ഉൾക്കാഴ്ച
മുഹമ്മദ്

ഒ​രി​ക്ക​ൽ കാ​ട്ടി​ലാ​കെ പ​ക​ർ​ച്ച​വ്യാ​ധി. മൃ​ഗ​ങ്ങ​ൾ​ക്കെ​ല്ലാം മാ​ര​ക​രോ​ഗം. ഓ​രോ​ന്നും ച​ത്തു​വീ​ഴു​ന്നു. സിം​ഹ​രാ​ജ​ൻ അ​ടി​യ​ന്ത​ര​മാ​യി യോ​ഗം വി​ളി​ച്ചു. യോ​ഗ​ത്തി​ൽ സിം​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘മ​ഹാ​മാ​രി സ​ർ​വ​സീ​മ​ക​ളും ഭേ​ദി​ച്ചു പ​ട​രു​ക​യാ​ണെ​ന്ന​റി​യാ​മ​ല്ലോ. ഇ​തി​ന​കം പ​ല​രും ന​മ്മെ പി​രി​ഞ്ഞു. കാ​ട്ടി​ൽ ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു ആ​പ​ത്ത് വ​ന്നി​റ​ങ്ങു​ന്ന​തി​നു പി​ന്നി​ൽ ആ​രു​ടെ​യോ പാ​പ​ക​ർ​മ​മാ​ണെ​ന്നു പ​ഴ​മ​ക്കാ​ർ പ​റ​ഞ്ഞ​തോ​ർ​മ​യു​ണ്ട്. അ​തി​നാ​ൽ എ​ത്ര​യും വേ​ഗം ന​മു​ക്കു കു​റ്റ​വാ​ളി​യെ ക​ണ്ടെ​ത്ത​ണം. അ​താ​രാ​ണെ​ന്ന​റി​യാ​ൻ ഓ​രോ​രു​ത്ത​രും അ​വ​ര​വ​ർ ചെ​യ്ത ക​ർ​മ​ങ്ങ​ൾ തു​റ​ന്നു പ​റ​യു​ക​യു​ക​ത​ന്നെ...’
അ​രി​കെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന കു​റു​ക്ക​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘പ്ര​ഭോ, ഉ​ദ്ഘാ​ട​നം അ​ങ്ങു​ത​ന്നെ​യാ​ക​ട്ടെ. അ​തി​നു​ശേ​ഷം ഞ​ങ്ങ​ൾ ഓ​രോ​രു​ത്ത​രും പ​റ​യാം’.

സിം​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ഞാ​ൻ അ​നേ​കം മാ​നു​ക​ളെ വേ​ട്ട​യാ​ടി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. പ​ശു​ക്ക​ളെ തൊ​ഴു​ത്തി​ൽ ക​യ​റി അ​ക്ര​മി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. ഭ​ക്ഷ​ണ​ത്തോ​ട് കൊ​തി​തോ​ന്നു​ന്ന സ​ന്ദ​ർ​ഭ​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണ് ഞാ​നീ കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള​ത്. ഞാ​നൊ​രു കു​റ്റ​വാ​ളി​യാ​ണെ​ന്ന് നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കു തോ​ന്നു​ന്നു​ണ്ടോ?’
കു​റു​ക്ക​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ഒ​രി​ക്ക​ലു​മി​ല്ല. അ​ങ്ങ​യു​ടെ ജ​ന്മം​ത​ന്നെ വേ​ട്ട​യ്ക്കു വേ​ണ്ടി​യ​ല്ലേ...’
ക​ടു​വ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘കാ​ട്ടി​ലെ മ​ഹാ​രാ​ജാ​വാ​ണ് അ​ങ്ങ്. അ​ങ്ങ​യെ ഒ​രു കു​റ്റ​വാ​ളി​യാ​യി കാ​ണു​ന്ന​താ​ണു ശ​രി​ക്കും കു​റ്റം...’ ഓ​രോ​രു​ത്ത​രും സിം​ഹ​ത്തെ വെ​ളു​പ്പി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. എ​ല്ലാം കേ​ട്ട് സിം​ഹം സ​ന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ ത​ന്റെ സീ​റ്റി​ൽ ഇ​രി​പ്പു​റ​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

