്തിലെ ഏറ്റവും പുരോഗമനാത്മക നിയമസംഹിതയായിരുന്നു എന്നതും തർക്കത്തിനിടയില്ലാത്ത കാര്യമാണ്. ഇന്ന് ഏറ്റവും കൂടുതൽ തർക്കം ഉന്നയിക്കുന്ന ദേശദ്രോഹക്കുറ്റവും(124എ) ദൈവനിന്ദാകുറ്റവും(295എ) 1860ലെ നിയമത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നില്ല. 1898ലും 1927ലും കൂട്ടിച്ചേർത്തതാണ്. പിന്നീടുവന്ന പല ക്രിമിനൽ നിയമസംഹിതകൾക്കും മാതൃകയായതും ഐ.പി.സിയാണ്. എന്നിരുന്നാലും ഭരണഘടനക്കും മുൻപുള്ള നിയമമെന്ന നിലയ്ക്ക് ഐ.പി.സിയുടെ അടിസ്ഥാന ദർശനം പുനപ്പരിശോധിക്കണമെന്ന ആവശ്യം ന്യായമാണ്. നിരവധി തവണ ഐ.പി.സി ഭേദഗതി ചെയ്തെങ്കിലും കാതലായ പ്രശ്നങ്ങളെയൊന്നുംതന്നെ അഭിസംബോധന ചെയ്തിട്ടില്ല. എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നം ഉണ്ടാകുമ്പോൾ ഒരു നിയമം ഭേദഗതി ചെയ്ത് കുറ്റകൃത്യത്തിന്റെ കാഠിന്യം കൂട്ടുക മാത്രമാണ് ഉണ്ടായിട്ടുള്ളത്.

1971ലെ നാൽപത്തിരണ്ടാം ലോ കമ്മിഷൻ റിപ്പോർട്ടാണ് ഐ.പി.സിയുടെ സമഗ്ര പരിഷ്കരണത്തെക്കുറിച്ച് കൃത്യമായ രൂപരേഖ ഉണ്ടാക്കിയത്. തുടർന്ന് 1971ലും 1978ലും കൊണ്ടുവരാൻ ശ്രമിച്ച ഭേദഗതികൾ സർക്കാരുകൾ മാറിയതിനെത്തുടർന്ന് നടക്കാതെപോയി. അതിനുശേഷം 2003ൽ കേരള, കർണാടക ഹൈക്കോടതികളുടെ ചീഫ് ജസ്റ്റിസായിരുന്ന ജസ്റ്റിസ് വി.എസ് മാലിമത് നേതൃത്വം നൽകിയ കമ്മിറ്റി ക്രിമിനൽ നീതിനിർവഹണ സംവിധാനത്തിൽ സമഗ്ര പരിഷ്കരണം നിർദേശിച്ചു. കുറ്റകൃത്യങ്ങളെ പുതിയ രീതിയിൽ വർഗീകരിക്കണം. നാം പിന്തുടർന്നുവരുന്നത് ഇരുഭാഗങ്ങളും കോടതിക്ക് മുന്നിൽ വസ്തുതകൾ അവതരിപ്പിച്ച്, കോടതി സത്യമേതെന്നു നിർണയിക്കുന്ന അഡ്വേഴ്സെറിയൽ സംവിധാനമാണ്. അത് മാറ്റി കോടതിയുടെ സത്യാന്വേഷണത്തിന്റെ ഭാഗമാകുന്ന ‘ഇൻക്വിസിറ്ററി’ സംവിധാനം കൊണ്ടുവരണം.

