വാക്ക്,
ഒരു വെറും വാക്കല്ല.
വാക്കെന്നു
കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ അ അമ്മയായും
ആ ആനയായും വരും.
ഇ ഈയും ഉ ഊയും കഴിഞ്ഞ്
ഋ ഋഷിയായി തപസു ചെയ്തിരിക്കും..
അം.. അ എന്നൊരു വിഷാദത്തില്‍
അക്ഷരമാലപ്പാട്ടു തീരും.
വാക്കെന്നു കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍
ഒരായിരം
ഇടിമിന്നലുകള്‍
ഒരുമിച്ചാകാശം ഭേദിയ്ക്കും.
ഒരു നൂറു കൊടുങ്കാറ്റുകള്‍
ഭ്രാന്തിളകിയെത്തും.
ഒരില രണ്ടിലയായി മൂന്നായി
ഇലമുളച്ചികളായിപ്പെരുകും..
തോരാത്തൊരു പെരുമഴ
മഴ മഴയെന്നെന്നെ
ഒരായുഷ്‌ക്കാലം
നനയ്ക്കും.
വാക്കെന്നു കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍
ഞാന്‍ നിന്നെയോര്‍ക്കും.
വയലറ്റ് മഷി മണക്കുന്ന
ചരിഞ്ഞ അക്ഷരങ്ങളോര്‍ക്കും.
കാറ്റില്‍ ചെറിയ പൂക്കള്‍
അടര്‍ന്നു വീഴുംപോലെ
നീ അക്ഷരങ്ങളായി
എന്റെ മറുവാക്ക്
കാത്തുകിടക്കും.
മങ്ങിയ ചില്ലിലൂടെ
ഞാനാകാശം നോക്കി നില്‍ക്കും.

വാക്കെന്നു കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍
ഉള്ളിലൊരു വെടിയൊച്ച
മുഴങ്ങും.
വാക്കെന്നു പേരുള്ളൊരാളപ്പോള്‍
ഒരു ഞരക്കവുമില്ലാതെ
ഒരു കരച്ചിലുമില്ലാതെ
ഒരു നിഷേധവുമില്ലാതെ
ചുവപ്പു നിറമാകും.
വാക്കുകളെ പിന്തുടരുന്ന
വെടിയുണ്ടകളുടെ
പേരെല്ലാം ഭീരു
എന്നാണെന്നയാളുടെ
കവിമൊഴി
കവിമൊഴി തന്നെ മരണമൊഴി.
പ്രേത പരിശോധനയുടെ
റിപ്പോര്‍ട്ടിലാകെ
വാക്ക്.. വാക്ക്..
ശരീരമാകെ,
ഉള്ളാകെ, പുറമാകെ വാക്ക്..
വെടിയുണ്ട തറച്ച
ഒരൊറ്റ വാക്കുണ്ടായിരുന്നു
അയാള്‍ക്കുള്ളില്‍.
അതെന്താണെന്ന്
എത്ര ചികഞ്ഞും
കിട്ടുന്നില്ലെന്നു
പ്രേത പരിശോധനാവിദഗ്ധര്‍
ഭ.. ഭ... എന്നു മാത്രം
ഭാരതമെന്നാണോ
ഭാഗ്യമെന്നാണോ
ഭാ.. എന്നൊരാട്ടോ
ഒരു തീര്‍ച്ചയുമില്ല.