അ​ടു​ത്ത ഊ​ഴം പു​ലി​യു​ടേ​താ​യി​രു​ന്നു. താ​ൻ ചെ​യ്ത നാ​യാ​ട്ടു​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ൾ പു​ലി തു​റ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു. അ​വ​സാ​നം ഒ​രു ചോ​ദ്യം: ‘ഇ​നി പ​റ​യൂ, ഞാ​ൻ കു​റ്റ​വാ​ളി​യാ​ണോ...?’
സിം​ഹം ഉ​ൾ​പ്പെ​ടെ എ​ല്ലാ​വ​രും പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ഇ​ത്ര ന​ല്ല നാ​യാ​ട്ടു​കാ​ര​നെ കു​റ്റ​വാ​ളി​യെ​ന്ന് എ​ങ്ങ​നെ വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ക്കും?’
ക​ടു​വ​യും മു​ത​ല​യും ചീ​റ്റ​യും മ​റ്റു വ​ന്യ​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​മെ​ല്ലാം ത​ങ്ങ​ളു​ടെ വേ​ട്ട​ക​ളെ കു​റി​ച്ച് വാ​ചാ​ല​മാ​യി. കു​റ്റ​വാ​ളി​യെ​ന്ന മു​ദ്ര ആ​ർ​ക്കും വ​ന്നു​വീ​ണി​ല്ലെ​ന്നാ​ണ് അ​ത്ഭു​ദം. അ​ങ്ങ​നെ അ​വ​സാ​നം ക​ഴു​ത​യു​ടെ ഊ​ഴ​മെ​ത്തി. ക​ഴു​ത എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു​നി​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ഞാ​ൻ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും മ​ഹാ​പാ​പം ചെ​യ്ത​താ​യി ഓ​ർ​ക്കു​ന്നി​ല്ല. പ​ക്ഷേ, ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഒ​രു സം​ഭ​വ​മു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ട്. എ​നി​ക്കു വി​ശ​പ്പു ക​ഠി​ന​മാ​യ​പ്പോ​ൾ തി​ന്നാ​നൊ​ന്നും കി​ട്ടി​യി​ല്ല. ഭ​ക്ഷ​ണ​മ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് കു​റെ ന​ട​ന്നു. അ​ങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ ഒ​രാ​ശ്ര​മ​ത്തി​ന്റെ പ​രി​സ​ര​ത്തെ​ത്തി. അ​തി​നു​ചു​റ്റും പ​ച്ച​പ്പു​ല്ലു​ക​ൾ ത​ഴ​ച്ചു​വ​ള​ർ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​തു ക​ഴി​ക്ക​ണോ വേ​ണ്ട​യോ എ​ന്ന് ആ​ദ്യം ശ​ങ്കി​ച്ചു​നി​ന്നു. വി​ശ​പ്പ് മൂ​ർ​ധ​ന്യ​ത​യി​ലെ​ത്തി​യ​തു​കൊ​ണ്ട് മ​റ്റു മാ​ർ​ഗ​വും ക​ണ്ടി​ല്ല. ജീ​വ​ൻ നി​ല​നി​ർ​ത്താ​ൻ വേ​ണ്ടി മാ​ത്രം ഞാ​ന​തു ക​ഴി​ച്ചു. ഇ​തൊ​രു കു​റ്റ​മാ​യി തോ​ന്നു​ന്നു​ണ്ടോ നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക്?’

കു​റു​ക്ക​ൻ ചാ​ടി​യെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ആ​ശ്ര​മ​പ​രി​സ​ര​ത്തെ സ​സ്യ​ങ്ങ​ൾ ക​ഴി​ക്കു​ന്ന​തു കൊ​ടി​യ പാ​പ​മാ​ണെ​ന്നു മു​മ്പ് വാ​യി​ച്ച​തോ​ർ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ഈ ​മ​ഹാ​മാ​രി​ക്കു പി​ന്നി​ൽ നീ​യാ​ണെ​ന്ന് ഇ​പ്പോ​ൾ മ​ന​സി​ലാ​യി...’
കു​റു​ക്ക​ന്റെ വാ​ദം ശ​രി​വ​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് സിം​ഹം രം​ഗ​ത്തു​വ​ന്നു. അ​തി​നു പി​ന്നാ​ലെ മ​റ്റു വ​ന്യ​ജീ​വി​ക​ളും രം​ഗ​ത്തെ​ത്തി. ക​ഴു​ത​യു​ടെ ക​ഷ്ട​കാ​ലം. ‘നി​ഷി​ദ്ധം’ ചെ​യ്ത​തി​ന്റെ പേ​രി​ൽ അ​തി​നു വ​ധ​ശി​ക്ഷ​യ്ക്കു വി​ധേ​യ​പ്പെ​ടേ​ണ്ടി വ​ന്നു.

