സി.ആര്‍ നീലകണ്ഠന്‍

വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പ് പ്രീഡിഗ്രിക്ക് പഠിക്കുന്ന കാലം. തൃശൂരില്‍നിന്ന് മലപ്പുറത്തെ കുടുംബ സുഹൃത്തിനെ തേടി ഞാനെത്തിയത് ഒരു നോമ്പുകാലത്തായിരുന്നു. മുസ്‌ലിം വിഭാഗത്തിന്റെ നോമ്പിനെ കുറിച്ച് വലിയ അറിവൊന്നുമില്ലാത്ത കാലം. അന്ന് മലപ്പുറം കുന്നുമ്മലില്‍ അധികം കടകളൊന്നുമില്ല. ഫോണ്‍ വ്യാപകമല്ലാതിരുന്നതിനാല്‍ ചെല്ലുന്ന സമയം അറിയിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
ഉച്ചയോടെയാണ് ഞാന്‍ അവിടെയെത്തുന്നത്. സ്‌കൂള്‍ മാഷായിരുന്ന അദ്ദേഹം നമ്പൂതിരി കുടുംബമായിരുന്നു. ഞാനെത്തിയപ്പോള്‍ വീട് പൂട്ടിക്കിടക്കുന്നു. രാവിലെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാതെ പുറപ്പെട്ടതിനാല്‍ ഉച്ചയോടെ വിശപ്പ് കഠിനമായി. അദ്ദേഹം വരുന്നതുവരെ കാത്തിരിക്കാമെന്ന് കരുതി. ഉച്ചഭക്ഷണം തേടിയിറങ്ങി. ഇസ്‌ലാംമത വിശ്വാസപ്രകാരമുള്ള നോമ്പിനെക്കുറിച്ച് യാതൊരുവിധ ധാരണയും അന്നുവരെ എനിക്കില്ല. വ്രതമെന്ന് കേട്ടാല്‍ നമ്പൂതിരി സമുദായത്തിലെ വ്രതം മാത്രമാണ് അറിയുക.

വിശപ്പ് കഠിനമായപ്പോള്‍ തൊട്ടടുത്ത വീട്ടുകാരോട് ഇവിടെ അടുത്ത് എവിടെയാണ് ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ കടയുള്ളതെന്ന് ചോദിച്ചു. അപ്പോഴാണ് അറിയുന്നത് അവിടെ ആകെ രണ്ടോ മൂന്നോ കടയാണുള്ളത് എന്ന്. അവയാകട്ടെ, നോമ്പുകാലമായതിനാല്‍ വൈകിട്ട് മാത്രമേ തുറക്കുകയുള്ളൂ. ഇതിനിടയില്‍ വീട്ടുകാര്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചു. ഇവിടെനിന്ന് ഭക്ഷണം തന്നാല്‍ കഴിക്കുമോ എന്ന്. നമ്പൂതിരിയായ ഞാന്‍ മുസ്‌ലിം വീട്ടില്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കില്ലെന്ന ധാരണയിലാണ് ചോദ്യം. വിശപ്പിന് ജാതിയും മതവുമില്ലല്ലോ... ഞാന്‍ കഴിക്കുമെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ആ വീട്ടുകാര്‍ ഒരു പാത്രത്തില്‍ ചോറും കറികളുമായി എന്റെ അടുക്കല്‍ കൊണ്ടുവന്നു. ഞാന്‍ കഴിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അവര്‍ കഴിക്കാതെ എന്നെ ഊട്ടുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നില്ലേയെന്ന് ചോദിച്ചു. അപ്പോഴാണ് ഇസ്‌ലാമിക വിശ്വാസപ്രകാരമുള്ള വ്രതം പകല്‍ മുഴുവന്‍ നീണ്ടുനില്‍ക്കുന്ന ഭക്ഷണപാനീയങ്ങള്‍ ഉപേക്ഷിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഉപവാസമാണെന്ന് അറിയുന്നത്. അവര്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കാതിരിക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ മാത്രം എങ്ങനെ ഭക്ഷണം കഴിക്കുമെന്ന വിഷമം അവരെ അറിയിച്ചപ്പോള്‍ നോമ്പില്ലാത്തവര്‍ക്കു വേണ്ടി ഭക്ഷണം പാചകം ചെയ്തുനല്‍കുന്നതില്‍ തെറ്റില്ലെന്ന് അവര്‍ പറഞ്ഞു.
കുട്ടികള്‍ക്കും രോഗികള്‍ക്കും യാത്രക്കാര്‍ക്കും നോമ്പ് എടുക്കല്‍ നിര്‍ബന്ധമില്ലെന്നും അവര്‍ക്കു വേണ്ടി ഭക്ഷണം കരുതുമെന്നും അവര്‍ പറഞ്ഞു. അന്നാണ് റമദാനിലെ വ്രതത്തെക്കുറിച്ച് ആദ്യമായി അറിയുന്നത്.

