എ.വി ശ്രീധരേട്ടനും ഞാനും തമ്മില്‍ ഒരു ജ്യേഷ്ഠ സഹോദര ബന്ധമായിരുന്നു. പ്രത്യേകിച്ച് ഞങ്ങളുടെ സൗഹൃദം വെളിവാകുന്നതു ട്രെയിനില്‍ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോഴാണ്. 14 മണിക്കൂറിലേറെ ഒരുമിച്ച് യാത്ര ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഉറങ്ങുന്ന സമയം വരെ പൊതുകാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും മാഹി എങ്ങനെയായിരിക്കണം എന്നതിനെക്കുറിച്ചും ചര്‍ച്ച ചെയ്യാറുണ്ട്. കലയും നാടകവും സിനിമയുമൊക്കെയായി വളരെയധികം ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്. തുടര്‍ച്ചയായി 25 വര്‍ഷം ജനപ്രതിനിധിയായി തുടരുക എന്നത് എളുപ്പമുള്ള കാര്യമല്ല. ജനങ്ങളുടെ ഇംഗിതത്തിനനുസരിച്ച് പ്രവര്‍ത്തിച്ചാല്‍ മാത്രമേ ജനങ്ങള്‍ അംഗീകരിക്കൂ. ഒരു സാമൂഹിക പ്രവര്‍ത്തകന്റെ എല്ലാ കടമയും അദ്ദേഹം നിര്‍വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. ജനങ്ങളുടെ മനസറിഞ്ഞ് പ്രവര്‍ത്തിക്കാന്‍ അദ്ദേഹത്തിനു കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ പള്ളൂര്‍ പോലുള്ള കൊച്ചുഗ്രാമത്തില്‍ നിന്നു പുതുച്ചേരി സംസ്ഥാനത്തിന്റെ ഡെപ്യൂട്ടി സ്പീക്കര്‍ സ്ഥാനം വരെ എത്താനും എളിയ തൊഴിലാളി പ്രവര്‍ത്തകനില്‍ നിന്നാരംഭിച്ച് ദേശീയ പതാക കെട്ടിയ കാറില്‍ സഞ്ചരിക്കാനുള്ള ഭാഗ്യം വളരെ അപൂര്‍വമായി മാത്രമേ ആ പ്രദേശത്തുകാര്‍ക്കു കിട്ടിയിട്ടുള്ളൂ.
പ്രവര്‍ത്തന മികവാണു ചെയ്ത കാര്യങ്ങള്‍ ജനങ്ങള്‍ അംഗീകരിച്ചു എന്നതിന്റെ തെളിവ്. 25 വര്‍ഷം പൂര്‍ത്തിയാക്കിയപ്പോള്‍ അന്നത്തെ ലോക്‌സഭാ സ്പീക്കര്‍ പുതുച്ചേരിയില്‍ നേരിട്ടുവരികയും നിയമസഭ ചേര്‍ന്ന് അദ്ദേഹത്തെ ആദരിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അതുപോലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജന്‍മനാടായ പള്ളൂരിലും അന്നത്തെ ഗവര്‍ണര്‍ ഇക്ബാല്‍ സിങ്ങും കേന്ദ്രമന്ത്രിമാരും സംസ്ഥാന മന്ത്രിമാരും മുഖ്യമന്ത്രി ഉള്‍പ്പെടെയുള്ളവരും പങ്കെടുത്തു. അതു ചരിത്രത്തിന്റെ ഏടു കൂടിയായിരുന്നു. ഞങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം രണ്ടുപേര്‍ക്കും മാഹിയുടെ വികസനമായിരുന്നു മുഖ്യം. അക്കാര്യത്തില്‍ വിട്ടുവീഴ്ചകള്‍ ചെയ്യാറുണ്ട്. അതുള്ളതു കൊണ്ടാണ് യാതൊരു തര്‍ക്കവും കൂടാതെ ഇത്രയും വര്‍ഷം ഒരുമിച്ചു പോകാന്‍ കഴിഞ്ഞത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിയോഗം എന്നെ വല്ലാതെ വ്യാകുലപ്പെടുത്തുന്നു.