ഉ​ന്ന​ത​ങ്ങ​ളി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ ചെ​യ്യു​ന്ന മ​ഹാ​പാ​പ​ങ്ങ​ൾ പെ​റ്റി​ക്കേ​സ് പോ​ലു​മ​ല്ലാ​താ​കു​മ്പോ​ൾ സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​ർ ചെ​യ്യു​ന്ന ചെ​റു​പാ​പ​ങ്ങ​ൾ രാ​ജ്യ​ദ്രോ​ഹം വ​രെ​യാ​കാ​വു​ന്ന സ്ഥി​തി​വി​ശേ​ഷം! കൊ​ടും​ക്രി​മി​ന​ലെ​ന്ന് സൂ​ര്യ​വെ​ളി​ച്ചം​പോ​ലെ തെ​ളി​ഞ്ഞാ​ലും ഉ​ന്ന​ത​നാ​ണെ​ങ്കി​ൽ നി​യ​മം അ​യാ​ൾ​ക്കു വ​ഴി​മാ​റി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. നി​ര​പ​രാ​ധി​യെ​ന്ന് സം​ശ​യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ല്ലാ​ത്ത​വി​ധം തെ​ളി​ഞ്ഞാ​ലും വി​ചാ​ര​ണ​ത്ത​ട​വു​കാ​ര​നാ​യി ജീ​വി​താ​ന്ത്യം​വ​രെ ക​ഴി​യേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന അ​വ​സ്ഥ. നി​യ​മ​സം​വി​ധാ​ന​ങ്ങ​ൾ ചി​ല​ന്തി​വ​ല​പോ​ലെ​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു ഇ​ന്ന്. ചെ​റി​യ ഇ​ര​ക​ളേ അ​തി​ൽ കു​രു​ങ്ങു​ന്നു​ള്ളൂ. വ​മ്പ​ൻ​സ്രാ​വു​ക​ൾ സു​ഗ​മ​മാ​യി വേ​ലി ഭേ​ദി​ച്ച് ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ന്നു. നി​യ​മ​പാ​ല​ക​രു​ടെ സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​രോ​ടു​ള്ള ഭാ​ഷ​യും ഉ​ന്ന​ത​രോ​ടു​ള്ള ഭാ​ഷ​യും ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചാ​ൽ ഇ​ക്കാ​ര്യം കൂ​ടു​ത​ൽ വ്യ​ക്ത​മാ​കും.

ത​ന്റെ സ​ന്നി​ധി​യി​ൽ ഹാ​ജ​രാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ക​ട​ൽ​ക്കൊ​ള്ള​ക്കാ​ര​നോ​ട് ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​ല​ക്‌​സാ​ണ്ട​ർ ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി നി​ന്റെ കൊ​ള്ള​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ൾ പ​ങ്കു​വ​യ്ക്കൂ എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ​ത്രെ. കൊ​ള്ള​ക്കാ​ര​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘പ്ര​ഭോ, ഞാ​ൻ ചെ​റി​യൊ​രു ക​പ്പ​ലു​മാ​യി കൊ​ള്ള ന​ട​ത്തു​മ്പോ​ൾ ആ​ളു​ക​ൾ എ​ന്നെ കൊ​ള്ള​ക്കാ​ര​ൻ എ​ന്നു വി​ളി​ക്കു​ന്നു. അ​ങ്ങ് വ​ൻ ക​പ്പ​ൽ​സ​മൂ​ഹ​വു​മാ​യി കൊ​ള്ള ന​ട​ത്തു​മ്പോ​ൾ ആ​ളു​ക​ൾ അ​ങ്ങ​യെ വി​ളി​ക്കു​ന്ന​ത് ജേ​താ​വ് എ​ന്നും...’
കു​റ്റ​വാ​ളി​ക്ക​നു​സ​രി​ച്ച് കു​റ്റ​ത്തി​നു മാ​ർ​ക്കി​ടു​ന്ന അ​ശ്ലീ​ലം രാ​ജ്യ​ത്തി​നു ഭീ​ഷ​ണി​യാ​ണ്. പ്ര​തി​ക്കെ​തി​രേ മു​ഖം​നോ​ക്കാ​തെ ന​ട​പ​ടി സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്ത് കു​റ്റ​കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ൾ കു​റ​യും. പ്ര​തി​രോ​ധ​മ​ന്ത്രാ​ല​യ​ത്തെ​ക്കാ​ൾ ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​മു​ണ്ട് ആ​ഭ്യ​ന്ത​ര​മ​ന്ത്രാ​ല​യ​ത്തി​ന്. പു​റ​ത്തെ ശ​ത്രു​വ​ല്ല, അ​ക​ത്തെ ശ​ത്രു​വാ​ണു കൂ​ടു​ത​ൽ ഭീ​ക​ര​ൻ.
•