അനുമാനിക നിരപരാധിത്വം എന്ന സങ്കൽപ്പത്തിൽ വിട്ടുവീഴ്ച ചെയ്ത്, ന്യായമായ തെളിവുകൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ ഒരാളെ കുറ്റക്കാരനായി കാണാൻ കോടതികൾക്ക് കഴിയണം. ഭരണഘടനയുടെ അനുച്ഛേദം 20(3) അനുവദിച്ചിട്ടുള്ള ‘മൗനം പാലിക്കാനുള്ള അവകാശം’ ഭേദഗതി ചെയ്ത് കോടതിക്ക് നിർബന്ധമായും വിവരങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെടാൻ കഴിയുന്ന രൂപത്തിൽ ആക്കണം. കുറ്റപത്രം ഫയൽ ചെയ്യാനുള്ള കാലാവധി 90ൽ നിന്ന് 180 ആക്കി ഉയർത്തണം. റിമാൻഡ് കാലാവധി 15ൽ നിന്ന് 30 ആക്കണം- ഇങ്ങനെ ഭരണകൂടത്തിന്റെ അധികാരങ്ങൾ വർധിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള നിർദേശങ്ങളായിരുന്നു റിപ്പോർട്ടിൽ ഏറെയും. പക്ഷേ, ആ റിപ്പോർട്ടിലെ നിർദേശങ്ങൾ സർക്കാർ അംഗീകരിച്ചില്ല. പിന്നീട് നടപടിക്രമങ്ങളിൽ മാറ്റംവന്നത് 2006-ലെ പ്രകാശ് സിങ് കേസിലെ സുപ്രിംകോടതി വിധിയിലൂടെയാണ്. അന്വേഷണ സംവിധാനങ്ങളെ സ്വതന്ത്രമാക്കുന്നതിനും പൗരാവകാശങ്ങൾ ഉറപ്പുവരുത്തുന്നതിനും നിർണായകമായ, സ്റ്റേറ്റ്‌ സെക്യൂരിറ്റി കമ്മിഷൻ മുതൽ പൊലിസ് കംപ്ലൈന്റ്സ് അതോറിറ്റി വരെയുള്ള നിരവധി കാര്യങ്ങൾ ആ വിധിയുടെ ഭാഗമായി വന്നതാണ്.

ദൗർഭാഗ്യവശാൽ ഒരു സംസ്ഥാനവും വിധി പൂർണമായി നടപ്പാക്കിയിട്ടില്ല. പിന്നീട് 2020ലാണ് ഡൽഹിയിലെ, നാഷനൽ ലോ യൂനിവേഴ്സിറ്റിയുടെ വൈസ് ചാൻസലർ പ്രൊഫ. ജി.എസ് ബാജ്പായുടെ നേതൃത്വത്തിൽ ക്രിമിനൽ നിയമങ്ങൾ ഭേദഗതി ചെയ്യാൻ പുതിയ കമ്മിറ്റി വരുന്നത്. അതിന്റെ തുടർച്ചയാണ് ഇപ്പോൾ പാർലമെന്റിൽ അവതരിപ്പിച്ച മൂന്ന് നിയമങ്ങൾ.
ഇൗ ബില്ലുകളുടെ പേരുകൾ തന്നെ വിവാദ വിഷയമാണ്. ഭരണഘടനയുടെ അനുച്ഛേദം 348 അനുസരിച്ച് പാർലമെന്റിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്ന ബില്ലുകൾ ഇംഗ്ലീഷിൽ ആയിരിക്കണം. എന്നാൽ ഇവിടെ ബില്ലുകൾക്ക് ഹിന്ദി/സംസ്കൃത നാമം നൽകുകവഴി പ്രസ്തുത അനുച്ഛേദത്തിന്റെ ലംഘനമാണ് നടന്നത്. ഇത് ഹിന്ദി അടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്നതിന്റെ ഭാഗമാണ് എന്ന നിലയ്ക്കുള്ള പ്രതിഷേധങ്ങളും ഉയർന്നു കഴിഞ്ഞു.
അതിപ്രധാന ബില്ലായിരുന്നിട്ടും ഒരു അവധാനതയും കൂടാതെയാണ് തയാറാക്കിയിരിക്കുന്നതെന്ന് ആദ്യ വായനയിൽതന്നെ വ്യക്തമാണ്. അക്ഷരത്തെറ്റുകളും വ്യാകരണ പിശകുകളും മാത്രമല്ല, പല വകുപ്പുകളും ഐ.പി.സിയിൽനിന്ന് പകർത്തിയെഴുതുമ്പോൾ വാചകങ്ങൾ പൂർത്തിയായിട്ടുകൂടിയില്ല. വകുപ്പ് 23 വായിച്ചാൽ ആരും തലപുകയ്ക്കും.

