അല്ല, എങ്ങനെ ദേഷ്യം വരാതിരിക്കും.. നേരം ഇത്രയുമായിട്ടും പത്രവും കയ്യില്‍ പിടിച്ചോണ്ട് ഒറ്റയിരുപ്പാ. ഓഫിസില്‍ പോകേണ്ടതാണെന്ന വിചാരമൊന്നുമില്ല.. ഈ അമ്മയുടെ ഒരു കാര്യം.
''അമ്മേ, ഞാന്‍ കുറെ നേരമായി പറയുന്നു, പോയി പല്ല് തേച്ച്, കുളിച്ച് നല്ല കുട്ടിയായി വന്ന് ഓഫിസില്‍ പോകാന്‍ നോക്ക്, എന്നെ വെറുതെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കരുത്.''
ഇതൊക്കെ കേട്ടിട്ടും തെല്ലൊരു മടിയോടെയാണ് അമ്മ കസേരയില്‍ നിന്നെഴുന്നേറ്റത്. പിറുപിറുക്കലുകള്‍ക്കും ശകാരങ്ങള്‍ക്കും ഇടയില്‍ പതിയെ അമ്മ കുളിമുറിയിലേക്ക് കയറി.
അഞ്ച് മിനിറ്റ് തികയും മുന്‍പ് ഡോറിനു മുന്നില്‍ വിളിയെത്തി. ''ഇതെന്താ അമ്മേ, ബാത്‌റൂമിലിരുന്ന് ഉറക്കമാണോ, സമയത്തിന് ഓഫിസിലൊന്നും പോകണ്ടേ, എട്ട് മണിയാകുമ്പോള്‍ വണ്ടിയിങ്ങെത്തും..''

ഓടിപ്പിടിച്ച് ബാത്ത്‌റൂമില്‍ നിന്നിറങ്ങുമ്പോഴേക്കും സമയം ഏഴേ മുക്കാല്‍.. ''അമ്മേ, ഇന്നലത്തെ ഓഫിസ് വര്‍ക്ക് വല്ലതും ചെയ്യാന്‍ ബാക്കിയുണ്ടോ..'' ഡയറിയെടുത്തു നോക്കുമ്പോഴേക്കും ഇന്നലത്തെ കുറെ വര്‍ക്കുകള്‍ ബാക്കി കിടക്കുന്നു.. ''കൈക്കൂലിയും ഓഫീസും'' എന്ന വിഷയത്തെ കുറിച്ച് ഒരു പ്രൊജക്ട് ചെയ്യാന്‍ പറഞ്ഞുവിട്ടിട്ട് അത് ഇതുവരെ ചെയ്തിട്ടില്ല. ഈ അമ്മേടെ ഒരുകാര്യം..

അമ്മയെ പിടിച്ച് കസേരയിലിരുത്തി. ഭക്ഷണമെടുത്തു കൊടുക്കുമ്പോഴും അവളുടെ കണ്ണുകള്‍ ക്ലോക്കിലായിരുന്നു. ഓഫിസ് വണ്ടിയെങ്ങാനും പോയാല്‍ പിന്നെ അമ്മയെ ആരാ കൊണ്ട് ഓഫിസില്‍ വിടുന്നത്.. വല്ലതുമൊക്കെ കഴിച്ചെന്നു വരുത്തി അമ്മ എഴുന്നേറ്റു. മുന്‍പില്‍ അമ്മയും പുറകെ ബാഗും തൂക്കി അവളും നടന്നു.
സ്വപ്നം കാണാന്‍ സമയം കിട്ടിയ ഒരു ഞായറാഴ്ച കണ്ട പേക്കിനാവില്‍ നിന്നും ഞെട്ടിയുണരുമ്പോള്‍ അമ്മ ആകെ വിയര്‍ത്തു കുളിച്ചിരുന്നു. ബോധത്തിലേക്ക് തിരികെ വന്നപ്പോള്‍ ആദ്യം നോക്കിയത് മോളെയാണ്. അടഞ്ഞുപോകാന്‍ തുടങ്ങുന്ന കണ്ണുകള്‍ തുറന്നുപിടിച്ച് ഉറക്കം വരാതിരിക്കാന്‍ താഴെ പാത്രത്തില്‍ എടുത്തു വച്ചിരിക്കുന്ന വെള്ളത്തില്‍ കാലും നീട്ടിയിരുന്ന് ഹോം വര്‍ക്ക് ചെയ്യുന്ന മോളെ കണ്ടപ്പോഴാണ് അമ്മയുടെ ശ്വാസം നേരെ വീണത്.