കാലം കടന്നുപോയി. സഊദി അറേബ്യയിലെ ദമാമിലും ജിദ്ദയിലും കഴിഞ്ഞ ജീവിതത്തില്‍ നോമ്പിനെക്കുറിച്ചും റമദാന്‍ മാസത്തെക്കുറിച്ചും കൂടുതല്‍ അറിയുകയായിരുന്നു. അവിടെ മുസ്‌ലിം സുഹൃത്തുക്കള്‍ നോമ്പ് അനുഷ്ഠിക്കുന്നതിനൊപ്പം ഞാനും നോമ്പ് എടുക്കും. കൂടുതല്‍ നോമ്പിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചര്‍ച്ചകളും അറിവും പ്രവാസജീവിതം സമ്മാനിച്ചു. മുസ്‌ലിംകളല്ലാത്ത ഞങ്ങള്‍ നോമ്പുള്ളവരുടെ മുന്നില്‍ ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയോ വെള്ളം കുടിക്കുകയോ ചെയ്്തിരുന്നില്ല. നോമ്പിനെയും നോമ്പുകാരനെയും അന്നും ഇന്നും ബഹുമാനിക്കുന്നു.
ലോകത്തിന്റെ കാഴ്ചപ്പാട് തന്നെ ഇന്ന് വ്യത്യസ്തമാണ്. എല്ലാം അധികമുള്ളവനാണ് ഇന്ന് കേമന്‍. ഒന്ന് ഉള്ളവനേക്കാള്‍ രണ്ട്് ഉള്ളവനാണ് വലുത്. ഉപഭോഗത്തിന്റെ തോത് കേമത്തത്തിന്റെ അളവുകോലായി മാറിയ ഈ കാലഘട്ടത്തില്‍ റമദാന്‍ വ്രതം വലിയൊരു സന്ദേശമാണ് നല്‍കുന്നത്. ഉപേക്ഷിക്കുക, ഉപയോഗിക്കാതിരിക്കുക എന്ന വലിയൊരു സന്ദേശമാണ് റമദാന്‍ നല്‍കുന്നത്. ഇത് ഇന്നത്തെ മുതലാളിത്ത ഉപഭോഗ സംസ്‌കാരത്തിനുള്ള മറുപടിയാണ്. എല്ലാ മതങ്ങളിലുമുള്ള വ്രതങ്ങള്‍ ഉപേക്ഷിക്കലാണ്. ഓരോ മതങ്ങളിലും നോമ്പുകാലം വ്യത്യസ്തമായ രീതിയിലാണ്. എന്നാല്‍ ഉപേക്ഷിക്കുക എന്നതു തന്നെയാണ് കാതല്‍. ത്യാഗം ചെയ്യാന്‍ കഴിയുന്ന മനസിനെയാണ് അത് ശീലിപ്പിക്കുന്നത്.
ചരിത്രപരമായ മൂല്യംകൂടി റമദാന്‍ വ്രതത്തിനുണ്ട്. വലിയൊരു സന്ദേശം ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന റമദാനില്‍ കാണുന്ന ആഢംബരം നിറഞ്ഞ ഇഫ്താറുകളോട് എനിക്ക് യോജിപ്പില്ല. ഭക്ഷണത്തെ ആഘോഷമാക്കുന്നത് റമദാന്റെ മൂല്യങ്ങളെ പരിമിതപ്പെടുത്തുമോയെന്ന് ചിന്തിച്ചുപോകുകയാണ്. ഞങ്ങളുടെ നമ്പൂതിരി കുടുംബങ്ങളിലൊരു ചൊല്ലുണ്ട്. ഏകാദശി ഷഷ്ഠിയെങ്കില്‍ ഇല്ലത്ത് വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടില്ലാതെ പോകാമെന്ന്. അതായത്, നാലു ദിവസത്തെ വ്രതമുണ്ടെങ്കില്‍ ചെലവ് കുറയുമെന്ന്. വ്രതം ചെലവേറിയതായി മാറുന്ന കാലത്തെ നാം ഭയപ്പെടണം. അത് വ്രതം നല്‍കുന്ന മഹത്തായ സന്ദേശത്തെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതായി മാറരുത്. പ്രകൃതിയെയും മനുഷ്യനെയും ഇല്ലാതാക്കുന്ന സംസ്്കാരം വളര്‍ത്തിയെടുക്കാന്‍ ഇഫ്താര്‍ ആഘോഷമാക്കുന്നതിനോട് എന്നും വിയോജിപ്പാണ്.