കുറ്റകൃത്യങ്ങൾക്കുള്ള ഒഴിവാക്കലുകൾ വിവരിക്കുന്നിടത്ത് 'സ്വന്തം ഇച്ഛയ്ക്ക് എതിരായി, മറ്റുള്ളവർ നിർബന്ധിച്ച് ലഹരി നൽകിയതല്ലാത്തിടത്തോളം, ലഹരിക്ക് അടിപ്പെട്ട് ചെയ്യുന്ന പ്രവൃത്തികൾ ഒരു കുറ്റമല്ല' എന്ന് കാണാം! യഥാർഥത്തിൽ, 'സ്വന്തം ഇച്ഛയ്ക്ക് എതിരായി, മറ്റുള്ളവർ നിർബന്ധിച്ചു ലഹരി നൽകിയതാണെങ്കിൽ, ലഹരിക്ക് അടിപ്പെട്ട് ചെയ്യുന്ന പ്രവൃത്തികൾ ഒരു കുറ്റമല്ല' എന്നായിരുന്നു വരേണ്ടിയിരുന്നത്. ഇതിപ്പോൾ സ്വയം ലഹരിക്കടിപ്പെട്ട് ഒരാൾ ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങൾ കുറ്റമല്ല എന്ന അവസ്ഥ വരുന്നു. ഐ.പി.സി സെക്ഷൻ 85 എടുത്തെഴുതിയപ്പോൾ ഒരു വാക്ക് മാറിപ്പോയതാണ് കാര്യം!

ക്രിമിനൽ നിയമഭേദഗതിയിൽ ഏവരും ഉറ്റുനോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നത്, ഏതു തരത്തിലാണ് ഈ നിയമം ഐ.പി.സിയുടെ കൊളോണിയൽ പാരമ്പര്യത്തെ മറികടക്കുന്നതെന്നാണ്. ഐ.പി.സിയിലെ പല കുറ്റങ്ങളും പുതിയകാലത്ത് നടപ്പാക്കാൻ കഴിയാത്തതോ കാലഹരണപ്പെട്ടതോ ആണ്. കുറ്റകൃത്യങ്ങളെ വർഗീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്, ചില നിർവചനങ്ങൾ (ഉദാഹരണത്തിന് കൽപ്പബിൾ ഹോമിസൈഡും മർഡറും), ലൈംഗിക അതിക്രമങ്ങൾക്കെതിരേയുള്ള വകുപ്പുകൾ, വിവാഹ ബന്ധത്തിലെ ലൈംഗിക അതിക്രമം, ഗൂഢാലോചന… അങ്ങനെ നിരവധി വിഷയങ്ങൾ പലപ്പോഴായി വിദഗ്ധർ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ ഇപ്പോഴത്തെ ബിൽ ഏകദേശം പൂർണമായും പഴയ നിയമങ്ങൾ അതേപടി പകർത്തിയതാണ്. നിർവചനങ്ങളൊക്കെ ഉപവകുപ്പുകളാക്കി ആകെ വകുപ്പുകളുടെ എണ്ണം കുറച്ചിട്ടുണ്ട്. വകുപ്പുകളുടെയും അധ്യായങ്ങളുടെയും ക്രമം മാറ്റിയിട്ടുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന് ഐ.പി.സിയിലെ, കൊലപാതകം സംബന്ധിച്ച വകുപ്പ് 300, ബി.എൻ.എസിൽ 99 ആണ്.

ദേശദ്രോഹക്കുറ്റം ഇല്ലാതാക്കി എന്നായിരുന്നു പുതിയ ശിക്ഷാനിയമങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ച് ആഭ്യന്തര മന്ത്രി പറഞ്ഞത്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ന്യായസംഹിതയിൽ വകുപ്പ് 150 ആട്ടിൻതോലിട്ട ചെന്നായയാണ്. ഐപിസി 124 (എ) ഇല്ലെങ്കിലും അതിനെ കീഴിൽ സർക്കാരുകൾ ചാർജ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ഏതാണ്ട് എല്ലാ കുറ്റങ്ങളും സത്യത്തിൽ അതിലേറെ കാര്യങ്ങൾ ചാർത്തി ആരെ വേണമെങ്കിലും അകത്തിടാവുന്ന തരത്തിലാണ് വകുപ്പ് 150. സുപ്രിംകോടതി കേദാർനാഥ് വിധിയിൽ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം അക്രമാഹ്വാനവുമായി മാത്രം ബന്ധപ്പെടുത്തി പരിമിതപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. ബി.എൻ.എസ് വന്നാൽ ആ നിയന്ത്രണമൊക്കെ ഇല്ലാതാകും.

'വിഭാഗീയ പ്രവർത്തനങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന', 'രാജ്യത്തിൻ്റെ പരമാധികാരത്തെയും ഐക്യത്തെയും അഖണ്ഡതയെയും ബാധിക്കുന്ന', എഴുത്തും സംസാരവും ദൃശ്യവും സന്ദേശങ്ങളും സാമ്പത്തിക ഇടപാടുകളും എല്ലാം നിയമത്തിന്റെ പരിധിയിൽവരും. ശിക്ഷയോ ജീവപര്യന്തം അല്ലെങ്കിൽ മൂന്നുവർഷംവരെ തടവും പിഴയും എന്നത്, ജീവപര്യന്തം അല്ലെങ്കിൽ ഏഴുവർഷം വരെ തടവും പിഴയും എന്ന നിലയ്ക്ക് വർധിപ്പിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. ഈ വകുപ്പ് നിയമമായാൽ ദേശദ്രോഹ നിയമത്തെക്കാൾ മാരകമായ രീതിയിൽ ദുരുപയോഗം ചെയ്യാൻ കഴിയും.
മറ്റു പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളിലും ഇതേ പ്രവണത തുടരുകയാണ്. 295(എ) അത്തരമൊരു വകുപ്പാണ്. മതവികാരം വ്രണപ്പെടുത്തലാണ് കുറ്റകൃത്യം. ഒരു മതേതര ജനാധിപത്യ സമൂഹത്തിൽ ‘ദൈവനിന്ദ’ എന്ന വകുപ്പ് നിലനിർത്തിക്കൊണ്ടുപോകുന്ന അപൂർവം രാജ്യങ്ങളിലൊന്നാണ് ഇന്ത്യ.

പുതിയ ബില്ലിൽ 297ാം വകുപ്പായി ഇത് തുടരുന്നു. കുറ്റകൃത്യം ചെയ്യാതെത്തന്നെ, അത്തരമൊരു ആലോചന നടത്തിയെന്ന പേരിൽ ആളുകളെ ശിക്ഷിക്കുന്ന ‘ഗൂഢാലോചനക്കുറ്റം’-വകുപ്പ് 120 (എ), ഐ.പി.സി-സെക്ഷൻ 61 ആയി വേഷം മാറി വരുന്നു. നിയമവിരുദ്ധ കൂടിച്ചേരലിന്റെ ഭാഗമായി കുറ്റകൃത്യം നടന്നാൽ, അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന എല്ലാവരെയും ഒരേപോലെ പ്രതികളാക്കുന്ന 149, ഇപ്പോൾ 188 ആണ്.
ഫലത്തിൽ, ഈ ബില്ലുകളിലൂടെ കൊളോണിയൽ ഭൂതകാലത്തെ അറുത്തുകളയുന്നില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല ജനാധിപത്യപരമായ മാറ്റങ്ങളൊന്നും വരുത്തിയിട്ടുമില്ല. നിലവിലുള്ള നീതി നിർവഹണ സംവിധാനത്തെ സങ്കീർണമാക്കാനാണ് ഇത് ഉപകരിക്കുക.

കുറ്റകൃത്യത്തിൽ മാത്രം ശ്രദ്ധവയ്ക്കാതെ കുറ്റവാളിയിലും ഇരയിലും ഊന്നുന്ന നീതിനിർവഹണ സംവിധാനം കാലഘട്ടത്തിൻ്റെ അനിവാര്യതയാണ്. മാറിയ സാമൂഹികബോധങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ, പുരോഗമനപരമായ, ജനാധിപത്യപരമായ, മനുഷ്യ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ വിപുലമാക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള, മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാവേണ്ടതാണ്. ലിബറൽ ജനാധിപത്യമെന്ന നിലയിൽ സ്കാൻഡിനേവിയൻ മാതൃകയാണ് സ്വീകാര്യമാവുകയെന്ന് തോന്നുന്നു. എന്നാൽ കേന്ദ്രസർക്കാർ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുള്ള ബില്ലുകൾ അക്കാര്യം നിറവേറ്റിയിട്ടുണ്ടോ എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമാണ്. സമീപനത്തിലോ ദർശനത്തിലോ ജനാധിപത്യപരമായ മാറ്റങ്ങൾ ഒന്നുംതന്നെ കാണുന്നില്ല.

(നിയമ-പൗരാവകാശ മേഖലയിലെ സ്വതന്ത്ര ഗവേഷകനും ഗ്രന്ഥകാരനുമാണ് ലേഖകൻ)

Content Highlights:Today's Article by P.B Jijeesh